Γίνεται πολύς λόγος, και σωστά κατά τη γνώμη μας, τις τελευταίες ημέρες σχετικά με το εάν έπρεπε ή όχι να αφεθεί ελεύθερος, χωρίς περιοριστικούς όρους μάλιστα, ο 20χρονος που σκότωσε με το Ι.Χ που οδηγούσε τους δύο νέους στην Κρήτη…

Το ζήτημα προφανώς δεν είναι νέο, όμως λόγω των μαζεμένων τροχαίων ατυχημάτων και δυστυχημάτων των τελευταίων ημερών, ήρθε με ένταση στο προσκήνιο…

Ο νεαρός – και επιμένουμε στην ηλικία του οδηγού – που αφαίρεσε τη ζωή δύο συνομηλίκων του ουσιαστικά, απολογήθηκε και αφέθηκε ελεύθερος, χωρίς κάποια προσωρινή ποινή ή κάποιο περιοριστικό μέτρο…

Ούτε καν δηλαδή κάποια ποινή, μέχρι να γίνει το δικαστήριο, που να του αφαιρεί την άδεια ικανότητας οδηγού…

Προφανώς, εάν βρεθεί κάποιος – που να μην τύχει σε κανέναν – στη θέση της οικογένειας ενός θύματος τροχαίου ατυχήματος, θα απαιτεί την παραδειγματική τιμωρία του δράστη – οδηγού και δίκιο θα έχει…

Οι επιλογές όμως δε γίνεται να είναι δύο… Ούτε η αθώωση, ούτε τα ισόβια…

Θα πρέπει λοιπόν να αντιμετωπιστεί με κάποιον τρόπο από το νομοθέτη το προφανές έλλειμμα, το κενό που υπάρχει σε αυτό το σημείο…

Η αφαίρεση μίας ζωής έστω και εξ αμελείας δε μπορεί να μην επιφέρει καμία ποινή…

Και όχι απλά για συμβολικούς λόγους για να δικαιωθεί η μνήμη του θύματος…

Αλλά και για ουσιαστικούς. Δηλαδή, εάν αποδειχθεί, όπως λένε οι οικογένειες των θυμάτων, ότι ο οδηγός εκτός της υπερβολικής ταχύτητας την οποία είχε αναπτύξει, ήταν και υπό την επήρεια αλκοόλ, αυτό δε θα πρέπει να μετρήσει ως επιβαρυντικό στοιχείο;

Είναι ίδιας βαρύτητας ένα τροχαίο με την πρόκληση θανατηφόρας σωματικής βλάβης εξ αμελείας, από έναν «κυρίαρχο» οδηγό, που δεν πρόλαβε απλώς να αντιδράσει, και έτυχε να είναι αρνητικός πρωταγωνιστής σε ένα τροχαίο και ίδιας βαρύτητας ένα τροχαίο, με πρωταγωνιστή έναν μεθυσμένο;

Αν ο νομοθέτης θεωρεί, ότι οι δύο περιπτώσεις είναι ταυτόσημες και δεν υπάρχουν ποιοτικές διαφορές, πολύ απλά, κάνει λάθος…

Εκτιμούμε λοιπόν, ότι είναι επιτακτική η αναγκαιότητα αλλαγής του νομοθετικού πλαισίου, ώστε να προβλέπει συγκεκριμένες ποινές για τις ανθρωποκτονίες εξ αμελείας στα τροχαία, ανάλογα με τις συνθήκες κάθε ατυχήματος…

Σε ποια περίπτωση δηλαδή θα είναι ήσυχος ο νομοθέτης; Μόλις ο οδηγός που έχει προκαλέσει ένα θανατηφόρο ατύχημα, προκαλέσει και ένα δεύτερο και ένα τρίτο;

Επειδή λοιπόν υπάρχει και το νεαρό της ηλικίας, όπως και το αντίστοιχο με υπερήλικες οδηγούς, θα πρέπει ο νομοθέτης να προσαρμόσει ανάλογα τις ποινές, ώστε η τιμωρία να είναι ουσιαστική…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ