Ταυτότητα πόλης  βάσει των αναγκών

Μέχρι και την Τρίτη, οι κάτοικοι των Ιωαννίνων μπορούν να συμμετάσχουν στον ανοιχτό διάλογο που προκήρυξε ο Δήμος για τον στρατηγικό σχεδιασμό ανάπτυξης της πόλης. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την υλοποίηση σημαντικών έργων υποδομής, κυρίως στον πολιτισμό και τη λειτουργία αυτού που ονομάζεται «ευφυής πόλη», ανοιχτή και προσβάσιμη προς όλους και όλες. 

Το ποια έργα μπορούν να περιλαμβάνονται σε ένα τέτοιο σχέδιο δεν είναι το κύριο. Κύριο είναι το «γιατί», η ενοποιητική αφήγηση που υπάρχει ή πρέπει να υπάρχει πίσω από μία στρατηγική τέτοιων διαστάσεων. Τα τελευταία χρόνια, ο Δήμος Ιωαννιτών ποντάρει στην εξωστρέφεια, στη δημιουργία μιας «ταυτότητας» που να ξεχωρίζει και να κάνει τα Γιάννενα διακριτά.

Αυτή η κατεύθυνση σίγουρα έχει ενδιαφέρον. Είναι κάτι πάντως που κάνουν διεθνώς όλες οι πόλεις πα, έχοντας πλέον να ανταγωνιστούν και η μία την άλλη στην προσέλκυση κεφαλαίων και επενδύσεων. Ο καιρός που για τις ελληνικές πόλεις ίσχυε το «τι κάνει το κράτος για εμάς;» έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Σήμερα η ίδια η πόλη δημιουργεί τους θύλακες υποδοχής χρηματοδοτικών πόρων, εργαλείων και δράσεων.

Παρ’ όλα αυτά, το γενικό περίγραμμα της πρότασης του Δήμου για εξωστρέφεια, θέλει περισσότερη δουλειά. Η δημιουργία μιας ταυτότητας λειτουργικής και αφομοιώσιμης στην καθημερινή ζωή των πολιτών, δεν είναι απλώς η συγκέντρωση προτάσεων στο ΕΣΠΑ ή προωθητικών πολιτικών.

Η ταυτότητα μιας πόλης πρέπει να δένεται με τις ανάγκες των κατοίκων της και να ακολουθεί τις ιεραρχήσεις τους. Τότε αποκτά περιεχόμενο το κέλυφος και δεν γίνεται απλώς ένα σκηνικό για τουρίστες. Άλλωστε, πια δεν υπάρχουν τουρίστες που να ικανοποιούνται μόνο από «σκηνικά», αλλά αντίθετα αναζητούν ολικές εμπειρίες ζωής.

Είναι ευκαιρία συνεπώς να ανοίξει ο διάλογος. Κι αυτό αφορά κι εμάς τους πολίτες που οφείλουμε να συμμετάσχουμε με ό,τι και όσα μπορούμε. Ο Δήμος οφείλει να οργανώσει ένα καλό και γόνιμο διάλογο.

Κρίσιμος κρίκος η ελευθερία

Αφού όλοι λένε όλους τους άλλους ψεύτες, τότε πώς να βρεις την αλήθεια; Δεν είναι και τόσο μικρό πρόβλημα όσο νομίζουμε. Κάποιοι νομίζουν ότι έχουν μόνοι τους τη δυνατότητα να κρίνουν καθαρά και να ξεδιαλέξουν το ψέμα από την αλήθεια. Στην πράξη όμως είναι δύσκολο.

Ένα κλασσικό εργαλείο που θα βοηθούσε, τα Μέσα Ενημέρωσης, έχουν πάρει την κατιούσα. Είτε δεν τα καταφέρνουν τα ίδια να βρουν τι θέλει ο κόσμος που τα παρακολουθεί. Είτε είναι η ίδια η εξουσία που τα διώκει άμεσα ή έμμεσα (βιομηχανία αγωγών, στέρηση επενδύσεων, περιορισμός ελευθερίας της έκφρασης, «ειδικοί» νόμοι κλπ). Αλλά η εξουσία μικρή ή μεγάλη, έχει όφελος από την αδρανοποίηση των Μέσων. Ο πολίτης τι έχει;

Η πεποίθηση ότι μπορούμε μόνοι μας να φιλτράρουμε την πραγματικότητα και μέσα από διαφορετικές πηγές και διαδρομές να την ξεκαθαρίσουμε και να καταλάβουμε τι γίνεται, πηγάζει από τη ρομαντική ιδέα του ελεύθερου πολίτη που ελέγχει τον εαυτό του και τη ζωή του. Ακόμα όμως κι αν υπήρξε ποτέ τέτοια αυτονομία, σήμερα δεν υπάρχει. Στο βαθμό τουλάχιστον που να ικανοποιείται το κλασσικό αίτημα των κοινωνιών για ελευθερία.

Σήμερα καταλήξαμε να υπάρχουν διαθέσιμοι πολλοί μηχανισμοί δημιουργίας σύγχυσης- προφανώς από όσους δεν θέλουν να καθαρίζει η ατμόσφαιρα- και πολλοί μηχανισμοί χειραγώγησης, ανάμεσα στους οποίους και τα ίδια τα ΜΜΕ. Και ο πολίτης, ειδικά ο μόνος πολίτης, αδυνατεί να αντιμετωπίσει αυτούς τους μηχανισμούς. Γι’ αυτό και είναι καίριο να υπάρχουν μέσα ενημέρωσης και να αφήνονται ελεύθερα να πράξουν ό,τι μπορούν. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr