Το παράδειγμα του θετικού κυβερνητικού έργου

Ένας τομέας που πάει καλά το κυβερνητικό έργο είναι οι αθλητικές εγκαταστάσεις. Με δεδομένα ότι τα κονδύλια είναι λίγα, οι παρεμβάσεις είναι πολλές και ουσιαστικές. Αναπτύσσεται δε κι ένα κλίμα συνεργασίας με άλλους φορείς όπως της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Πρόκειται για κάτι που γνωρίζουμε ήδη από τις προσπάθειες που γίνονται τοπικά από τη διοίκηση του ΠΕΑΚΙ, αλλά και μέσω των μεγαλύτερων παρεμβάσεων που κάνει η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, κάτι που επιβεβαιώθηκε κι από την επίσκεψη την περασμένη εβδομάδα του Υφυπουργού Γ. Βασιλειάδη. Είναι πολύ χαρακτηριστική και η εποικοδομητική στάση του υφυπουργού ακόμα και σε δύσκολα θέματα όπως η συζήτηση για το νέο γήπεδο του ΠΑΣ.

Όσο κι αν ακούγεται αυτονόητο, κάπως έτσι θα πρέπει να είναι οι επισκέψεις των υπουργών στην περιφέρεια. Να λένε αυτά που μπορούν να πουν, να κάνουν αυτά που μπορούν να κάνουν. Και ο κόσμος μπορεί να εκτιμήσει την ειλικρινή στάση και την προσπάθεια.

Ανάλογα καλή δουλειά γίνεται από την κυβέρνηση και σε άλλους τομείς, όπως για παράδειγμα ο ευαίσθητος τομέας της Υγείας που έχει πολλά προβλήματα βέβαια μετά από εφτά χρόνια μνημονίων αλλά στέκεται σε υψηλό επίπεδο όπως τουλάχιστον γνωρίζουν όσοι αξιοποιούν τα νοσοκομεία των Ιωαννίνων ή το ΠΕΔΥ.

Και στο ασφαλιστικό, πολλοί αυτοαπασχολούμενοι είδαν μείωση των εισφορών τους παρά τα γραφόμενα σε μερίδα του Τύπου.

Υπάρχουν βέβαια και τα αντιπαραδείγματα, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Αν μπούμε στην πολιτική αντιπαράθεση, η κάθε πλευρά θα λέει αυτά που θέλει για την άλλη. Και λίγο πολύ όλοι έχουν το δίκιο τους. Και οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν μνημόνια και περικοπές που περιόριζαν τις κινήσεις του και η σημερινή κάνει ό,τι μπορεί.

Πέρα όμως από την κομματική διαπάλη, όλο και περισσότερος κόσμος θέλει να στραφεί προς μία άλλη πολιτική, σε μία άλλη σχέση με την κυβέρνηση και τους εκπροσώπους του. Θέλει χαμηλότερους τόνους, λιγότερες υποσχέσεις, λιγότερη άκριτη αντιπαράθεση. Θέλει πολιτικές που να πηγαίνουν από το Α ως το Ω, θέλει πολιτικούς που να του εξηγούν την κατάσταση και τα όρια μέσα στα οποία μπορούν  να κινηθούν, θέλει μεγαλύτερη ειλικρίνεια. Κι αν και όποτε τα βρίσκει, ξέρει και να τα επιβραβεύει. Ας το έχουν υπόψη και οι σημερινοί και όσοι θέλουν να είναι οι επόμενοι, κυβερνώντες.

Είναι και θέμα αστικής συμπεριφοράς

Τα Γιάννενα δεν είναι από τις χειρότερες πόλεις στη διαχείριση των αδέσποτων ζώων. Μπορεί μάλιστα να είναι κι από τις καλές, αφού έχει αναπτύξει και δομές και πολιτικές. Κανονικά, αυτά που κάνει ο Δήμος θα έφταναν. Γιατί όμως δεν φτάνουν τελικά και υπάρχει τόσο μεγάλο πρόβλημα;

Μία πρώτη σκέψη είναι ότι του λείπει κάτι, όντως. Λείπουν οι πολιτικές που να πείθουν τον κόσμο να μην αφήνει τα ζώα του στο δρόμο. Η πειθώ είναι μία διαφορετική πολιτική από αυτήν της διαχείρισης στο καταφύγιο. Θέλει άλλη προσέγγιση. Και ο Δήμος δεν κάνει γενικώς καμπάνιες που να ενισχύουν τη συμμετοχή των πολιτών.

Ας πούμε όμως ότι προχωράει κι αυτό το θέμα. Πιο πίσω ίσως να είναι κι ένα θέμα αστικής ιδεολογίας των κατοίκων της πόλης μας, θέμα νοοτροπίας. Η συμβίωση με τα ζώα στην πόλη είναι κάτι τελείως διαφορετικό με τη συμβίωση στα χωριά και την ύπαιθρο. Τα ζώα της πόλης θέλουν ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, είναι στην πράξη μέλη του νοικοκυριού. Θέλουν συγκεκριμένη τροφή, συγκεκριμένη ιατρική φροντίδα, συγκεκριμένες συνθήκες ζωής. Κάτι που πολλοί Γιαννιώτες δεν το έχουν καταλάβει.

Δεν είναι απλό το να ζεις σε μία πόλη ως πολίτης. Κι αυτό το έλλειμμα συνειδητοποίησης το βλέπουμε και σε άλλες εκφάνσεις του αστικού βίου όπως ο σεβασμός στο δημόσιο χώρο, η διαχείριση των σκουπιδιών, η ευγένεια στις δημόσιες συμπεριφορές κλπ. Αλλά το πρόβλημα με τα αδέσποτα, επείγει πια.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr