Από τα παλιά στα νέα περάσματα

Δεν είναι πολύ ωραίο ως ιδέα που το πρώτο τμήμα της Ιόνιας Οδού που παραδίδεται στα Γιάννενα, αυτό από τη Φιλιππιάδα ως την Πέρδικα, περνάει από το ιστορικό πέρασμα στα Πέντε Πηγάδια; Όλη η περιοχή αυτή με διάφορα ευρήματα από τις αρχαιολογικές έρευνες, δείχνει πως χρησιμοποιούνταν για δίοδο προς το λεκανοπέδιο Ιωαννίνων. Τα δε τραγούδια και οι θρύλοι για την επέλαση του ελληνικού στρατού το 1912 μνημονεύουν ιδιαίτερα τις μάχες για την κατάκτηση αυτού του τόσο σημαντικού σημείου.

Και είναι ωραίο γιατί δείχνει ότι οι ανάγκες των ανθρώπων δεν έχουν αλλάξει και τόσο πολύ μέσα στο χρόνο. Και είναι μέσα στη συλλογική μας ταυτότητα, η μετακίνηση και ο νομαδισμός, όπως και η επικοινωνία και το εμπόριο. Αυτός είναι ο πολιτισμός της Μεσογείου.

Είναι οι μεγάλοι αυτοί δρόμοι και τα περάσματα που επιτρέπουν τελικά σε κάποιες πόλεις και περιοχές να αναπτύσσονται με ένα διαφορετικό και δυναμικό τρόπο.

Έχοντας προσωπική καταγωγή από τα χωριά που περνάει από το τμήμα αυτό της Ιόνιας Οδού, έχοντας νωπές τις μνήμες από τα παιδικά μας παιχνίδια από τον τόπο που έχει αλλάξει πλέον καθοριστικά με τον νέο δρόμο, ξέρω πόσο βασανισμένη από την οικονομική υποανάπτυξη, την ερήμωση και τη μετανάστευση είναι η περιοχή. Ξέρω πόσο δύσκολα ζούσαν οι άνθρωποι ακόμα κι όταν τα χωριά κρατούσαν κόσμο.

Δυστυχώς, ο τρόπος που πορεύτηκε η ελληνική οικονομία μετά τον πόλεμο δεν επέτρεψε την ανάπτυξη αυτών των χωριών και άλλων πολλών ακόμα στην Ήπειρο.

Οι νέες υποδομές που ολοκληρώνονται σιγά σιγά, είναι μία ευκαιρία. Κι έτσι πρέπει να τις δούμε. Από μόνος του ένας δρόμος δεν κάνει πολλά. Έχει σημασία να αναδείξουμε τη χρησιμότητα της διασύνδεσης και της μεταφοράς. Της κίνησης από και προς τα Ιωάννινα. Έχει σημασία να καταλάβουμε ότι κι εμείς πρέπει να κινηθούμε προς την αύξηση της παραγωγής μας, του τουρισμού, της ποιότητας της διατροφής. Έχει σημασία να αξιοποιήσουμε την Ιόνια Οδό.

Ένας δυνατός άνθρωπος

Πέθανε χτες στο σπίτι του, ο γνωστός σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος σε ηλικία 91 ετών. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο στις 12 το μεσημέρι στο Α’ Νεκροταφείο και αντί στεφάνου, η οικογένεια επιθυμεί την κατάθεση δωρεών στην «Κιβωτό του Κόσμου» και στο «Χαμόγελο του Παιδιού».

Ήταν μία ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου της τέχνης, μία σπάνια προσωπικότητα. Πέρασε από τη Μακρόνησο για τα αριστερά του φρονήματα και ασχολήθηκε από νέος με το σινεμά. Η Μαγική Πόλη έδειξε ότι έβλεπε τι γίνεται έξω με τον ιταλικό νεορεαλισμό. Και μετά με τον Δράκο (1956) έδειξε τι σημαίνει πρωτοπορία.

Σε αυτήν την ταινία που άφησε εποχή αποδείχτηκε ότι το βλέμμα της τέχνης πρέπει να είναι πάντα προς το άφαντο, προς τα εσώτερα των ανθρώπων ακόμα και σε μια ταπεινή ιστορία για το μικροέγκλημα της πόλης.

Ο Κούνδουρος ήταν όμως και πολλά περισσότερα, ένας θιασώτης της τέχνης και του πνεύματος, συμφωνούσες ή διαφωνούσες μαζί του. Ήταν ένας δυνατός άνθρωπος που έζησε την εποχή του.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr