Θέλουμε να πιστεύουμε και να ελπίζουμε ταυτόχρονα, ότι την ώρα που διαβάζετε ετούτες τις γραμμές δε θα έχουμε κάποια δυσάρεστη εξέλιξη στην υπόθεση Ρωμανού…

Και η δυσάρεστη εξέλιξη προσδιορίζεται στο επίπεδο της υγείας του 20χρονου νεαρού…

Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να καταθέσουμε στο αναγνωστικό κοινό και δημοσίως την άποψή μας για την υπόθεση Ρωμανού, το αίτημά του και τη στάση της ελληνικής Πολιτείας…

Ξεκινώντας ανάποδα, από τη στάση της Πολιτείας δηλαδή, 
να σημειώσουμε, ότι αυτό που αποδεικνύεται για πολλοστή φορά είναι η αδυναμία κατανόησης των πραγματικών αναγκών της κάθε υπόθεσης…

Ένα νομοθετικό πλαίσιο δε μπορεί παρά να ακολουθεί το χρόνο και να μη μένει προσκολλημένο στο παρελθόν, στις ανάγκες άλλων εποχών…

Επομένως, χρειάζεται ένα σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο, που να διερευνά και νέες δυνατότητες, όπως αυτές που προέκυψαν με την υπόθεση Ρωμανού…

Ο χειρισμός της υπόθεσης λοιπόν από το υπ. Δικαιοσύνης είναι επιεικώς άθλιος, προφανώς όμως πολιτικά καθοριζόμενος και καθοδηγούμενος, για ευνόητους λόγους…

Που έχουν να κάνουν με το κοινό στο οποίο απευθύνεται ο κάθε πολιτικός, το κόμμα στο οποίο ανήκει, η κυβέρνηση την οποία υπηρετεί… Και ο Χαρ. Αθανασίου δεν ανήκει σε κάποια διαφορετική κατηγορία…

Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε και με ένα 20χρονο παιδί, που στα 15 του στάθηκε μάρτυρας μίας αποτρόπαιης δολοφονίας του φίλου του, από αστυνομικό και ακολούθησε έναν διαφορετικό δρόμο από αυτόν της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνομηλίκων του, αυτόν της αναρχίας…

Κατανοητή η στάση του, η πορεία του και η επιλογή του, ως αναφαίρετο δικαίωμα… Στο πλαίσιο αυτής της επιλογής συνελήφθη για τη συμμετοχή του στη διάπραξη ληστεία σε τράπεζα και προφυλακίστηκε…

Καταγγέλλοντας το πολιτικό σύστημα της χώρας, το κράτος, την αστυνομία, και οτιδήποτε θεωρεί σάπιο και κατεστημένο, μέσα από τη φυλακή αξιοποίησε τη δυνατότητα που παρέχεται, πέρασε με πανελλαδικές εξετάσεις σε ΤΕΙ και ζητά να σπουδάσει…

Όπως ακριβώς έχει αναφαίρετο δικαίωμα και είναι υποχρέωση της Πολιτείας να του το εξασφαλίσει και να του παρέχει τη σχετική δυνατότητα…

Όμως, για να φτάσουμε στο ζουμί, μπορεί ο κάθε υπόδικος ή κατάδικος, να διαμορφώνει ο ίδιος και το νομοθετικό πλαίσιο και τον τρόπο με τον οποίο θέλει να σπουδάσει;

Το παιδί έκανε κάποιες συγκεκριμένες επιλογές στη ζωή του, καταγγέλλοντας τη σαπίλα της κοινωνίας και του κατεστημένου στη χώρα, επομένως και το σύστημα το οποίο στηρίζει τη λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ, που ο ίδιος θέλει να σπουδάσει…

Θέλει να εκμεταλλευτεί λοιπόν την υποχρέωση και την επιβαλλόμενη ανοχή της Δημοκρατίας για να σπουδάσει με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμεί και μόνο με αυτούς; Στον γράφοντα δεν ακούγεται και τόσο λογικό… Για όλα τα υπόλοιπα να συμφωνήσουμε, έστω και μερικώς…

Αλλά για την επιβολή του τρόπου με τον οποίο ο καθένας θέλει να περάσει το δικό του, θα μας επιτρέψετε όσοι διαφωνείτε, αλλά έχουμε διαφορετική άποψη…