Η αξιολόγηση νέων ευρημάτων και η δυνατότητα βιολογικών μονοπατιών για την πρόληψη των παραγόντων κινδύνου που μπορούν να οδηγήσουν στην υπέρταση, είναι η μία παράμετρος της διεθνούς μελέτης στην οποία συμμετείχαν καθηγητές του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Μία δεύτερη παράμετρος, εξίσου σημαντική σχετίζεται με το κατά πόσο είναι ηθικό ή όχι, να δημιουργείται ένα γενετικό υπόβαθρο για τον πληθυσμό, που θα παρέχει τη δυνατότητα προληπτικής ιατρικής παρέμβασης σε σχέση και με άλλους παράγοντες όπως η διατροφή. Σε κάθε περίπτωση αποτελεί κορυφαία διάκριση και για τους καθηγητές που μετείχαν στη διεθνή μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα και για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην μελέτη είχαν οι Επίκουροι Καθηγητές Επιδημιολογίας του Εργαστηρίου Υγιεινής – Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου, Ευάγγελος Ευαγγέλου και Ιωάννα Τζουλάκη. Όπως και σε μία προηγούμενη μελέτη που είχε προκαλέσει το διεθνές ιατρικό ενδιαφέρον, έτσι και σε αυτήν προέκυψαν ως κορυφαίο αποτέλεσμα πλέον των 100 γονιδίων τα οποία σχετίζονται με την εμφάνιση της υπέρτασης στους ενήλικες. Ο κ. Ευαγγέλου σε δηλώσεις του, παρουσιάζοντας τις λεπτομέρειες της μελέτης υποστήριξε ότι είναι σημαντική η δημιουργία μίας βάσης δεδομένων του γονιδιακού υποβάθρου κάθε ατόμου, γιατί αυξάνεται η πιθανότητα να εντοπιστεί γρηγορότερα το ενδεχόμενο εκδήλωσης της υπέρτασης. Με τον τρόπο αυτό παρέχεται μία σημαντική βοήθεια στην πρόληψη, επομένως είναι εφικτή και η παρέμβαση για τον μελλοντικό τρόπο ζωής. «Σε συνδυασμό με τις κακές διατροφικές συνήθειες που γνωρίζουμε ότι προκαλούν την αύξηση της αρτηριακής πίεσης, μιλάμε για εξατομικευμένη ιατρική που μπορεί να εφαρμοστεί με διαφορετικό τρόπο στο μέλλον. Από την άλλη το γεγονός ότι έχουμε αποκρυπτογραφήσει συνολικά 300 περίπου «ένοχα» γονίδια δε θα πρέπει να μας αποπροσανατολίζει γιατί ο αριθμός αυτός αποτελεί μόλις το 4% του συνολικού γονιδιακού υποβάθρου για την εμφάνιση της υπέρτασης, επομένως ο δρόμος είναι ακόμη πολύ μακρύς», σημείωσε ο κ. Ευαγγέλου. Όπως και κάθε ιατρική – επιστημονική ανακάλυψη, πολύ δε περισσότερο εκείνες που αφορούν την ανθρώπινη ζωή και ενδεχομένως επηρεάζουν τον τρόπο ζωής, με προληπτικές παρεμβάσεις προκαλούν και εύλογες συζητήσεις για το εάν οι παρεμβάσεις αυτές είναι ή όχι ηθικές. «Είναι ένα εξαιρετικό δίλημμα το οποίο αντιμετωπίζουμε συχνά, αν κάποιοι οφείλουν να γνωρίζουν το γενετικό υπόβαθρο ενός τρίτου και αν δικαιολογείται η παρέμβαση για την αντιμετώπιση τέτοιων κινδύνων. Προσωπικά, εάν μου ζητούνταν να τοποθετηθώ, θα έλεγα ότι είμαι υπέρ της παρέμβασης στη θεραπεία», κατέληξε ο κ. Ευαγγέλου.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ