Είναι αντρίκειο να ζητάς συγνώμη… Κυρίως όμως είναι ένδειξη αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού…

Πολλές φορές βρεθήκαμε κι εμείς στη δύσκολη θέση, να έχουμε κάνει λάθος εκτίμηση ή να υποπέσουμε σε λάθος…

Όπου και όποτε χρειάστηκε, δεν είχαμε κανένα απολύτως πρόβλημα να ζητήσουμε και μάλιστα εγγράφως συγνώμη, και να επανορθώσουμε…

Προφανώς δεν ισχύει το ίδιο για όλους. Και το γράφουμε με αφορμή το τέλος της δίκης Γιακουμάκη, στο σκέλος που αφορά στις διοικητικές τυχόν ευθύνες και στην ηθική αυτουργία από τον πρώην υπουργό κ. Μαρκογιαννάκη…

Ο τελευταίος παραπέμφθηκε ως κατηγορούμενος, έπειτα από κάποια δημοσιεύματα, που τον εμφάνιζαν να είναι ο «προστάτης» μίας παρέας Κρητικών, οι οποίοι ήταν οι ίδιοι που φέρονταν άσχημα στον αδικοχαμένο Γιακουμάκη…

Τί αποδείχθηκε στο δικαστήριο; Ότι η μόνη παρέμβαση που ασκήθηκε από τον ίδιο αφορούσε έναν σπουδαστή, που επρόκειτο να τιμωρηθεί για κάποιες φθορές στο κτήριο και ζητήθηκε από τον βουλευτή τότε, να υπάρξει επιείκεια…

Το θέμα δεν είναι αυτό… Το θέμα είναι ότι παρότι στο δικαστήριο κατέθεσε και ο κ. Μαρκογιαννάκης, παρότι φάνηκε πως δεν υπάρχει καμία σχέση με την υπόθεση εξαφάνισης και το τραγικό τέλος που ακολούθησε, δε βγήκε κάποιος να πει, εντάξει βρε παιδιά, κάναμε λάθος, ζητάμε συγνώμη…

Ήταν μία ανάρτηση αρχικά στο διαδίκτυο από την κα Ακρίτα, αυτή που προκάλεσε την έρευνα και στη συνέχεια μία πληθώρα δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, που οδήγησαν τον κ. Μαρκογιαννάκη στο σκαμνί…

Για να μην παρεξηγούμαστε, να τονίσουμε, ότι τη δεύτερη κιόλας ημέρα της διαδικασίας, ο γράφων ήταν που ρώτησε τον συνήγορο υπεράσπισης κ. Φούσα, από πού αντλεί το δικαίωμα ένας πολιτικός, να παρεμβαίνει στη λειτουργία μίας Σχολής, για λογαριασμό ενός σπουδαστή – που ανήκει στην εκλογική του πελατεία…

Κι εμείς το αποδοκιμάζουμε ως παρέμβαση… Όμως, είναι άλλο αυτό και άλλο το εάν έχει ή δεν έχει σχέση με την υπόθεση… Και αφού δεν έχει, θα πρέπει αυτός που το ξεκίνησε, να ψελλίσει και μία συγνώμη…

Στο δικαστήριο όμως αναδείχθηκαν και άλλα. Όπως για παράδειγμα το ότι είναι αδιανόητο να λειτουργεί μία τέτοια Σχολή με οικοτρόφους, με τους καθηγητές να αναλαμβάνουν παράλληλα καθήκοντα διευθυντή ή καθήκοντα υπευθύνου της Εστίας…

Αφήστε που δεν υπήρχε νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας και της Σχολής και της Εστίας… Αλλά είναι δυνατό να ζητάς από έναν τυροκόμο ή γεωπόνο, να αναλάβει τη διεύθυνση μίας τέτοιας Σχολής ή την ευθύνη για τη λειτουργία ενός Οικοτροφείου;

Και κάτι τελευταίο… Η ιστορία αναζήτησης ευθυνών κ.λπ ήταν διάτρητη εξαρχής… 

Αυτοί που έλεγαν, ότι είδαν ή ότι ξέρουν κάτι, δεν κλήθηκαν να καταθέσουν, ενώ αντίθετα, κλήθηκαν να καταθέσουν εκείνοι που ήταν αποδέκτες των παρατηρήσεών τους!

Ούτε στην «εντός των τειχών» έρευνα κλήθηκαν, ούτε και στο δικαστήριο… Και όλοι συζητούσαν για το τι τους είπε ο τάδε, ενώ ο τάδε δεν κλήθηκε ποτέ να καταθέσει…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ