Ορόσημο για το μέλλον της χώρας

Αν είναι λαϊκισμός αυτό που λέει η κυβέρνηση ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια, άλλο τόσο λαϊκισμός είναι κι αυτό που λέει η αντιπολίτευση ότι το κλείσιμο της αξιολόγησης θα καταστρέψει τη χώρα. Πρόκειται για σχηματικές προσεγγίσεις που αποκρύπτουν το ένα και βασικό: Όλοι έχουμε μνήμη, όλοι γνωρίζουμε τι έγινε στη χώρα αυτά τα επτά χρόνια της κρίσης, αλλά και όσα προηγήθηκαν.

Τι δεν γίνεται στη Βουλή αυτές τις μέρες: Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, δεν εξηγούν στην κοινή γνώμη σε ποια κατάσταση βρίσκεται η οικονομία της χώρας και ποιοι είναι οι δεδομένοι δρόμοι που πρέπει να ακολουθηθούν για να συνεχίσει να βρίσκεται στη ζωή και να μην πέσει «μαύρο». Και δεν μιλάμε εδώ για όσους είναι κατά των μνημονίων από θέση αρχής. Αυτές οι δυνάμεις, αυτοί οι πολίτες, έχουν άλλη εικόνα για τη χώρα και την κρίση, άλλο πλαίσιο. Οι υπόλοιποι και κυρίως τα κόμματα που μας κυβερνούν από το 2010 ως και σήμερα, δεν ανήκουν σε αυτό το πλαίσιο. Έχουν αποδεχτεί τους κανόνες του παιχνιδιού. Κι ας ψελλίζουν άλλα για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους.

Και αποτελεί ένδειξη υποχώρησης του πολιτικού λόγου και παθογένειας του συστήματος που μία συζήτηση στη Βουλή δεν μπορεί να δώσει τα επαρκή στοιχεία για να κρίνει μόνος του ο πολίτης τι γίνεται. Αλλά ας μην μένουμε σε αυτό με έναν πολιτικό πουριτανισμού που ταιριάζει μόνο σε ελίτ και απόμακρους της κοινωνικής τριβής. Γιατί όλοι όσοι το επιθυμούν μπορούν πια να μάθουν τι συμβαίνει και τι θα ψηφιστεί. Υπάρχουν (ακόμα) σοβαρά μέσα ενημέρωσης, εγχώρια και ξένα, που παρουσιάζουν και τη συμφωνία και το πλαίσιο των διαβουλεύσεων ενόψει του Eurogroup. Και υπάρχουν και θεσμικοί φορείς και συνδικάτα και ανεξάρτητοι οργανισμοί που δημοσιοποιούν τις εκθέσεις τους. Το να λέει κάποιος σήμερα ότι δεν ξέρει τι συμβαίνει είναι εκ του πονηρού.

Τις τελευταίες ημέρες, είναι αλήθεια ότι καταγράφεται ένα διαφορετικό επίπεδο προσέγγισης στο «ελληνικό πρόβλημα». Η συζήτηση για τη μεσοπρόθεσμη πρόβλεψη ρύθμισης του χρέους μοιάζει να είναι συνδεδεμένη πια με το κλείσιμο της αξιολόγησης αλλά και τη μεσοπρόθεσμη συμφωνία για τα χρόνια μετά το 2018. Μοιάζει σαν να είναι τρία μνημόνια μαζί στη μορφή της μίας συμφωνίας. Κι αυτό από μόνο του είναι φανερό ότι δημιουργεί νέα πολιτικά δεδομένα στην Ελλάδα. Όσο για την κοινωνία, αυτή θα μπει βαθιά ακόμα πιο μέσα στην «ύφεση», στη φτωχοποίηση με άλλα λόγια. Και θα περιμένει την ανάπτυξη μήπως κι αλλάξει τις ισορροπίες στην τσέπη των νοικοκυριών, με ορίζοντα όμως δεκαετία και βάλε. Ως προς αυτό ας μην έχουμε αυταπάτες.

Η χώρα των ταλέντων

Αν πας σε κάποιο γήπεδο που παίζουν παιδιά, σε κάποιο δημοφιλές άθλημα, παρατηρείς δύο πράγματα: Πρώτον ότι οι γονείς παθιάζονται περισσότερο από τα παιδιά και δεύτερον ότι τα παιδιά δίνουν μεγάλη σημασία στο αποτέλεσμα, στο γκολ ας πούμε.

Είναι μία συνταγή που δεν πάει κανέναν μπροστά, ούτε το άθλημα, ούτε τα παιδιά..

Αυτά τα μυθικά πράγματα που βλέπουμε να κάνουν στο γήπεδο οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές ή μπασκετμπολίστες δεν είναι «θέμα ταλέντου» όπως κάθονται και λένε διάφοροι σχετικοί άσχετοι. Όταν είσαι 25 χρονών ή 30, δεν είσαι «ταλέντο». Κι όλα όσα κάνεις με ευκολία, σημαίνει ότι έχεις πίσω σου τεράστιες δυσκολίες, πολύχρονη προπόνηση, μεγάλη εκπαίδευση.

Κι αυτό είναι και τελικά ένα από τα βασικά προβλήματα αυτής της κοινωνίας που ζούμε. Νομίζουμε ότι το γκολ μπαίνει εύκολα. Ότι όλα είναι θέμα ταλέντου και… κληρονομικότητας. Ότι είμαστε ευλογημένοι να πάμε μακριά. Γι’ αυτό και συνήθως χτυπάμε πάνω στον πρώτο τοίχο που βρίσκουμε μπροστά μας. Και οι χειρότεροι από εμάς λοιδορούν κιόλας όσους δουλεύουν σκληρά, όσους σιωπηλά εργάζονται για το μέλλον, όσους προετοιμάζουν την τύχη τους.

fkaramitsos@yahoo.gr

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ