Γιορτάζεται κι αλλιώς η επέτειος

Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου πέρασε φέτος μάλλον ήσυχα και αδιάφορα. Έχουμε καταφέρει να κάνουμε τις επετείους ένα τυπικό γεγονός που καλύπτεται από το πρωτόκολλο μίας δημόσιας υπηρεσίας. Αλλά ακόμα και στο πρωτόκολλο είδαμε να μπερδεύονται υπουργοί!
Το μόνο που ανέδειξε η ειδησεογραφία είναι τα μέτρα ασφαλείας που έλαβε η αστυνομία κυρίως στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Τα κιγκλιδώματα ή η έντονη παρουσία αστυνομικών είχαν ως αποτέλεσμα οι γονείς να μην μπορούν να δουν τα παιδιά τους που παρέλαυναν. Και αναρωτιέσαι τι νόημα έχουν οι παρελάσεις αν δεν τις χαίρονται όσοι συμμετέχουν και ιδιαίτερα ο λαός.

Ελευθερία επιλογών

Μετά τα γεγονότα τον Οκτώβριο του ’11 στη Θεσσαλονίκη, το κράτος μοιάζει να προσπαθεί να επιβάλλει με κάθε τρόπο τις παρελάσεις και το τυπικό της επετείου, ως το μόνο κανονικό. Κι όμως, δεν υπάρχει «τυπικός» εορτασμός, ούτε βέβαια ιδανικός. Η κοινωνία αποφασίζει και η οργανωμένη Πολιτεία ανάλογα με τις σύγχρονες ανάγκες.
Η πιο καλή λύση θα ήταν να απελευθερωθεί το τυπικό της γιορτής και να μπορεί κάθε πόλη ή κάθε τομέας (εκπαίδευση, δήμοι, σύλλογοι κλπ) να κάνει τη γιορτή που επιθυμεί με την υποστήριξη από τη μεριά του κράτους με ένα επίσημο πληροφοριακό υλικό που θα είναι χρήσιμο στην εκδήλωση.
Το κράτος μπορεί να διοργανώνει παρελάσεις για να δείξει την ισχύ των όπλων του, μία φορά το χρόνο σε μία πόλη πχ όπως κάνουν πολλές χώρες,- με εκτίμηση πάντα και της σχέσης κόστους – οφέλους στις μέρες που περνάμε- αλλά δεν είναι δυνατόν να παρελάζει όλη η Ελλάδα τρεις φορές το χρόνο (δύο οι μεγάλες επέτειοι και  μία η τοπική γιορτή). Και καταλαβαίνουμε όλοι πια το κενό που δημιουργείται από τη στιγμή που ο εορτασμός δεν συνοδεύεται από τίποτα άλλο.

Μαρτυρίες

Η εναλλακτική πρόταση είναι διατυπωμένη χρόνια τώρα. Με τον ίδιο γραφειοκρατικό τρόπο που βγαίνει το πρόγραμμα της παρέλασης, θα πρέπει να γίνονται και εκδηλώσεις μνήμης με τη συμμετοχή βετεράνων του πολέμου και επιστημόνων. Με ευθύνη του κράτους, τη Δευτέρα στα σχολεία του νομού Ιωαννίνων έπρεπε 100 πολεμιστές του ’40 να κάνουν διαλέξεις με τις μνήμες τους. Και τουλάχιστον σε πέντε δέκα σημεία να διοργανωθούν ομιλίες από το ακαδημαϊκό προσωπικό του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εδώ καλά καλά, δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε μία έκθεση με φωτογραφίες, όταν σπουδαίοι φωτογράφοι αποτύπωσαν μοναδικά το έπος του ’40.
Και προφανώς όσο δεν κάνουμε αυτά, θα μένουμε με τα τυπικά, αλλά και τις ιδεοληψίες, τις προκάτ αναγνώσεις και την πλήξη. Λαμπρά γεγονότα της ιστορίας μας θα περνάνε αδιάφορα και μετά θα καθόμαστε και θα μοιρολογούμε για την «αδιαφορία των νέων για την ιστορία». Λες και ξέρουν καλύτερη ιστορία οι μεγαλύτεροι. 

Βυθιζόμαστε αδιάφορα 
μέσα στη φτώχεια

Η έκθεση που δημοσιοποίησε η Unicef την Τρίτη για την παιδική φτώχεια στις 41 χώρες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ είναι κόλαφος. 2,6 εκατομμύρια παιδιά έχουν βυθιστεί κάτω από το όριο της φτώχειας στις πλουσιότερες χώρες του κόσμου από το 2008. Μιλάμε για τις πλούσιες χώρες, όχι για τις φτωχές.
Η δε Ελλάδα κάνει τρομακτικά ρεκόρ με την πιο αρνητική έννοια που μπορεί να έχει μία τέτοια λέξη,.
Με βάση τη μεταβολή στην παιδική φτώχεια με έτος βάσης το 2008 η Ελλάδα καταλαμβάνει την 40η θέση παρουσιάζοντας επιδείνωση κατά 17,5 ποσοστιαίες μονάδες (από 23% το 2008 σε 40,5% το 2012) καλύτερη μόνο από την Ισλανδία.
Στην κατάταξη με βάση το ποσοστό νέων ηλικίας 15-24 ετών οι οποίοι δεν σπουδάζουν, δεν εργάζονται και δε συμμετέχουν σε κανένα πρόγραμμα κατάρτισης η Ελλάδα καταλαμβάνει και πάλι την 40η θέση παρουσιάζοντας επιδείνωση κατά 8,9 ποσοστιαίες μονάδες (από 11,7% το 2008 σε 20,6% το 2012) μαζί με την Κύπρο.
Σε 29 από τις 41 χώρες, η έρευνα δείχνει αύξηση στο ποσοστό των ερωτηθέντων, οι οποίοι ανέφεραν ότι δεν έχουν αρκετά χρήματα να αγοράσουν φαγητό για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Η Ελλάδα βρίσκεται στη θέση 39. Επίσης, και πάλι σε 29 χώρες, ο δείκτης στρες αυξήθηκε με την Ελλάδα να καταλαμβάνει ξανά τη θέση 39 της κατάταξης.
Μπορείτε να διαβάσετε μόνοι σας την έκθεση στη σελίδα http://www.unicef.gr για να μην θεωρηθεί ότι φιλτράρουμε εδώ τα στοιχεία της.
Αναρωτιέμαι μόνο σε ποια άλλη προηγμένη χώρα, μία τέτοια έκθεση δεν θα προκαλούσε ακόμα και υπουργικό συμβούλιο σήμερα. Αντίθετα, επώνυμα στελέχη του κυβερνητικού σχηματισμού ασχολούνται με τον ύμνο του ΕΑΜ και το ποιος θα είναι ο νέος υπουργός Άμυνας.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr