Τι νέο θα μπορούσε να ειπωθεί στη ΔΕΘ

Περιμένει κάποιος κάτι από τη ΔΕΘ; Μάλλον όχι. Ή ίσως πάλι, θα μπορούσε και κάτι να βγει. Το σαββατοκύριακο ανοίγει το ετήσιο ραντεβού με τις εξαγγελίες των πολιτικών αρχηγών. Η μεγάλη ελληνική έκθεση δεν ταυτίζεται στη συνείδησή μας με ειδήσεις από το εμπόριο, την τεχνολογία ή την καινοτομία, αλλά με τις ομιλίες του πρωθυπουργού στα εγκαίνια και τις άλλες συνεντεύξεις των αρχηγών. Υπό αυτήν την έννοια, η Διεθνής Έκθεση της Θεσσαλονίκης έχει γίνει κάτι σαν παραδοσιακό ραντεβού για όλους, μια συνήθεια που μάλλον δεν θέλουμε και να τη χάσουμε. Ακόμα και οι εργαζόμενοι, εκεί καλούν μέσω των σωματείων τους για να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους για τις κυρίαρχες πολιτικές.

Το παραπάνω

Η τελευταία, μνημειώδης αναφορά της ΔΕΘ θα πρέπει να είναι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, όπως παρουσιάστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ πριν αναλάβει την εξουσία. Δεν το εφάρμοσε έκτοτε αυτό το πρόγραμμα, αντίθετα υιοθέτησε το πρόγραμμα των άλλων που ήταν η εφαρμογή ενός ακόμα μνημονίου. Απόδειξη, ότι τελικά δεν έχει και τόση σημασία το τι λέγεται στη Θεσσαλονίκη.
Το ερώτημα πια όμως είναι κι αν υπάρχει η δυνατότητα να λεχθεί και κάτι παραπάνω. Αν δηλαδή υπάρχει περιθώριο να τεθεί κι ένα θέμα εκτός του πλαισίου που θέτει η εφαρμογή του μνημονίου. Υπάρχει ζωή εκτός μνημονίων;

Υπάρχουν περιθώρια

Κάποια περιθώρια πάντως υπάρχουν. Είδαμε ότι μπήκε και στη δική μας επικαιρότητα το ζήτημα της επιβίωσης 160 περίπου επιχειρήσεων σε όλη την Ελλάδα στις οποίες θα μπορούσε να συμπεριληφθούν και γιαννιώτικες. Θα έχει ενδιαφέρον τι θα πει ο πρωθυπουργός. Κι υπάρχουν κι άλλα θέματα, όπως για παράδειγμα η ενίσχυση κοινωνικών επιχειρήσεων και συνεταιρισμών ή μία διαφορετική προσέγγιση στο αναπτυξιακό μοντέλο που θα μπορούσε να περιέχει και «πράσινες» πλευρές ή ανάδειξη τοπικών χαρακτηριστικών σε διάφορους κλάδους, όπως ο αγροτοδιατροφικός.
Η αλήθεια όμως είναι ότι μέχρι σήμερα η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν εκφράσει κάποιες τέτοιες σκέψεις, αλλά αργούν πολύ στο να προχωρήσουν σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο προτάσεων και λύσεων. Χώρος για άλλη πολιτική υπάρχει. Το θέμα είναι αν η κυβέρνηση έχει τη δύναμη αλλά και την επάρκεια για τον καλύψει.

Συμπιέζοντας το χρόνο τους

Είναι ένα ερώτημα το τι μπορείς να πεις πλέον στα παιδιά. Όχι μόνο γιατί τα ξέρουν όλα, όπως λέει το τραγούδι, αλλά και γιατί έχουν τον τρόπο να τα μάθουν όλα.
Η τεχνολογία είναι πια κομμάτι του χεριού μας που λέει ο λόγος και τα παιδιά από πολύ μικρά έχουν τεράστιες δυνατότητες πρόσβασης στη γνώση και την ψυχαγωγία. Υπολογιστές υπάρχουν παντού, ενώ τα κινητά μοιάζουν τόσο απαραίτητα όσο και το γάλα στο πρωινό.
Παρ’ όλα αυτά, τα παιδιά ουδέποτε ήθελαν πολλές γνώσεις. Το σχολείο τους προσφέρει όσες χρειάζονται κι έχουν παγιωθεί και οι άλλοι τρόποι από τις βιβλιοθήκες ως το διαδίκτυο, για να τις βρουν.
Στα παιδιά λείπει η επαφή με την οικογένειά τους και τους φίλους τους. Και τους λείπει και ο ελεύθερος χρόνος. Κάπως τους έχουμε συμπιέσει το χρόνο, μέσα στην αγωνία μας να τους προσφέρουμε «εφόδια» για την επαγγελματική τους ζωή.
Και τώρα που ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά, το ερώτημα θα πρέπει να είναι πάλι: Όσα κάνουμε για τα παιδιά, κάνουν ευτυχισμένα τα παιδιά;

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr