Πώς θα είναι η πόλη μας σε 20 χρόνια;

Πολλές φορές φτάνουν στο δημοτικό συμβούλιο αιτήματα πολιτών από περιοχές της πόλης για την ανάγκη κυκλοφοριακών ή άλλων παρεμβάσεων. Ιδιαίτερα, «νέες» περιοχές της πόλης που οικοδομήθηκαν μετά το ’80 έχουν και τα περισσότερα αιτήματα. Από κοντά βέβαια και τα μεγάλα θέματα για το αποχετευτικό, τους δημόσιους χώρους, την ασφαλτόστρωση των δρόμων.

Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά μόνο τοπικό, αφού λίγο πολύ όλες οι ελληνικές πόλεις βρίσκονται μπροστά σε τέτοια ζητήματα. Τα τελευταία χρόνια, δε, πολλαπλασιάζονται μεν τα αιτήματα, μειώνονται όμως οι πόροι προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο, χωρίς διέξοδο. Πώς μπαίνουν προτεραιότητες και ιεραρχήσεις και τι πρέπει να γίνει;

Ας θυμίσουμε πάντως ότι ανάλογα προβλήματα είχαν εμφανιστεί ήδη από τις αρχές του ’90. Κι αν τότε, που όλοι λέγαμε ότι κάτι πρέπει να γίνει, οργανωνόταν καλύτερα ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα της πόλης, όλα θα ήταν καλύτερα σήμερα. Από την άλλη, η επιτακτική ανάγκη να επιλυθούν τα «μεγάλα» προβλήματα, όπως το αποχετευτικό άφηνε πάντα πίσω τα μικρότερα όπως είναι μια οδική πρόσβαση, ένας κυκλικό κόμβο ή μια παιδική χαρά.

Οι πόλεις παραμένουν ζωντανά κύτταρα. Εξελίσσονται, αλλάζουν μαζί με τις αλλαγές που φέρνουν οι άνθρωποι, δημιουργώντας συνεχώς νέες ανάγκες. Πολλές φορές είναι η αγορά που δημιουργεί τα νέα δεδομένα, όπως έγινε με το κατασκευαστικό μπουμ των τελευταίων δεκαετιών, όταν πρώτα χτιζόταν το σπίτι και μετά αναζητούσαν όλοι, κάτοικοι και δήμος, λύσεις για την αποχέτευση, τους δρόμους, ή και την πρόσβαση σε σχολείο.

Με τη γνώση και την εμπειρία όμως αυτή, ίσως να έπρεπε να γίνει ακόμα πιο αναλυτική συζήτηση για το αναπτυξιακό μέλλον της πόλης μας και τις ανάγκες που δημιουργούνται. Κάτι που απαιτεί την κινητοποίηση της δημοτικής αρχής αλλά και των πολιτών.

Η τεχνολογία μας περιμένει

Υπάρχουν ιστοσελίδες που προσφέρουν μουσική από… κασέτες ή βινύλιο. Και είναι πολύ δημοφιλείς μάλιστα, γιατί προσφέρουν δόσεις νοσταλγίες από μία εποχή που δεν ήταν τόσο σημαντική η ποιότητα του ήχου όσο το περιεχόμενο, το τραγούδι το ίδιο. Είναι ίσως όμως και κάτι ακόμα: Αυτή η αίσθηση οικειότητας, κόντρα στον λίγο απόκοσμο ήχο της ψηφιακής τελειότητας.

Βέβαια, δεν μπορούμε να είμαστε οπισθοδρομικοί. Η νέα τεχνολογία προσφέρει μοναδικές ευκολίες και πλεονεκτήματα, και σε προσιτή τιμή όπως γίνεται πια με τις τηλεοράσεις. Και έχουν τόσο μεγάλες δυνατότητες όλα αυτά τα επιτεύγματα που ξεχνάς την «παγωμένη» αισθητική που εκπέμπουν καμιά φορά.

Αλλά μάλλον αλλού είναι το θέμα. Γιατί ποιος έχει πια το χρόνο ή και τη διάθεση για μία υψηλού επιπέδου εμπειρία ακρόασης ή θέασης. Απλώς πατάμε το κουμπί στην τηλεόραση και βλέπουμε ό,τι δείχνει. Και μάλλον οι λιγότεροι κλείνουν τα πάντα, για να ακούσουν ένα cd με μουσική. Μάλλον δηλαδή είμαστε εμείς που πρέπει να βρούμε τον τρόπο μας προς τη μουσική ή την ταινία, παρά η ίδια η τεχνολογία που κάθεται έτσι κι αλλιώς και μας περιμένει.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr