Κανείς νοήμων πολίτης της χώρας αυτής, δε μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένος ή χαρούμενος με τις εικόνες που έκαναν το γύρο του κόσμου το σαββατοκύριακο…

Με την εικόνα των καταστροφών και την βροχή από μολότοφ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στο περιθώριο των επετειακών εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο…

Ούτε φυσικά και με τις αποδοκιμασίες, πολύ δε περισσότερο με τους προπηλακισμούς κυβερνητικών στελεχών και κομματικών παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλησαν να καταθέσουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο ή να λάβουν μέρος στην πορεία…

Αν δε θέλουμε να φτάσουμε στο άλλο άκρο της απόλυτης αναρχίας, όπου καθένας θα εκλαμβάνει το κάθε είδους δικαίωμα, όπως το εννοεί, για να το εφαρμόσει όπως νομίσει, ζήτω που καήκαμε…

Υπάρχει βέβαια και ένα μεγάλο αλλά… Κάποιοι εκ των πολιτικών που προπηλακίστηκαν το διήμερο, έζησαν δύσκολα χρόνια, κάποιοι εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, έφαγαν ξύλο, έζησαν τα χρόνια της χούντας και τις ημέρες του Πολυτεχνείου…

Όπως όμως και στο παρελθόν ήταν κάποιοι άλλοι, που επίσης έζησαν τις ίδιες εποχές, την ίδια αγριότητα, τα ίδια συναισθήματα ή οτιδήποτε άλλο παρόμοιο…

Και ήταν μεταξύ εκείνων, που εξαργύρωσαν με την πολιτική τους διαδρομή, τις μάχες τους στο Πολυτεχνείο, (ξε)πουλώντας πολλοί και τις ιδέες και τα ιδανικά για τα οποία μάχονταν…

Και όταν εκείνοι εμφανίζονταν λοιπόν στις επετείους του Πολυτεχνείου, κάποιοι άλλοι ήταν εκεί, για να τους αποδοκιμάσουν…

Αλλάζει ο καιρός λοιπόν και έχει γυρίσματα περίεργα…

Και εκείνοι που αποδοκίμαζαν τους ΠΑΣΟΚους που βολεύτηκαν την περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου και του Σημίτη αργότερα, εκείνοι που «κατέβασαν» από την εξέδρα των επισήμων τον Κάρολο Παπούλια στις εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης, βρέθηκαν σε κυβερνητικές θέσεις…

Και βρέθηκαν τώρα από τη θέση του «επιτιθέμενου» σε αυτήν του «αμυνόμενου»…

Το λιγότερο που θα έπρεπε οι ίδιοι πάνω απ’ όλα να είχαν κάνει, θα ήταν να έχουν πάρει αποστάσεις, όταν συνέβαιναν όλα τα παραπάνω, τα προηγούμενα χρόνια…

Δεν το έπραξαν όμως, αντιθέτως κάποιοι εξ αυτών εμφανίστηκαν και ως θιασώτες της κάθε ενέργειας, μέχρι και εμπνευστές ή πολιτικοί υποστηρικτές…

Το θέμα ξέρετε ποιο είναι βέβαια; Ότι και στη μία και στην άλλη περίπτωση, όπως τα είδαμε βέβαια και στα τηλεοπτικά πλάνα, αλλά το αντιληφθήκαμε και από τις αντιδράσεις τους, οι δράστες δεν ήταν πρόσωπα άγνωστα ή προερχόμενα από άλλες πολιτικές ή ιδεολογικές μήτρες…

Ούτε τίποτε εθνικιστές, ούτε τίποτε φασιστοειδή τους επιτέθηκαν… Από την ίδια γεννήτρα ήταν και οι μεν και οι δε γι’ αυτό και οι αναφορές καταδίκης, ήταν εξαιρετικά προσεκτικές…

Μη θίξουμε και τις συγγενικές σχέσεις, δηλαδή…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ