Αναζητήσαμε από χθες το πρωί την αλήθεια σχετικά με τον τρόπο σίτισης των διαμενόντων προσφύγων στις δομές φιλοξενίας της χώρας…

Αφορμή στάθηκε το αναλυτικό ρεπορτάζ της ιστοσελίδας inside story, που είναι και καλογραμμένο και αναλυτικό, με πολλές λεπτομέρειες.

Επειδή, μας αφορά άμεσα ως περιοχή με τις δομές φιλοξενίας που είτε λειτουργούσαν και διέκοψαν προσωρινά τη λειτουργία τους, μέχρι να ξεκινήσουν πάλι είτε συνεχίζουν να λειτουργούν και σήμερα

(βλ. Δολιανά), ψάξαμε να δούμε, εάν ισχύει το ρεπορτάζ όπως είναι…

Αν δηλαδή και σήμερα πληρώνονται οι εταιρείες που έχουν αναλάβει τη σίτιση των προσφύγων, για μερίδες φαγητού, που πρόκειται να διατεθούν σε δομές προσφύγων, στις οποίες όμως… λείπουν οι πρόσφυγες!

Η περίπτωση του Κατσικά είναι η πλέον χαρακτηριστική, αφού η δομή δε φιλοξενεί πρόσφυγες από τις 30 Δεκεμβρίου, όμως υπάρχουν διαγωνισμοί σίτισης και τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, που έχουν κατακυρωθεί σε αναδόχους!

Αυτό που μάθαμε λοιπόν είναι, ότι υπάρχει όντως ο διαγωνισμός και η διάθεση της σχετικής πίστωσης, χωρίς όμως να παρασκευάζεται το φαγητό για τις δομές που δεν έχουν πρόσφυγες, ούτε φυσικά να πληρώνονται οι εταιρείες.

Ευχόμαστε απλώς να ισχύουν τα παραπάνω και όχι το ρεπορτάζ, που ισχύει ως προς τη διαδικασία όπως και να έχει, όμως υπάρχει το λεπτό σημείο με την πληρωμή ή μη των εταιρειών…

Τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε γίνει αποδέκτες έντονων διαμαρτυριών και παραπόνων από φοιτητές και γονείς φοιτητών του Πανεπιστημίου με αφορμή τις επιθέσεις των αδέσποτων…

Επειδή λοιπόν στην Πανεπιστημιούπολη πηγαίνουμε αρκετά συχνά – τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα – αυτό που έχουμε να καταθέσουμε για το πρόβλημα και την κατάσταση που επικρατεί, είναι το εξής.

Θεωρούμε αδιανόητο να κυκλοφορούν ανενόχλητα δεκάδες αδέσποτα σκυλιά σε εσωτερικούς χώρους του Πανεπιστημίου, όπως είναι το φοιτητικό εστιατόριο, η Βιβλιοθήκη και άλλα Τμήματα…

Και είναι όντως εύκολο να εγκαλούν οι πρυτανικές αρχές, οι κοσμητείες των σχολών, οι πρόεδροι των τμημάτων, οι καθηγητές, οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι τη δημοτική αρχή, όμως κάπου πρέπει να μπει κι ένα φρένο…

Σε ποιούς; Σε όλους αυτούς που βάζουν τα αδέσποτα εντός των κτηρίων και μάλιστα αντιδρούν, όταν βρίσκεται κάποιος να τους πει μία κουβέντα…

Η κοπελιά που τρώει στη Λέσχη, μαζί με ένα αδέσποτο, που έχει ανέβει στο τραπέζι και γλείφει τα πιάτα και η ίδια χαμογελά, όπως φαίνεται σε φωτογραφία που έχουμε στη διάθεσή μας, δε μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκει σε εκείνους που φωνάζουν…

Για να βγάλει όμως το σκυλί έξω από τη Λέσχη, φανταζόμαστε, ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τον Μπρέχα και τον Κατηρτσίδη, να της το πουν…

Ούτε να περιμένουν να κάνουν το ίδιο και για τα αδέσποτα που τα βρήκαμε στο δεύτερο όροφο της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου, μέσα στο αμφιθέατρο…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ