Σενάρια όλων των ειδών

Με το που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ το νέο ΕΣΡ άρχισαν τα σενάρια για σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα της Φώφης Γεννηματά. Κάπως έτσι όμως τα κόμματα πιέζονται ώστε να μην επιτελούν το θεσμικό τους ρόλο που περιλαμβάνει και τις συναινέσεις.
Αντίστοιχα, πολλοί πιέζουν τη ΝΔ να μην ψηφίζει τίποτα που φέρνει η κυβέρνηση, κάτι που όχι μόνο είναι αντιθεσμικό, αφού η ΝΔ είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση, αλλά και μη πολιτικό αφού σε μία τέτοια περίπτωση θα οδηγούσε το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη σε μία αέναη αντιπολίτευση με ορίζοντα μόνο τις εκλογές.

Πολλοί βέβαια κάνουν σενάρια για το μέλλον της πολιτικής σκηνής της χώρας. Είχαν ξεκινήσει με την «αριστερή παρένθεση» τον Ιανουάριο του 2015 και συνεχίζονται. Να σημειωθεί όμως ότι τα σενάρια αυτά δεν είναι πάντα… επιστημονικής φαντασίας αλλά εδράζονται πάνω σε πραγματικές συνθήκες που δημιουργούν και μία σειρά από πιθανότητες. 

Στην πολιτική όποιος είναι απόλυτος στις προβλέψεις του, απλώς δεν προβλέπει, αλλά εκφράζει τις επιθυμίες του. Αντίθετα η ανάλυση στοιχείων της πραγματικότητας μπορεί να οδηγήσει και σε μία σειρά από πιθανά σενάρια.
Δεδομένο θα πρέπει να θεωρηθεί ότι τα όποια σενάρια προκύψουν θα αφορούν το χρόνο μετά τις ερχόμενες εκλογές. Ίσως και από τις δεύτερες εκλογές που θα ακολουθήσουν. Να είστε βέβαιοι ότι στα μεγάλα κόμματα τουλάχιστον εργάζονται και με σχέδια δεκαετίας, όσο κι αν φαίνεται παράξενο.

Και ναι, τα δεδομένα της περιόδου δείχνουν ότι στο μεσοπρόθεσμο μέλλον, θα μπορούσαμε να δούμε στη χώρα μας από μεγάλη νίκη στις εκλογές της ΝΔ και αυτοδύναμη κυβέρνηση, ως και συγκυβέρνηση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ. Και ανάμεσα πολλά ακόμα σενάρια φυσικά για συμμαχίες. Ενώ στο μακρύτερο ίσως μέλλον, η Ελλάδα θα μπορούσε  να κυβερνηθεί ακόμα κι από ένα ακραίο εθνικιστικό κόμμα. 

Η εκλογή Τραμπ, το Brexit ή οι προεδρικές εκλογές στην Αυστρία, μας δείχνουν ότι όλα είναι πια πιθανά. Μία είναι μόνο η παράμετρος που πρέπει να θυμόμαστε: Ακόμα ψηφίζει ο λαός. Οι πολίτες επιλέγουν ακόμα στην κάλπη το κόμμα που θέλουν. Κι από την επιλογή τους ξεκινάνε και τα σενάρια. 

Μαζί με τα παλιά μας ρούχα

Δεν νομίζω ότι μου συμβαίνει μόνο εμένα, αλλά δύσκολα αποχωρίζομαι μερικά ρούχα που έχουν παλιώσει. Τα φοράω σαν στολή, μέχρι να λιώσουν, να κάνουν τρύπες, τουλάχιστον όσο δεν φαίνονται. Πουκάμισα με γιακάδες που μου έρχονται καλά, μπλουζάκια που έχουμε γίνει ένα, παντελόνια.

Ένα είναι ότι είναι ρούχα που έχουν πάρει το σχήμα του κορμιού  μας, μας χωράνε χωρίς να μας βάζουν σε σκέψεις για το αν παχύναμε ή αν μας ταιριάζουν. Το άλλο είναι ότι ταιριάζουμε εμείς την εικόνα μας μαζί τους, δημιουργούμε μια ταυτότητα του εαυτού μας.

Θα μπορούσε να είναι στις μέρες μας και μία λύση για να κάνουμε οικονομία ή για να μειώνουμε ό,τι πετάμε για πάντα στα σκουπίδια. Γιατί πρέπει να αγοράζουμε τα πάντα καινούργια; Κι αν κάτι δεν μας αρέσει πια μπορούμε να το δίνουμε σε ένα φίλο να ξεκινάει μία δεύτερη ζωή. Αλλά δεν μας αρέσουν τα ρούχα από δεύτερο χέρι στην χώρα μας, τα περιφρονούμε.

Αλλά  να επιμείνω, σε αυτήν την αίσθηση ότι παλιώνω με κάτι που με ακολουθεί και το φοράω. Παλιώνω με τα ρούχα μου σημαίνει ότι προσπαθώ να συγκρατήσω το χρόνο. Σαν το δερμάτινο που κλείνουμε μαζί 20 χρόνια και πόσο λυπάμαι που έχει αρχίσει να φθείρεται σε κάποιες άκρες. Σα να βλέπω τη δική μου φθορά στο χρόνο. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr