Ήταν πραγματικά ωραίο και περίεργο αυτό που έγινε με τη νίκη του Μακρόν…

Πανηγύρισαν όλοι στην Ελλάδα, πλην ΚΚΕ και της Χ.Α…

Στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ πανηγύρισαν, γιατί δε δόθηκε έδαφος στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά, «ξέχασαν» όμως την στάση σιωπής του «εκλεκτού» της Αριστεράς Μελανσόν…

Στη Ν.Δ πανηγύρισαν επειδή ο Μακρόν είναι φιλελεύθερος, προέρχεται από τα σπλάχνα της δεξιάς, «ξέχασαν» όμως, ότι άλλος ήταν ο υποψήφιος της δεξιάς παράταξης…

Στη Δημ. Συμπαράταξη επίσης πανηγύρισαν, όπως και στο Ποτάμι, γιατί πρέπει και αυτοί να βρίσκουν αραιά και που, κάποιον λόγο να πανηγυρίζουν, έστω στη χαρά των άλλων…

Και κάπως έτσι, έμειναν σχεδόν όλοι ευχαριστημένοι και δήλωσαν νικητές!

Ας μην περάσουν έτσι, λες και δεν τα είπε, όσα ανέφερε χθες ο Στέφανος Τζιμογιάννης για την προοπτική αλλαγής του πλαισίου λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης…

Ανεξάρτητα από το ποιος έχει δίκιο ή όχι στον τρόπο με τον οποίο τα Κέντρα μπορούν να λειτουργήσουν πιο αποτελεσματικά, δεν κατανοούμε τους λόγους για τους οποίους το υπ. Υγείας άφησε εκτός του διαλόγου τις διοικήσεις των Κέντρων Πρόληψης…

Ο μόνος λόγος είναι, ότι τις θεωρεί αποτυχημένες… Αν δεν ισχύει αυτό όμως, κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους και καλό θα είναι να το πουν…

Γιατί πίσω από τις διοικήσεις και τα Κέντρα Πρόληψης δεν βρίσκονται μόνον οι δομές και οι εργαζόμενοι, αλλά και χιλιάδες νέες και νέοι και οι οικογένειές τους, που ζουν στον κόσμο των εξαρτήσεων…

Τους πρέπει μία απάντηση λοιπόν γιατί αγωνιούν… Και προφανώς συμφωνούμε με την άποψη, ότι δε μπορεί να είναι λειτουργικό ένα σχήμα διοίκησης σε περιφερειακό επίπεδο και ένα διαπεριφερειακό σχήμα κεντρικής διοίκησης…

Έχει δοκιμαστεί το συγκεκριμένο μοντέλο σε άλλες δομές (βλ. Κέντρα Υγείας) όπου απέτυχε και προσπαθούν να το διορθώσουν…

Γιατί τώρα, επιχειρούν να κάνουν το ίδιο λάθος σε άλλες δομές, είναι άγνωστο και ακατανόητο…

Να μάθουν επίσης πρέπει, όσοι ίσως δεν τη γνωρίζουν, την ιστορία ίδρυσης του Συμβουλευτικού Σταθμού στα Ιωάννινα το 1994, του πρώτου στην Ελλάδα, η ίδρυση του οποίου αποτέλεσε τον «οδηγό» ίδρυσης όχι μόνον αντίστοιχων δομών, αλλά και του ΟΚΑΝΑ…

Είναι ελαφρότητα λοιπόν – το λιγότερο – να έρχεται σήμερα κάποιος και να λέει, ότι αλλάζουμε το μοντέλο της διοίκησης και κρατικοποιούμε τις δομές αυτές…

Χίλιες φορές προτιμότερο είναι, να τους βάλει λουκέτο και να φτιάξει κάτι άλλο, παρά να τις μετατρέψει σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ