Να αξιοποιηθεί η δημόσια περιουσία

Θα συμφωνήσουμε κατά πρώτον, με τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), που ζητάει καλύτερη διαχείριση της δημόσιας περιουσίαςδιαπιστώνοντας ότι «απαξιώνονται σε πολλές περιπτώσεις περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου».
Όπως αναφέρει το εβδομαδιαίο δελτίου του ΣΕΒ: «βλέπουμε να απαξιώνονται σε πολλές περιπτώσεις περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου, λόγω των καθυστερήσεων που προκαλεί στις ιδιωτικοποιήσεις η πολιτική τριβή, με αποτέλεσμα να πωλούνται "για ένα κομμάτι ψωμί" και σε άλλες περιπτώσεις επικρατεί ως σημαντικότερο κριτήριο το τίμημα της αποκρατικοποίησης, χωρίς να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη τυχόν στρεβλώσεις που προκαλούνται στην αγορά από τον πλημμελή σχεδιασμό».

Κανόνες

Ο ΣΕΒ αναφέρει ως παράδειγμα για τις πολλές παραμέτρους που αφορούν στη διαχείριση των δημοσίων πόρων «την έντονη συζήτηση γύρω από τις τηλεοπτικές άδειες και το αναμφίβολα υψηλό τίμημα που συγκεντρώθηκε μέσα από τη δημοπρασία τους». Εκτιμά ότι η συγκεκριμένη δημοπρασία άνοιξε εκ νέου τη συζήτηση για το πλαίσιο πολιτικής, αρχών και κανόνων, που θα έπρεπε να διέπει την αξιοποίηση των δημόσιων πόρων και υπογραμμίζει πως «είναι σαφές ότι η ορθή αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με ξεκάθαρους και σταθερούς κανόνες και όρους οικονομικής αποτελεσματικότητας τόσο για τα έσοδα του Δημοσίου όσο και για τη λειτουργία των αγορών μπορεί να αποτελέσει καθοριστικό μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας». 

Τοπική οργάνωση

Δεν θα συμφωνήσουμε κατ΄ ανάγκη ότι «επείγει να προτάξουμε τις ιδιωτικοποιήσεις και την εισροή σημαντικών επενδυτικών κεφαλαίων και τεχνογνωσίας ως βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας» όπως συνεχίζει ο ΣΕΒ αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Γιατί κι αν ακόμα είσαι οπαδός της κρατικοποίησης των πάντων και αντίθετος στις ιδιωτικοποιήσεις, δεν μπορείς να μη βλέπεις ότι η δημόσια περιουσία δεν αξιοποιείται σήμερα σωστά. Τις περισσότερες φορές απλώς… κάθεται. Και είναι και πάμπολλα τα παραδείγματα και στην πόλη μας.
Για να μην μας φέρνουν συνεπώς υπερ-ταμεία, για να μην μεταφερθούν όλα στο ΤΑΙΠΕΔ και τέλος πάντως για να σωθεί ό,τι σώνεται ας εξαντλήσουμε τις δυνατότητες να αξιοποιήσουμε τη δημόσια περιουσία της πόλης μας και του τόπου μας όσο καλύτερα γίνεται, με κοινωνικό πρόσημο και οργάνωση της τοπικής κοινωνίας. Μπορούμε;

Η ανάγκη για τελειότητα

Η ανάγκη για τελειότητα είναι πολύ παλιά. Ειδικά στην ομορφιά και την νεότητα πολλά θα είχαν να διηγηθούν οι αρχαίοι. Η νεότητα είναι ίσως το απώτατο όριο της ματαιοδοξίας μας. Και πόσο δεν έχουμε ευχηθεί όλοι μας να μην γεράσουμε ποτέ. 
Πού είναι όμως το λάθος, αν μπορούμε να το πούμε έτσι; Μα στο ότι αδυνατούμε να ειρηνεύσουμε με το χρόνο, να συμβιβαστούμε. Και πού γίνεται πρόβλημα αυτό; Στην αδυναμία μας τελικά να ισορροπήσουμε εντός μας, να καταστείλουμε τη βαθιά μας αγωνία για αθανασία και διαρκή ευτυχία.
Κι αυτό είναι τελικά που μας κατατρώει και  μας ασχημαίνει. Αυτή η αγωνία που τσιτώνει το δέρμα μας και την ψυχή μας και ακυρώνει όλες τις ευεργετικές ιδιότητες μιας όποιας πλαστικής εγχείρησης. 
Στις μέρες μας δε, που όλα μοιάζει να έχουν αναποδογυριστεί, το να ψάχνεις το τέλειο και το άφθαρτο μοιάζει τόσο μάταιο. Σήμερα, αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να ζήσουμε καλύτερα είναι να ανασυγκροτηθούμε από τα ερείπια, ξέροντας, έχοντας επίγνωση, ότι κάτι δεν πάει καλά.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr