Η απόφαση μπορεί να αποτελέσει δεδικασμένο και νομολογία και να χρησιμοποιηθεί και σε άλλες περιπτώσεις που εργαζόμενοι ζητούν την μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, σε αορίστου χρόνου. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να διεκδικήσουν δικαστικά κάτι αντίστοιχο είναι να εμπίπτουν στις διατάξεις του Π.Δ. Παυλόπουλου δηλαδή να έχουν ενεργές συμβάσεις ορισμένου χρόνου μέχρι τον Ιούλιο του 2004. Οι επτά εργαζόμενοι, που δικαιώθηκαν από τα πολιτικά δικαστήρια με μία απόφαση που χαρακτηρίζεται «σταθμός» στα δικαστικά χρονικά, έχουν πλέον στα χέρια τους το μεγαλύτερο «όπλο» για να μονιμοποιηθούν με τις συμβάσεις τους, κάποιες από τις οποίες ξεκίνησαν ως ορισμένου χρόνου από το 1999, να μετατρέπονται σε αορίστου. Η υπ’ αριθμ. απόφαση 231/2014 της 18ης Αυγούστου του Μονομελούς Εφετείου Ιωαννίνων ξεκαθαρίζει επί της ουσίας ένα ζήτημα που αφορά χιλιάδες υπαλλήλους σε ολόκληρη τη χώρα οι οποίοι δεν έτυχαν της ένταξής τους στις διατάξεις του Νόμου Παυλόπουλου την προηγούμενη δεκαετία. Χιλιάδες εξ αυτών εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να εργάζονται στα ίδια ή σε άλλα νομικά πρόσωπα με το ίδιο καθεστώς των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Οι επτά εργαζόμενοι μετά από αρνητικές γι’ αυτούς δικαστικές αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων σε προσφυγές τους τα προηγούμενα χρόνια, προσέφυγαν το 2011 στα πολιτικά δικαστήρια από όπου δικαιώθηκαν και σε πρώτο, αλλά και σε δεύτερο βαθμό. Στο σκεπτικό, αλλά και τη σημασία της απόφασης αναφέρθηκε ο δικηγόρους των επτά εργαζομένων, Θεόδωρος Καρακίτσος, κάνοντας λόγο για αποκατάσταση του δικαίου. «Ο δικαστής στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να νιώθουν δικαιωμένοι, μετά από χρόνια αδικίας. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι εργαζόμενοι σε κοινωνικές δομές των Δήμων όπως τα ΚΔΑΠ το Βοήθεια στο Σπίτι ή οι Βρεφονηπιακοί σταθμοί είναι απολύτως απαραίτητοι για τη λειτουργία των δομών, επιτελώντας κοινωνικό έργο και δεν γίνεται επί σειρά ετών να βρίσκονται σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας», σημείωσε χαρακτηριστικά. Δικαστική μάχη μέχρι το τέλος Η πολυετής δικαστική διεκδίκηση από το 2011 ήταν δύσκολη και επώδυνη για τους εργαζόμενους, που καθ’ όλο αυτό το διάστημα συνέχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Νομικό Πρόσωπο, υπογράφοντας συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Στο εξής, όπως εξήγησε ο κ. Καρακίτσος εάν κληθούν να υπογράψουν εκ νέου σύμβαση ορισμένου χρόνου, αυτό θα πρέπει να γίνει με την επιφύλαξη της εφαρμογής της τελεσίδικης απόφασης που τους δικαιώνει. Για την απόφαση έχει ήδη ενημερωθεί ο Δήμος Ιωαννιτών που αναμένεται το επόμενο χρονικό διάστημα να λάβει τη σχετική απόφαση για το εργασιακό μέλλον των επτά εργαζομένων. Το τελεσίδικο της απόφασης του Εφετείου ουσιαστικά καθορίζει και το μέλλον της εργασιακής σχέσης, η έναρξη της οποίας με τη νέα μορφή, θα γίνει, αφού λυθούν γραφειοκρατικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την αλλαγή του Οργανισμού του Νομικού Προσώπου και την ένταξη της σχετικής πίστωσης για τη μισθοδοσία των εργαζομένων στον προϋπολογισμό της. Το Πνευματικό Κέντρο έχει το δικαίωμα να προσφύγει εκ νέου, αυτή τη φορά στον Άρειο Πάγο, ο οποίος όμως δεν ξαναδικάζει την υπόθεση υπό της ουσίας. «Προσωπικά, θα το θεωρούσα παράλογο να προσφύγει στον Άρειο Πάγο, που εξετάζει μόνο εάν συντρέχουν λόγοι αναίρεσης, όπως παραβάσεις του νόμου», σημείωσε ο κ. Καρακίτσος, που κατέληξε λέγοντας ότι η διαδικασία από το 2011 μέχρι και σήμερα δεν εξελίχθηκε σε συναινετικό κλίμα. «Το Πνευματικό Κέντρο εξήντλησε κάθε δυνατότητα ενστάσεων και ισχυρισμών σε βάρος των εργαζομένων. Υπήρξε μία πλήρης αντιδικία που δεν ήταν καθόλου συναινετική. Όμως τελικά ο δικαστής δικαίωσε τους εργαζόμενους». Η εξήγηση της απόφασης Στο σκεπτικό της απόφασής του, το Εφετείο σημειώνει πως οι ενάγοντες εργαζόμενοι αποδείχθηκε ότι με τις υπηρεσίες τους κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αντίστοιχες με τις ειδικότητές τους. Επίσης αποδείχθηκε ότι οι συμβάσεις τους είχαν συναφθεί πριν την έναρξη ισχύος του Π.Δ. Παυλόπουλου, ήταν ενεργείς κατά την έναρξη ισχύος του Π.Δ., η συνολική διάρκεια των διαδοχικών συμβάσεων ήταν τουλάχιστον 24 μήνες και πως ο συνολικός χρόνος εργασίας τους έχει διανυθεί στον ίδιο φορέα με την ίδια ειδικότητα, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες του φορέα. Επομένως οι εργαζόμενοι πληρούν τις προϋποθέσεις για την μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου.