Επιστροφή στη δράση για τον γράφοντα, μετά τις ολιγοήμερες διακοπές (μέχρι να έρθουν οι επόμενες βέβαια) και σε γεμάτη, τηρουμένων των αναλογιών, επικαιρότητα…

Σε πολιτικό επίπεδο βέβαια, τολμούμε να πούμε, ότι υπάρχει ένα περίεργο κλίμα, που θυμίζει… βούρκο!

Εκτός κι αν εσείς βλέπετε, ότι κινείται κάτι σε κάποιο επίπεδο, για να το συζητήσουμε κιόλας, μην τυχόν και λαθεύουμε…

Οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες εξαντλούνται στο πλαίσιο των μακροοικονομικών δεικτών, που δεν εξασφαλίζουν βέβαια κάποια επίλυση ή έστω μία πρόσκαιρη βελτίωση των προβλημάτων της καθημερινότητας και της επιβίωσης των πολιτών, που αντιμετωπίζουν συνθήκες ακραίας φτώχειας ή εκείνων, που οδηγούνται σε αυτή την κατάσταση…

Τα ίδια βέβαια ισχύουν σε μεγάλο βαθμό και για την αντιπολίτευση, η κριτική και οι προτάσεις της οποίας φάνηκε, να έμειναν στάσιμες, μόλις έκλεισε η συμφωνία κυβέρνησης – δανειστών…

Από εκεί και έπειτα υπάρχει το χάος, έστω κι αν ξέρουμε, ότι θα στεναχωρήσουμε πολλούς φίλους στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, που ελπίζουν ή νομίζουν, ότι πέτυχαν να βάλουν το κόμμα σε νέα τροχιά…

Στο διάστημα της απουσίας μας λοιπόν βρεθήκαμε στα παράλια της Θεσπρωτίας, και είχαμε τη δυνατότητα να δούμε κάποια πράγματα για το πόσο καλά πηγαίνει ο τουρισμός μας…

Και το συμπέρασμα είναι ένα. Ότι η χρονιά πηγαίνει από πολύ καλά, έως χάλια!

Πώς γίνεται αυτό; Εξηγούμαστε. Μιλώντας για τις περιοχές που προσελκύουν πολύ κόσμο (βλ. Σύβοτα) η χρονιά είναι εξαιρετική ως προς τις αφίξεις περισσότερο και λιγότερο ως προς τα έσοδα…

Γιατί, ναι μεν γέμισαν τα καταλύματα από Σέρβους, Βούλγαρους, Σκοπιανούς, Ρουμάνους και Πολωνούς, όμως με εξαίρεση τους πρώτους, οι υπόλοιποι κάνουν τον τουρισμό του τάπερ…

Όπως κάναμε εμείς, τη δεκαετία του ’80 που πηγαίναμε στην παραλία από τις 9 το πρωί και φεύγαμε στις 6 το απόγευμα, κουβαλώντας τα ταπεράκια με το φαγητό…

Ή αν δεν τα κουβαλούσαμε μαζί μας, στέλναμε κάποιον το μεσημέρι στο φούρνο, που είχε αναλάβει το ψήσιμο να φέρει στην παραλία, το ταψί με τα γεμιστά ή το κοτόπουλο με τις πατάτες, για να φάμε κάτω από τον ίσκιο της ελιάς ή του πλατάνου…

Ακόμη και τα μπουκάλια με εμφιαλωμένο νερό, από τις χώρες τους τα φέρνουν και το είδαμε με τα μάτια μας…

Αν λοιπόν αυτός είναι ο τουρισμός που θέλουμε, ας επενδύσουμε σε αυτόν…

Να σε παρακαλάνε στα Σύβοτα να καθίσεις σε ταβέρνα – εστιατόριο και να υπάρχει «ουρά» στα πιτογυράδικα…

Αν όμως θέλουμε απλώς να καταγράφουμε ρεκόρ αφίξεων, ας είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε και χειρότερα…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ