Ως βορά στις διαθέσεις ιερόσυλων και αρχαιοκάπηλων παραδίδονται σχεδόν καθημερινά Ιεροί Ναοί και Μοναστήρια στην Ήπειρο. Το κύκλωμα της αρχαιοκαπηλίας που πλήγωσε και τραυμάτισε ανεπανόρθωτα τον θρησκευτικό πλούτο της Ηπείρου, με τη δράση του από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 μέχρι και τις μέρες μας φαίνεται πως δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να ανοίξει η… όρεξη και σε άλλους με τις ίδιες ιδέες και αντιλήψεις.
Η αναζήτηση του κρυμμένου θησαυρού ήταν ανέκαθεν μία ιστορία μυστηρίου που δεν αφορούσε μόνο τις εκκλησίες, αλλά ακόμη τα πέτρινα γεφύρια ή σημάδια σε χάρτες, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν ανταποκρίνονταν ποτέ στην πραγματικότητα.
Ωστόσο το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού, είτε πρόκειται για χρυσό είτε για οτιδήποτε έχει αρχαιολογική αξία συνεχίζεται αμείωτο.
Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις, το πάθος εκείνων που αναζητούν το θησαυρό ξεπερνά κάθε όριο και κάθε ηθική διάσταση.
Μία από αυτές τις περιπτώσεις απασχολεί τις τελευταίες ημέρες τις αστυνομικές αρχές της περιοχής, που ειδοποιήθηκαν από κατοίκους του Λιθίνου του Δήμου Ζίτσας, για μία πρωτοφανή περίπτωση αναζήτησης θησαυρού στη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Νικολάου δίπλα από το Θεογέφυρο.
Οι δράστες είτε έχοντας πληροφορίες, είτε ελπίζοντας πως θα σταθούν τυχεροί, χωρίς να τους καταλάβει κανείς έφτασαν στην εκκλησία, μπήκαν χωρίς δυσκολία στο εσωτερικό της, αφού η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή και ανέσκαψαν το Ιερό, κάτω από την Αγία Τράπεζα την οποία έβγαλαν από τα θεμέλιά της!
Η εικόνα είναι σοκαριστική για όποιον βρεθεί μέσα στην εκκλησία, καθώς μπορεί να δει έναν κρατήρα διαμέτρου τριών περίπου μέτρων και βάθους 1,5 που άνοιξαν οι ιερόσυλοι αναζητώντας τον κρυμμένο θησαυρό.
Ίχνη πάντως που να επιβεβαιώνουν έστω και τις απειροελάχιστες πιθανότητες να βρέθηκε κάτι πολύτιμο, δεν υπάρχουν. Τα μόνα ίχνη που άφησαν πίσω τους οι δράστες ήταν το χώμα που έβγαλαν κάτω από την Αγία Τράπεζα και ο κρατήρας εντός του Ιερού.

Δεν πείραξαν εικόνες
Η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Νικολάου παρότι δε φαίνεται εξαιτίας των μεταγενέστερων παρεμβάσεων που έγιναν για την προστασία του, χρονολογείται στις αρχές του 17ου αιώνα, αφού υπάρχουν αναφορές ότι μέχρι το 1670 λειτουργούσε ως Μοναστήρι.
Ακόμη όμως και στο εσωτερικό της δεν υπάρχει κάτι σαφές που να επιβεβαιώνει την παλαιότητα του ναού.
Οι παρεμβάσεις που έγιναν, όπως σε πλήθος άλλων ναών, αφορούσαν την προσπάθεια συντήρησης των τοιχογραφιών και αγιογραφιών με ασβέστη και τσιμέντο, που κάλυψε και σε πολλές περιπτώσεις κατέστρεψε τα πάντα.
Οι δράστες ήταν προφανές ότι ασχολήθηκαν μόνο με την αναζήτηση του θησαυρού, αφού δεν πείραξαν καμία από τις εικόνες ή άλλα αντικείμενα στην εκκλησία.

Θλίψη και αγωνία
Από τους πρώτους που είδαν την σοκαριστική εικόνα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, ο περιφερειακός σύμβουλος Βασίλης Παπαχρήστου, που κατάγεται από το Λίθινο.
«Και στο παρελθόν έχουν προσπαθήσει στην εκκλησία και σε άλλους ναούς να αφαιρέσουν πράγματα, όμως είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που αντικρίζουμε τέτοια εικόνα. Άλλη μία φορά στο παρελθόν είχαν σκάψει στην Μονή Πατέρων και αυτό φοβηθήκαμε ότι μπορεί να έχει γίνει ξανά με αφορμή αυτή την περίπτωση.
Είναι ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά γιατί δεν γίνεται να πάρουμε μέτρα ασφαλείας σε όλα τα ξωκκλήσια.
Οι άνθρωποι αυτοί αναζητούν μόνο χρυσό και γι’ αυτό δεν πείραξαν τίποτα», σημείωσε ο κ. Παπαχρήστου, προσθέτοντας ότι έχει ήδη ενημερωθεί και ο Δήμος Ζίτσας και η Περιφέρεια Ηπείρου, που θα προχωρήσουν από κοινού σε ενέργειες για την αποκατάσταση των ζημιών στο εσωτερικό του Ναού.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ