Καλή Χρονιά με κάθε ειλικρίνεια από τον γράφοντα και με ξεκάθαρη και κύρια ευχή, η χρονιά αυτή να έχει ως κύριό της χαρακτηριστικό την υγεία για όλους…

Τα υπόλοιπα, όπως έχουμε μάθει να λέμε, έρχονται και παρέρχονται ή τα αντιμετωπίζουμε με κάποιον τρόπο…

Τώρα θα πει κάποιος πώς να αντιμετωπίσει ένα περιστατικό όπως αυτό που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, με την ανατολή του 2017…

Είναι όντως πράγματα ανεξήγητα, για την τρέλα που μπορεί να οδηγήσει σε αυτό το σημείο τον ανθρώπινο νου και να τον μετατρέψει σε κτήνος…

Ας πάμε όμως στα δικά μας, που ευτυχώς, είναι περισσότερο τετριμμένα…

Η ιστορία με το πόθεν έσχες της Γεροβασίλη είναι σημαντική κατ’ εμάς για κάτι άλλο και όχι για το εάν έπρεπε ή όχι να έχει ήδη εκπέσει του βουλευτικού της αξιώματος…

Αλλά, γιατί για πολλοστή φορά αναδεικνύεται το τεράστιο κενό που εξακολουθεί να υπάρχει σε αυτήν την ιστορία της υποχρεωτικής δήλωσης των περιουσιακών στοιχείων…

Στην οποία δηλώνεις ό,τι έχει προκύψει ως εισόδημα, δεν είσαι υποχρεωμένος να δηλώσεις πώς προέκυψαν τα εισοδήματα αυτά, αλλά κυρίως- και αυτό είναι το μείζον κατ’ εμάς – δε γίνεται ποτέ ο παραμικρός έλεγχος…

Για παράδειγμα, ακόμη θυμόμαστε τα… μούτρα πρώην βουλευτή, που ήταν μερικά χρόνια στο Κοινοβούλιο, στις καλές εποχές μάλιστα, με πλέον των 100.000 βουλευτικής αποζημίωσης, ο οποίος μετά από 5-6 χρόνια στη Βουλή δεν είχε αποκτήσει ούτε καταθέσεις, ούτε Ι.Χ, ούτε ακίνητα…

Τα ίδια συνεχίζονται και σήμερα… Εισπράττουν ένα σκασμό λεφτά από τη βουλευτική αποζημίωση – αφήστε τα υπόλοιπα – και αυτά τα χρήματα… εξαφανίζονται.

Πόσα έξοδα έχει ένας βουλευτής; Παίρνει 80.000 ευρώ αποζημίωση… Από αυτά ξοδεύει τα μισά; Ξοδεύει 50 ή 60.000 ευρώ;

Και αφού τα ξοδεύει, με κάποιον τρόπο δε φαίνονται αυτά ως δαπάνες ή αγορές ή επενδύσεις;

Μία εύκολη και απλοϊκή απάντηση είναι, ότι τα ξοδεύουν… Ό,τι παίρνουν λοιπόν τα ξοδεύουν…

Μόνο και μόνο γι’ αυτό θα έπρεπε και οι 300 να ανακηρυχθούν σε εθνικούς ευεργέτες, ειδικά εάν επενδύουν τα χρήματα αυτά στην εγχώρια αγορά, ενισχύοντάς την σε τέτοιους καιρούς…

Αλλά ποιός είναι τόσο αφελής για να πιστέψει, ότι αυτό γίνεται στ’ αλήθεια;

Όμως, εδώ φαίνεται το μεγάλο κενό των ελεγκτικών μηχανισμών… Κάπως πρέπει να δικαιολογείται εκτός από τον τρόπο κτήσης και ο τρόπος της δαπάνης… Αλλά να μην κάνει κανείς βουλευτής το κουμάντο του, μας φαίνεται περίεργο…

Η κάθε γιαγιά παίρνει 300 ευρώ σύνταξη και αφήνει 50-100 ευρώ στην άκρη, για να υπάρχουν, μήπως προκύψει κάτι… Οι εθνοπατέρες φαίνεται, πως είναι… γαλαντόμοι!