Ανήσυχη Ευρώπη, χωρίς προτάγματα

Μπορεί η πασχαλινή ανάπαυλα να μειώνει την ένταση στο δημόσιο χώρο και να μας προσφέρει και λίγο παραπάνω προσωπικό χρόνο, η πραγματικότητα όμως και αυτές τις ημέρες διέθετε στιγμές υψηλής συγκίνησης τουλάχιστον στο πολιτικό πεδίο.

Δεν μπορεί να μην προβληματιστεί κάποιος με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Τουρκία ή να μην νιώσει έκπληξη με την απόφαση της πρωθυπουργού της Βρετανίας για πρόωρες εκλογές τον Ιούνιο.

Και δεν είναι να πεις εύκολα, «δεν με αφορούν όλα αυτά». Όταν υπάρχει διαρκής ο φόβος για ένα «θερμό επεισόδιο» στο Αιγαίο όπως και το ερώτημα τι θα κάνει με το προσφυγικό η Τουρκία, προφανώς και σε αφορούν οι εξελίξεις στη γείτονα χώρα. Κι όταν η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ συνδυάζεται με την απειλή της ακροδεξιάς στη Γαλλία, ποιος μπορεί να πει ότι αισθάνεται ήρεμος σε αυτήν την Ευρώπη.

Συμπέρασμα δεν βγαίνει. Ούτε υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Η απόφαση για πρόωρες εκλογές πέρα από τη Μάγχη υπενθυμίζει ότι οι τακτικισμοί της εξουσίας δεν είναι αποτέλεσμα δήθεν κάποιων επιλογών των «λαϊκιστικών» κομμάτων του Νότου. Η Αγγλία μοιάζει να επαναλαμβάνει όσα έγιναν το καλοκαίρι του 2015 στην Ελλάδα, απόδειξη ότι τα «exit» δεν είναι και τόσο εύκολα ούτε για την αριστερά, ούτε για τη δεξιά. Όπως και ότι η πολιτική δεν είναι ποιος στηρίζει ή όχι τον Τσίπρα στην Ελλάδα όπως νομίζουν κάποιοι από την πάλαι ποτέ συμμαχία του «μένουμε Ευρώπη».

Η δημοκρατία, η ανοιχτή κοινωνία, η προστασία της κοινωνίας, η πρόοδος, είναι έννοιες που φαίνεται ότι έχουν πολύ δρόμο ακόμα στη σημερινή Ευρώπη. Και σίγουρα δεν έχουν βρει έκφραση σε στέρεα πολιτικά προτάγματα που να συναντούν άμεσα τις μεγάλες πλειοψηφίες της κοινωνίας. Κι αυτό ίσως να είναι και το μεγάλο ζητούμενο των καιρών μας. Μαζί με το παλιότερο ερώτημα για το κατά πόσο η οικονομική ανάπτυξη σήμερα σημαίνει και κοινωνική ευημερία και προστασία του περιβάλλοντος.

Πάσχα στην πόλη

Πάσχα στην πόλη. Ελάχιστες φορές μέσα στα τελευταία χρόνια κι αυτό λόγω της δουλειάς. Αλλά και ένα πολύ καλό τριήμερο, με εμπειρίες που θα μας μείνουν. Και η πόλη άλλωστε προσφέρεται για ανακάλυψη αυτές τις ημέρες και σίγουρα έχει πολλά να δώσει.

Τι μου άρεσε… Η ησυχία. Όχι μόνο τις ώρες που είχαν φύγει όλοι. Αλλά και το βράδυ του Μ. Σαββάτου που έβλεπες τον κόσμο ήρεμο να πηγαίνει στις εκκλησίες ή και τη Μ. Παρασκευή στην περιφορά των επιταφίων.

Μου άρεσε και η έντονη κίνηση το βράδυ της Κυριακής κι ας είχε ακόμα και μποτιλιάρισμα στους δρόμους στην κάτω πλευρά της πόλης. Γιατί αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ακόμα δυναμική, ότι οι νέοι κυρίως άνθρωποι δεν το βάζουν κάτω και διεκδικούν το δικαίωμά τους στην πόλη. Μακάρι αυτό να μην αφορά μόνο την ψυχαγωγία αλλά και πιο δημιουργικούς δρόμους.

Από ‘κεί και πέρα και παρά τον τεράστιο αριθμό «εξοδούχων» της Αθήνας προς την επαρχία, το Πάσχα όπως και οι άλλες μεγάλες γιορτές, αστικοποιούνται σιγά σιγά. Όλο και περισσότερο αφορούν ανθρώπους που μένουν στην πόλη και έχουν αστικές συνήθειες. Για πολλούς ακόμα, ήδη το «χωριό» περιορίζεται στο Σάββατο βράδυ- Κυριακή μεσημέρι. Και τα επόμενα χρόνια θα φανεί ακόμα περισσότερο ότι η πόλη θα συγκεντρώνει όλο και μεγαλύτερη ισχύ.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr