Έργο πνοής και απαραίτητο, όπως αποδεικνύεται άλλωστε από την ημέρα που παραδόθηκε σε χρήση στους πολίτες, ο παραλίμνιος πεζόδρομος – ποδηλατόδρομος.
Η κατασκευή βέβαια των ξύλινων πεζογέφυρων ήταν βέβαιο από την αρχή, ότι θα εμφάνιζε διάφορα προβλήματα στην πορεία, κυρίως λόγω των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν και της φυσιολογικής τους φθοράς.
Ευτυχώς, οι φθορές αυτές αντιμετωπίζονται στο πλαίσιο της συντήρησης των τμημάτων αυτών, κάτι που έγινε και το προηγούμενο διάστημα. Το δυστύχημα – γιατί υπάρχει και τέτοιο – ήταν πως εκείνοι που εκτέλεσαν τις εργασίες ακολούθησαν την παροιμία «κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό» αφού αφαίρεσαν μεν τα φθαρμένα ξύλινα τμήματα, αλλά τα παράτησαν επί τόπου. Για την ακρίβεια δεν τα άφησαν ούτε δίπλα από την πεζογέφυρα, αλλά κάτω από αυτήν, δίπλα στην όχθη της λίμνης όπου ήδη μετά από λίγες ημέρες και την απόρριψη και άλλων σκουπιδιών, έχει αρχίσει να δημιουργείται ένας σκουπιδότοπος.
Πριν η κατάσταση γίνει ανυπόφορη, καλό και αναγκαίο θα είναι είτε ο εργολάβος, είτε κάποιος από τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους να προχωρήσουν στην αποκομιδή των απορριμμάτων…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ