Κι όμως… Χωρίς να πέσουν οι γνωστές… παπλαμούδες, το έστρωσε για τα καλά…

Να σας πούμε την αλήθεια, εδώ και χρόνια είχαμε μία μεγάλη απορία για το εάν και πότε θα δουν τα παιδιά μας, χιόνι…

Είναι μεγάλο θέμα ξέρετε για ένα παιδί 8 ή 10 ετών, να μην έχει δει πραγματικό χιόνι, αλλά να θεωρεί, ότι χιόνι είναι το κοκορόχιονο που πέφτει ανά διαστήματα στην πόλη μας…

Αυτό το χθεσινό λοιπόν, ναι, ήταν κανονικό χιόνι και παρότι χρειάστηκε να μετακινηθούμε με δυσκολία, για την εργασία μας, το απολαύσαμε κι εμείς…

Αναφορικά τώρα με το αν και κατά πόσον ανταποκρίθηκε ο μηχανισμός της περιφέρειας ή των δήμων, παίρνουμε αποστάσεις από την κριτική που ασκείται από την πρώτη στιγμή…

Γιατί η κριτική αυτή δε λαμβάνει υπόψιν της, αφενός τις συνθήκες και αφετέρου το γεγονός, ότι δε μπορείς να κρίνεις κάτι ή κάποιον πριν ολοκληρωθεί το φαινόμενο…

Να σας δώσουμε ένα παράδειγμα; Φώναζαν από χθες τα ξημερώματα πολλοί συμπολίτες μας, γιατί δεν έχει «πέσει» αλάτι στους δρόμους…

Την ίδια ώρα βέβαια η χιονόπτωση συνεχιζόταν ακατάπαυστα σε όλο το λεκανοπέδιο και μάλιστα με ιδιαίτερη ένταση!

Ποια είναι η λογική και η γνώση κάποιου που πιστεύει, ότι υπάρχει λόγος ή είναι αναγκαίο να ρίξουν αλάτι πάνω στο χιόνι, δε μπορούμε να το κατανοήσουμε…

Για τους άλλους που διαμαρτύρονται από την Τρίτη, για τα παγωμένα πεζοδρόμια, που είναι όντως πολύ επικίνδυνα για όλους, τι να πούμε;

Είναι πρακτικώς αδύνατο για οποιονδήποτε δήμο, να έχει έναν μηχανισμό που να ρίχνει αλάτι σε όλα τα πεζοδρόμια…

Αντιθέτως, η τακτική που εγκαινίασε η Πολιτική Προστασία να διαθέτει σακιά με αλάτι, για να τα παίρνουν οι πολίτες και να τα ρίχνουν οι ίδιοι εκεί που υπάρχει πρόβλημα, μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους…

Αν δεν πάρει ο καθένας το φτυάρι, να καθαρίσει μπροστά στην πόρτα του σπιτιού του, μπροστά στο κατάστημά του, γύρω από το αυτοκίνητό του, δεν πρόκειται ποτέ να φύγει το χιόνι, ούτε ο παγετός…

Κρίνουμε λοιπόν με βάση όσα είχαμε τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε χθες, ότι ο μηχανισμός ανταποκρίθηκε επαρκώς.

Και αυτό σημαίνει, ότι κανείς που έπρεπε να μετακινηθεί επειγόντως δεν αποκλείστηκε, όπως και το ότι οι βασικές οδικές αρτηρίες της πόλης, όπως τα νοσοκομεία, ήταν προσπελάσιμες, σε πολλές περιπτώσεις, ακόμη και χωρίς αλυσίδες…

Προφανώς είναι αδύνατο να γίνει αποχιονισμός σε κάθε παράδρομο, σε κάθε μικρό δρομάκι, σε κάθε κάθετη οδό, ενός κεντρικού δρόμου…

Αλλά το σωστότερο απ’ όλα είναι να υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο, με ιεράρχηση προτεραιοτήτων και να εφαρμόζεται όσο είναι εφικτό…

Και να σας πούμε και την αλήθεια, από όλους αυτούς που συναντήσαμε και μιλήσαμε χθες στην πόλη, σχεδόν κανείς δεν παραπονέθηκε, με εξαίρεση κάποιους που δε βρήκαν άλλο τρόπο να φτάσουν στη δουλειά τους, αλλά χρειάστηκε να περπατήσουν. Όπως κάναμε κι εμείς δηλαδή.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ