Σε συνέχεια των χθεσινών μας αναφορών για τα επεισόδια στις επετειακές εκδηλώσεις της 21ης Φεβρουαρίου, να προσθέσουμε και κάτι ακόμη…

Συνιστά τουλάχιστον εμπαιγμό, η προσπάθεια κυβερνητικών βουλευτών να κρατούν (δήθεν) αποστάσεις από τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, εκφράζοντας την αντίθεση ή την αντίδρασή τους στην παρουσία τους στις ίδιες εκδηλώσεις, με διάφορους τρόπους…

Είτε με δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης για το ότι αποστρέφουν το βλέμμα τους, όταν τύχει να βρίσκονται μαζί, ή ότι επιλέγουν να καθίσουν σε διαφορετική θέση από αυτήν που ορίζει το πρωτόκολλο στις θέσεις των επισήμων…

Είτε ακόμη, με την ανεπαίσθητη κλίση του σώματος προς την αντίθετη κατεύθυνση από τον βουλευτή της Χ.Α, στις καταθέσεις στεφάνων…

Η σημειολογία, όσο δυνατή κι αν είναι, δεν καλύπτει την ουσία…

Και η ουσία είναι, πως όταν η ίδια η κυβέρνηση διοργανώνει εκδρομούλες στα νησιά του Αιγαίου, με ελικόπτερα του Ελληνικού Στρατού, στα οποία επιβαίνουν κυβερνητικοί βουλευτές και βουλευτές της Χ.Α, για να κάνουν επισκέψεις σε στρατιωτικά φυλάκια, δε γίνεται να έρχονται εκπρόσωποι της κυβέρνησης στα Ιωάννινα και να καταγγέλλουν την παρουσία της Χ.Α…

Έχουν στο μεταξύ μία μεγάλη εμμονή κάποιοι στα κυβερνητικά έδρανα με τις ταξικές διαφοροποιήσεις, τις οποίες ανακαλύπτουν παντού…

Θα θυμάστε ίσως τις δηλώσεις κυβερνητικών βουλευτών περί της λήψης μέτρων για να κλείσει η αξιολόγηση, τα οποία μέτρα όμως θα έχουν ταξικό πρόσημο και χαρακτήρα…

Με αφορμή το δυστύχημα στη Λαμία με τους τέσσερις νεκρούς, είχαμε και άλλη μία συζήτηση για το ότι τα αίτια του δυστυχήματος έχουν ταξική καταγωγή…

Κακομαθημένο πλουσιόπαιδο ο οδηγός της Πόρσε που σκόρπισε το θάνατο, επομένως, είναι προφανές, ότι υπάρχουν ταξικά χαρακτηριστικά, αφού οι πλούσιοι αποκτούν και οδηγούν ακριβά και γρήγορα αυτοκίνητα, τα δίνουν στα παιδιά τους, που τρέχουν ασυλλόγιστα και σκορπούν το θάνατο…

Οι 1600 νεκροί κάθε χρόνο στην άσφαλτο όμως, δεν είναι όλοι τους πλουσιόπαιδα, έτσι;

Και στατιστικά να το δει κάποιος, αποκλείεται να καταλήξουμε σε ένα τέτοιο συμπέρασμα…

Άλλωστε, ποιός από εμάς δε γνωρίζει περιπτώσεις, όπου σκοτώθηκαν παιδιά του μεροκάματου, με δική τους υπαιτιότητα και ευθύνη; Εκεί, δεν υπάρχουν ταξικά χαρακτηριστικά;

Η καλύτερη απάντηση βέβαια σε όλους αυτούς, που αντί να προβληματιστούν για το τι πρέπει να γίνει, ώστε να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία τη μάστιγα των τροχαίων, ανακαλύπτουν και βάζουν ταξικά πρόσημα σε κάθε τι, δόθηκε από τον σύζυγο και πατέρα, που έχασε τη γυναίκα και το παιδί του στο τροχαίο…

Που έβαλε στην ίδια ζυγαριά και τον οδηγό της Πόρσε, που ούτε εκείνος ήθελε να σκοτωθεί, ούτε να σκοτώσει τους δικούς του ανθρώπους και τον φίλο του…

Αλλά, δυστυχώς στην Ελλάδα φτάσαμε να συζητάμε για τα τροχαία, προτείνοντας και επικροτώντας την πρόθεση της κυβέρνησης, να μειώσει το ύψος των προστίμων του ΚΟΚ, για να αυξηθεί η εισπραξιμότητα…