Ποτέ δεν ήταν απλό το ζήτημα με τη φιλοξενία και τη στέγαση των προσφύγων…

Ούτε στην πόλη των Ιωαννίνων, ούτε στην Κόνιτσα ή τα Δολιανά και τη Φιλιππιάδα, ούτε είναι τώρα στο Ζαγόρι και στους Ασπράγγελους…

Είναι ένα σύνθετο ζήτημα, στο οποίο δυστυχώς, δεν έχει αρμοδιότητα και ευθύνη, με τον τρόπο που γίνεται η διαχείριση των χρημάτων με τις ΜΚΟ και την Ύπατη Αρμοστεία, το κεντρικό κράτος…

Που μπορεί να έχει ένα σωρό στραβά και τρελά, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση και στο συγκεκριμένο ζήτημα, όσοι έχουν την ευθύνη, τα έχουν κάνει πολύ χειρότερα από ότι θα τα έκανε το κράτος…

Ο σχεδιασμός λοιπόν είναι βέβαιο, ότι δε γίνεται για να εξυπηρετήσει τους πρόσφυγες, ώστε να ζουν αξιοπρεπώς, να βρίσκουν περιθώριο ενσωμάτωσης στις τοπικές κοινωνίες και να αποκτούν κάποιες ελπίδες για το μέλλον τους…

Επειδή υπάρχει ένας πακτωλός εκατομμυρίων, η χρήση – αξιοποίηση των οποίων θα πρέπει να δικαιολογείται, οι τύποι που διαχειρίζονται το θέμα, έχουν βρει την εύκολη λύση…

Και κάνουν αυτό που παρατηρούμε ως θεατές τις τελευταίες ημέρες στην πόλη μας και την ευρύτερη περιοχή…

Να μετακινούν ξαφνικά 200 άτομα, οικογένειες με παιδιά που διέμεναν σε ξενοδοχεία και πήγαιναν σε σχολεία, δήθεν, ότι τους πηγαίνουν κάπου καλύτερα και τους ξαναβάζουν σε άθλιες συνθήκες στη μέση του πουθενά!

Άλλοι κάνουν κατά μόνας συζητήσεις με ιδιοκτήτες καταλυμάτων στην περιφέρεια, εκμισθώνουν ξενοδοχεία μέχρι το τέλος της χρονιάς και από σήμερα μετακινούν πρόσφυγες σε χωριά, όπου και οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι δεν έχουν πώς να περάσουν τη μέρα τους…

Και σε κάποιες περιπτώσεις, να το αποδεχθούμε, κάποιοι φτάνουν σε ακραίες αντιδράσεις, είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω ιδεολογικών καταβολών…

Είναι όμως η μειοψηφία… Γιατί όλοι οι υπόλοιποι που ρωτούν να μάθουν ποια είναι η λογική που σε ένα χωριό με 30 μόνιμους κατοίκους, μετακινείς 70 πρόσφυγες, απάντηση δεν παίρνουν.

Να φύγουν από την Κόνιτσα που είχαν ενταχθεί στην κοινωνία, με τα παιδάκια να πηγαίνουν στο σχολείο και τις οικογένειες να περιμένουν την ολοκλήρωση της διαδικασίας ασύλου, για να φύγουν για το εξωτερικό, και να πάνε στη μέση του πουθενά, να κάνουν τι;

Σε ποια κοινωνία θα ενσωματωθούν αυτοί οι άνθρωποι; Τι ακριβώς θα κάνουν στους Ασπράγγελους 70 άτομα; Πού θα πηγαίνουν σχολείο τα παιδιά και από πότε; Με τι θα μετακινούνται;

Ξέρει κανείς τίποτε;  Όχι. Ακούσαμε με προσοχή τον νομικό εκπρόσωπο των ξενοδοχείων που έχουν συμφωνήσει να φιλοξενήσουν τους πρόσφυγες…

Σε πολλά έχουν δίκιο και κυρίως στο ότι σε μία περίοδο κρίσης και αναδουλειάς, η φιλοξενία προσφύγων μπορεί να είναι μία ικανοποιητική λύση, σε οικονομικό επίπεδο. Και σίγουρα θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν και το αίσθημα της φιλοξενίας και οι ανθρώπινες ανάγκες…

Όταν όμως δεν τις λαμβάνουν υπόψιν οι έχοντες την ευθύνη, που αντιμετωπίζουν την ανθρώπινη ζωή, σαν κάτι χωρίς την παραμικρή αξία, δε μπορείς να έχεις την παραμικρή απαίτηση από κανέναν άλλο…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ