«Ψευδές και απαράδεκτο» το περιεχόμενο της απάντησης του Κοινοτικού Επιτρόπου κ. Χαν (είχε έρθει και στην Ήπειρο πριν μερικά χρόνια αν θυμάστε), κατά το υπουργείο Εξωτερικών…

Ο κ. Χαν βλέπετε εδώ και αρκετές εβδομάδες σε απάντησή του για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις μεταξύ των άλλων ζητημάτων έθετε στην ατζέντα και το θέμα των «τσάμηδων»…

Πέρασαν σχεδόν τρεις εβδομάδες και δεν υπήρξε καμία αντίδραση της χώρας μας…

Μόλις όμως το θέμα έλαβε διαστάσεις αρχικά από τα αλβανικά ΜΜΕ και στη συνέχεια από τα ελληνικά, ξύπνησαν κάποιοι… επαΐοντες στο υπ. Εξωτερικών.

Και χαρακτήρισαν, με τον τρόπο που περιγράψαμε πιο πάνω την παρέμβαση του Επιτρόπου…

Μερικές επισημάνσεις… Θέμα – λέμε εμείς – δεν υπάρχει…

Αυτά τα ζητήματα έχουν επιλυθεί εδώ και δεκαετίες και δεν υπάρχει περίπτωση να ανοίξουν και πάλι…

Τουλάχιστον εν καιρώ ειρήνης… Για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης οι γείτονες το συντηρούν στην επιφάνεια και το επαναφέρουν κατά καιρούς…

Αλλού είναι το ζήτημα… Η απάντηση του Επιτρόπου δόθηκε στη δημοσιότητα στις 7 Σεπτεμβρίου…

Ο μήνας χθες είχε 29, πέρασαν δηλαδή 22 ολόκληρες ημέρες…

Όλο αυτό το διάστημα δεν υπήρξε καμία απολύτως αντίδραση από την ελληνική πλευρά…

Ένας λόγος θα μπορούσε να είναι, ότι δεν ήθελαν να δώσουν μεγαλύτερη σημασία, γιατί θα έδιναν και «τροφή» στους γείτονες να πουν, ότι αφού ασχολούνται και οι έλληνες, αναγνωρίζουν, ότι υπάρχει ζήτημα…

Αυτό θα μπορούσε να είναι λοιπόν ένα καλό και πειστικό επιχείρημα…

Δυστυχώς δε μπορεί να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, γιατί αυτό προκύπτει από την χθεσινή ανακοίνωση του υπ. Εξωτερικών…

Που καταλήγει πως «έχει ήδη ζητηθεί (σ.σ από τον κ. Χαν) και υποχρεούται βάσει του θεσμικού του ρόλου, να δώσει άμεσα πειστικές εξηγήσεις ως προς το απαράδεκτο και ψευδές περιεχόμενο της επίμαχης απάντησής του».

Αν το περιεχόμενο της επίμαχης απάντησης είναι απαράδεκτο και ψευδές στις 28 Σεπτεμβρίου, γιατί δεν ήταν και στις 7 Σεπτεμβρίου;

Και γιατί χρειάστηκε να περάσουν 22 μέρες και να δημιουργηθεί μείζον ζήτημα, για να υπάρξει η σχετική παρέμβαση και ανακοίνωση;

Η απάντηση, δυστυχώς, είναι πολύ απλή και αληθινή… Ανικανότητα και αδυναμία αξιολόγησης των ζητημάτων που προκύπτουν. Αν δε μπορείς να ξεχωρίσεις τι είναι σημαντικό και για ποιον λόγο, δε μπορείς να λέγεσαι διπλωμάτης…

Η ευθύνη όμως ξεκινά από την ηγεσία, επομένως στη συγκεκριμένη περίπτωση τη χρεώνεται ο υπουργός κ. Κοτζιάς…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ