Ο ανασχηματισμός τελικά έγινε για ένα και μοναδικό λόγο… Ή μάλλον για δύο, παρεμφερείς…

Ο πρώτος, να την… πληρώσει ο «χοντρός και άσχημος» δηλαδή ο Φίλης και ο δεύτερος για να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια ο Τσίπρας, το πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ…

Όπου η ομάδα των «53» έδειξε, ότι παραμένει ισχυρή και υπολογήσιμη, με τον Ν. Φίλη, να εκλέγεται πρώτος στην Κεντρική Επιτροπή…

Επέλεξε δηλαδή ο πρωθυπουργός, να κάνει ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό του κόμματος αφενός και αφετέρου να «κλείσει» το μέτωπο με την Εκκλησία…

Για να φτάσουμε δηλαδή στο αποτέλεσμα που ήταν να ικανοποιηθεί ο Αρχιεπίσκοπος, προφανώς, γιατί η κυβέρνηση δεν αντέχει άλλα ανοιχτά μέτωπα…

Υπάρχει φυσικά και η συμειολογία των προσώπων, που έχουν εκλεγεί στο νέο σχήμα…

Για το ότι δεν έχουμε καμία άλλη, πλην της κας Γεροβασίλη, εκπροσώπηση από την Ήπειρο, δε χρειάζεται, να πούμε κάτι ιδιαίτερο, αφού, ήταν αναμενόμενο… Συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια άλλωστε σε αυτό…

Όμως, ο πρωθυπουργός φαίνεται, ότι εξαρτάται ή καθορίζει τη στάση του (και) από προσωπικές σχέσεις…

Στηρίζει τον Ν. Παππά ως το τέλος, στη «μάχη» κατά της διαπλοκής, εκλέγει όμως σταθερά να στηρίζει και οικογενειακές σχέσεις…

Είχαμε το ανδρόγυρο Δρίτσα – Χριστοδουλοπούλου και πλέον έχουμε το ανδρόγυνο Αντωνοπούλου – Παπαδημητρίου, πρόεδρος ο τελευταίος στο Ινστιτούτο Levy…

Για τους πολύ μυημένους αυτό… Ποιο είναι το Ιστιτούτο, ποιες θέσεις έχει για την ελληνική κρίση και την οικονομία κλπ…

Το σημειώνουμε όμως, γιατί ο Τσίπρας ήταν και είναι αυτός, που κατηγορεί τη Ν.Δ. και την ηγεσία της, για οικογενειοκρατία…

Κάνοντας ένα συνολικό απολογισμό, ο ανασχηματισμός έγινε, για να πούμε, ότι κάτι κάναμε και για να ανακατέψουμε την τράπουλα, ρίχνοντας και «στάχτη στα μάτια» στους ξένους…

Ας πούμε κάτι σαν την παροιμία, «ο πνιγμένος από τα μαλλία του πιάνεται»…

Α, και για να ικανοποιηθεί η εκκλησία, που είχε βρεθεί σε θέση μάχης απέναντι στον υπουργό Ν. Φίλη…

Γιατί καλές οι θωρίες περί Αριστεράς, περί αναγκαίου διαχωρισμού κράτους – εκκλησίας, αλλά είναι απλώς… θεωρίες.

Ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία οι κυβερνητικοί μήπως τελικά περισωθεί κάτι…

Κάτι για τη δίκη Γιακουμάκη, που εξελίσσεται… Το να μιλήσει κάποιος από τους γονείς του Γιακουμάκη στην αίθουσα, μπορείς να το αποδεχθείς…

Το να πετάγεται όμως ένας άσχετος και να φωνάζει «δε ντρέπεστε καθόλου…» και μετά να κρύβεται, δεν είναι αντρίκιο, ούτε και η έδρα πρέπει να το αφήσει να περάσει έτσι…

Επειδή το ένα φέρνει το άλλο, και η απόσταση από το να γίνει χάβρα η αίθουσα, δεν είναι μεγάλη, καλό θα είναι, να υπάρχει πιο σθεναρή αντιμετώπιση…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ