Τέλος καλό, όλα καλά με τον 35χρονο Ηλία από τους Φιλιάτες που είχε εξαφανιστεί, πριν από 15 ημέρες…

Επέστρεψε σώος και απόλυτα υγιής στο σπίτι του, στην οικογένειά του και στα τρία του παιδιά…

Το σημαντικότερο προφανώς όλων είναι ότι ο άνθρωπος βρέθηκε, ότι είναι καλά στην υγεία του και ότι επέστρεψε σπίτι του…

Δεν έχει κανένα νόημα επίσης, να μπει κάποιος από εμάς στη διαδικασία, να επιμείνει στους λόγους της εξαφάνισής του, ειδικά από τη στιγμή που αυτοί ορίζονται από τον ίδιο ως προσωπικοί – οικογενειακοί…

Υπάρχει όμως ένα «αλλά», με αφορμή την ιστορία αυτή, όπως και άλλες που έχουν να κάνουν είτε με εξαφανίσεις είτε με διασώσεις ατόμων…

Μπροστά στην ανθρώπινη ζωή δεν υπάρχει απολύτως τίποτε πιο σημαντικό και σε αυτό συμφωνούμε άπαντες…

Καλώς λοιπόν γίνονται οι αναζητήσεις, οι έρευνες, καλώς «σηκώνονται» ελικόπτερα και καλώς διατίθενται δυνάμεις…

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη… Κάτι που έχει να κάνει με τη συνείδηση που έχει κάθε πολίτης, σχετικά με το εάν πρέπει να θέτει κάποια όρια στον εαυτό του, για να μη θέτει σε κίνδυνο και ζωές άλλων…

Και βάζουμε τις ζωές και όχι το οικονομικό κόστος… Δηλαδή, στην αναζήτηση του 35χρονου εργάστηκαν ατελείωτες εργατοώρες, δεκάδες αστυνομικοί και πυροσβέστες, με κίνδυνο και για τους ίδιους…

Φανταζόμαστε ότι συμφωνείτε, πως δεν είναι το ίδιο, να κάθεσαι στο γραφείο σου και το ίδιο, να ψάχνεις «ψύλλους στ’ άχυρα» πολλές φορές, κρεμασμένος στην άκρη ενός γκρεμού…

Πριν από μερικές εβδομάδες κινητοποιήθηκε ο μηχανισμός διάσωσης της ΕΜΑΚ στην Ήπειρο για τη διάσωση δύο ορειβατών που έχασαν τον προσανατολισμό τους στον Σμόλικα κι έμειναν το βράδυ στη μέση του πουθενά…

Χωρίς να διαθέτουν καν τον απαραίτητο εξοπλισμό ένδυσης…

Σώθηκαν και αυτοί το πρωί της επόμενης μέρας και ήταν τυχεροί…

Το τυχαίο μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε, κάθε στιγμή… Άλλο είναι το τυχαίο και άλλο το να προκαλείς την τύχη σου, πώς να το κάνουμε…

Και η κινητοποίηση του μηχανισμού έρευνας και διάσωσης έχει πρωτίστως τον κίνδυνο για όσους θέτουν τη δική τους ζωή στην υπηρεσία και δευτερευόντως έχει και ένα οικονομικό κόστος…

Για να φτάσει ελικόπτερο διάσωσης της Πολεμικής Αεροπορίας στα Τζουμέρκα, για να παραλάβει έναν τραυματία ορειβάτη, χρειάστηκε να αναλάβει γραπτώς τη δέσμευση κάλυψης του κόστους πτήσης η Πολιτική Προστασία της Ηπείρου…

Για την αναζήτηση του 35χρονου στους Φιλιάτες χρησιμοποιήθηκε μία ημέρα το ελικόπτερο της ΕΛ.ΑΣ, κάτι που επίσης έχει κόστος, που δεν το πληρώνει κανείς άλλος, αλλά όλοι εμείς…

Ούτε θα έπρεπε να ζητά το κράτος τα χρήματα λέμε κι εμείς, για να αναζητήσει έναν αγνοούμενο ή κάποιον που κινδυνεύει… Αλλά μην φτάνουμε και στο άλλο άκρο, να κάνουμε ό,τι μας καπνίσει στο κεφάλι, γιατί ξέρουμε, ότι κάποιος θα βρεθεί να μας σώσει…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ