Η φύση προστατεύεται με πρόγραμμα

Ωραίες είναι οι δράσεις ευαισθητοποίησης των παιδιών για το περιβάλλον, σαν αυτές που έγιναν στη Νησί. Ωραίες και χρήσιμες. Και με τα χρόνια, έχει γίνει αποδεκτός ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου και πολλοί φορείς πασχίζουν και βάζουν τα καλά τους, για να δείξουν ότι ενδιαφέρονται για την προστασία της φύσης. Το περιβάλλον, έχει αποκτήσει μια θετική έννοια  κι έχει γίνει σαφές ότι πρέπει να το προστατεύσουμε.

Πού χαλάει όμως η ιστορία; Γιατί ενώ μαθαίνουμε ας πούμε τόσα πολλά και καλά πράγματα στα παιδιά, εμείς οι ενήλικες τις περισσότερες φορές κάνουμε τα αντίθετα; Το πρόβλημα και η απάντηση είναι η πραγματικότητα. Η πραγματική ζωή είναι γεμάτη αντιφάσεις και διλήμματα που βάζουν σε δεύτερη θέση τη φύση. Κι αυτό δεν είναι δικαιολογία, αλλά πραγματικότητα. Η… πραγματική ζωή είναι μία ρεαλιστική προσαρμογή των ονείρων μας. Ή μήπως δεν είναι έτσι ακριβώς…

Δεν είναι έτσι όντως. Η αλήθεια είναι ότι η πράξη μπορεί να απέχει πολύ από τη θεωρία. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι στις μέρες μας, θεωρία και πράξη δεν μπορούν να συγκλίνουν. Η λέξη κλειδί για αυτή τη σύγκλιση είναι το οικονομικό κέρδος. Για να το πούμε αλλιώς, όπου υπάρχει χρήμα και κέρδος είναι πιο εύκολο να καταστραφεί και η φύση. Αλλά και πάλι, είναι πιο πολύπλοκη η κατάσταση.

Σε χώρες όπως η Ελλάδα που επικρατεί ανομία και έλλειψη κεντρικού ελέγχου, η αυθαιρεσία υποκαθιστά τον προγραμματισμό. Έτσι η καταστροφή γίνει ακόμα πιο μεγάλη πολλές φορές, ξεπερνάει τα όρια. Αντίθετα σε χώρες με οργανωμένο θεσμικό κράτος, μπορεί η οικονομία να προκαλεί μεγάλες βλάβες όπως στην περίπτωση των αποβλήτων, αλλά υπάρχουν τρόποι οριοθέτησης και το κυριότερο, μένουν ανέπαφα μεγάλα τμήματα του περιβάλλοντος. Για παράδειγμα, η διαχείριση των σκουπιδιών στις μεγάλες βιομηχανικές χώρες του Βορρά είναι καλύτερη από τις χώρες του Νότου.

Τι χρειάζεται συνεπώς για να προστατευθεί το περιβάλλον Αγάπη για τη φύση- κι αυτό καλώς το μαθαίνουμε στα παιδιά- και προγραμματισμός, κάτι που είναι υπόθεση των ενηλίκων.

Η τέχνη του να υποδέχεσαι

Να επανέλθουμε λίγο στην υποδοχή των τουριστών από τη Δανία τη Δευτέρα. Επιμένουν πολλοί ότι ήταν υπερβολική η υποδοχή από τους τοπικούς φορείς. Γνώμη τους και σεβαστή προφανώς. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε για όλα με όλους. Όταν όμως μιλάμε για τη δημόσια σφαίρα και τις θεσμικές εκφράσεις πρέπει να βρίσκουμε κοινούς τόπους, γιατί αυτό επιβάλλει η κοινωνική συνθήκη.

Όχι, η υποδοχή δεν δείχνει επαρχιωτισμό. Το αντίθετο, δείχνει ότι μία μικρή πόλη, μπορεί να λειτουργήσει σε συμβολικό επίπεδο με εξωστρέφεια. Να τιμήσει αυτόν που έρχεται στην πόλη επιλέγοντάς την. Να εκδηλώσει την ευχαρίστησή της για αυτόν που επισκέπτεται έναν τόπο, αφήνοντας χρήματα και προσδοκώντας να κερδίσει εμπειρίες και ικανοποίηση. Ο ξένος που έρχεται στην Ελλάδα είναι καλοδεχούμενος όχι μόνο γιατί αυτό επιβάλλει η φιλοξενία, αλλά γιατί αυτό επιβάλλει η κοινή λογική. Η ελληνική οικονομία δεν θα υπήρχε σήμερα αν δεν υπήρχε ο τουρισμός.

Και είναι ακριβώς μια ειλικρινής στάση ζωής να μπορείς να υποδέχεσαι φιλόξενα, να ευχαριστείς, να εύχεσαι στον ξένο καλή διαμονή. Σήμερα αυτός θα πάει στις θάλασσες, αύριο θα φτάσει και στα βουνά μας όπως έκαναν προχτές δέκα τροχόσπιτα από χώρες του Βορρά που είχαν σταθμεύσει για λίγο στο Μώλο. Η σοβαρή Ελλάδα είναι αυτή που βλέπει το συμφέρον της, αυτή που δεν ντρέπεται για τον εαυτό της, αυτή που εργάζεται για το μέλλον της.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr