Εάν είχατε διαβάσει τη χθεσινή στήλη, δε χρειάζεται να διαβάσετε την κοινή δήλωση Καχριμάνη – Μπέγκα για τη Spider…

Δεν είναι ότι συμφωνούμε, αλλά είναι ότι η πραγματικότητα περιγράφεται όπως ακριβώς είναι…

Και όπως ακριβώς έγιναν τα πράγματα όλους τους προηγούμενους μήνες στις συζητήσεις με το υπουργείο Εργασίας και τον κ. Νεφελούδη…

Που έφτασε στο σημείο να πει, ότι το υπουργείο Εργασίας είναι αναρμόδιο να ασχοληθεί με το ενδεχόμενο επαναλειτουργίας μίας επιχείρησης, αλλά είναι αρμόδιοι οι τοπικοί φορείς, η περιφέρεια δηλαδή και ο οικείος δήμος!

Τέλος πάντων, σημασία έχει ότι στην περίπτωση της επιχείρησης δε φαίνεται να βρίσκεται ούτε η χρυσή τομή, ούτε και κάποια λύση, ώστε να ξεκινήσει τη λειτουργία της και πάλι…

Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας απασχολεί όλους ως μέλη της τοπικής κοινωνίας…

Όπως είμαστε ικανοποιημένοι π.χ για τις 80 θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν στο Κέντρο Φιλοξενίας προσφύγων στον Κατσικά, γιατί προέκυψαν 80 νέα μεροκάματα, οφείλουμε να προβληματιστούμε για την απώλεια δεκάδων θέσεων εργασίας, όπου κι αν αυτή καταγράφεται…

Σε ένα άλλο θέμα, που σχετίζεται με το δήμο Ιωαννιτών και το Πνευματικό Κέντρο, να δηλώσουμε, ότι συμφωνούμε με την απόφαση ή πρόθεση της διοίκησης να μην παραχωρεί την αίθουσα «Β. Πυρσινέλλας» σε σχολεία ή σε θεατρικές παραστάσεις για παιδιά…

Κατανοούμε σε μεγάλο βαθμό τον προβληματισμό και τις ενστάσεις που έχουν ήδη διατυπωθεί από ερασιτεχνικούς θιάσους, από ομάδες που έχουν αξιοσημείωτη θεατρική και καλλιτεχνική δημιουργία τα τελευταία χρόνια στην πόλη, αλλά…

Πρέπει κάποια στιγμή να προστατευθεί και η αίθουσα. Κι επειδή σε αυτό έχουμε ευθύνη όλοι μας, ως πολίτες, ως θεατές, ως γονείς και κηδεμόνες, συμφωνούμε απόλυτα με τον περιορισμό στην παραχώρηση χρήσης του θεάτρου…

Έχει τύχει να παρακολουθήσουμε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις ή μουσικές εκδηλώσεις για παιδιά ή με παιδικό – νεανικό κοινό και έχουμε δει τη συμπεριφορά της πλειοψηφίας των παιδιών…

Κανένας σεβασμός σε τίποτε… Να είναι μία κοπέλα κάποιες φορές στην είσοδο και να κάνει συστάσεις, ότι δεν επιτρέπεται το φαγητό εντός της αίθουσας και κατά τη διάρκεια των παραστάσεων και στο διάλειμμα να γίνεται… πάρτι!

Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία εμείς οι ίδιοι ως γονείς, δε μας φταίνε προφανώς τα παιδιά… Και η νοοτροπία δε φαίνεται μόνο από το αν παρακολουθούμε σιωπηλοί την παράσταση…

Αλλά και από το εάν ανεβάζουμε τα παπούτσια μας στο κάθισμα, λερώνοντάς το, αν σεβόμαστε το χώρο γενικότερα…

Είναι λίγες, αλλά υπάρχουν αίθουσες στην πόλη, που μπορούν να φιλοξενήσουν παραστάσεις και συναυλίες και δεν υπάρχει μόνον το Πνευματικό Κέντρο. 

Και να συζητήσουμε και κάτι άλλο κάποια στιγμή… Σχεδόν όλες οι εκδηλώσεις του Πνευματικού Κέντρου είναι δωρεάν. Δε θα πρέπει να είναι όλες έτσι…

Μία παράσταση που η είσοδος είναι δωρεάν, δεν εκτιμάται τα ίδιο από μία άλλη, που έχει εισιτήριο και αυτό είναι αποδεδειγμένο διαχρονικά…

Ένα εισιτήριο της τάξης των 3 ευρώ π.χ (όσο ένας καφές) δεν είναι δα και κάτι τρομερό…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ