Βλέποντας ακόμα πιο μακριά

Δεν μπορείς να παραβλέψεις τη σημασία ενός έργου όπως η Ιόνια Οδός, για την περιοχή μας. Δεν σε αφήνει και το ίδιο το έργο να το αποσιωπήσεις. Είναι εντυπωσιακό έργο, θαύμα της τέχνης της κατασκευής και απόδειξη του πόσα πράγματα μπορεί να κάνει αυτός ο κλάδος στη χώρα μας. Μπορεί να έχουμε συνηθίσει λίγο από την εμπειρία της Εγνατίας, ή τη Γέφυρα του Ρίου και άλλους μεγάλους δρόμους, όμως δεν μπορεί να μην σε εντυπωσιάζει όταν βλέπεις από κοντά έναν τέτοιο δρόμο.

Μεμψιμοιρίες δεν χωρά σε αυτές τις περιπτώσεις. Κι όσο για την πολιτική κατασκευής που αποφάσισε η Πολιτεία, ας παραδεχθούμε σήμερα ότι δεν είχε το κράτος τις δυνάμεις να δομήσει έναν τέτοιο σύστημα οδικών αξόνων χωρίς ιδιωτικά κεφάλαια. Και είναι και πολύ θετικό που ακόμα και μέσα στην κρίση έγινε δυνατή η προώθηση αυτών των έργων. Το ότι το ελληνικό κράτος όμως σχεδίασε αυτούς τους άξονες, προχώρησε την υλοποίηση και συνεχίζει να παλεύει την επέκτασή τους, είναι απόδειξη ότι κάτι κάνουν και οι πολιτικοί.

Η επόμενη μέρα της Ιόνιας θα έχει και πολλά ακόμα να πούμε. Οι προσδοκίες για τα οφέλη στην τοπική οικονομία είναι μεγάλες. Πρέπει όμως να μην σταματήσουμε να βλέπουμε μακριά. Κι αυτό που κάνει ο υπουργός Χρ. Σπίρτζης να μιλάει για την επόμενη γενιά έργων, δεν πρέπει να το βλέπουμε μόνο μέσα από την οπτική της πολιτικής.

Γιατί σημασία έχει το όραμα, η πίστη στο μέλλον. Και αφού μιλάμε για το μέλλον, υπάρχει κάτι περισσότερο από τη σύνδεση της Ιόνιας με την Κακαβιά ή την Πρέβεζα. Υπάρχει και ο σιδηρόδρομος. Και καλά κάνει αυτή η κυβέρνηση και το βάζει στο τραπέζι το θέμα της σιδηροδρομικής Εγνατίας. Μπορεί να γίνει σε 20 χρόνια και σε ακόμα παραπάνω. Αλλά θέλουμε να γίνει. Γιατί το τρένο είναι εκσυγχρονισμός. Και κάπως έτσι πρέπει να βλέπουμε στο μέλλον τον τόπο μας.

Γιατί όχι τα αεροδρόμια στους δήμους

Δεν είναι κακή ιδέα να μπει η Τοπική Αυτοδιοίκηση στη διοίκηση και την ιδιοκτησία των αεροδρομίων που έχουν μείνει στο Δημόσιο. Η πολιτική της παραχώρησης σε μία μόνο μεγάλη εταιρία δεν μπορεί να είναι το μόνο δόκιμο μοντέλο αξιοποίησης. Χρειαζόμαστε περισσότερα από ένα μοντέλα διοίκησης. Η λειτουργία του αεροδρομίου είναι θέμα ειδικών της ΥΠΑ, άλλα θέματα όμως διαχείρισης μπορούν να αφορούν τις τοπικές κοινωνίες. Και να είναι και πιο εύκολες οι λύσεις.

Ίσως μάλιστα να πρέπει οι δήμοι να προχωρήσουν πιο αποφασιστικά στην αξιοποίηση και τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας. Τουλάχιστον πρέπει να δοκιμάσουν. Για να κινητοποιήσουν τοπικές δυνάμεις, για να φέρουν κοντά τους πολίτες, για να φύγουν από την ψυχρή διοίκηση της γραφειοκρατίας και των μόνιμων αιτημάτων προς το κράτος για αρμοδιότητες και χρηματοδότηση.

Και για να σπάσει ο κύκλος της ανάθεσης, να σταματήσουμε να τα αναθέτουμε όλα στο καλό κράτος και τις καλές εταιρίες. Ας αναλάβουμε κι εμείς οι πολίτες κάτι στον τόπο μας μέσα από τον δήμο μας. Και ίσως να φανεί ότι κάτι μπορεί να κάνουν και οι πολίτες.

fkaramitsos@yahoo.gr