Για δέκατη χρονιά η Λυρική Παμβώτις έφερε την ποίηση στο επίκεντρο.Το Σάββατο το απόγευμα, οι φίλοι της ποίησης συγκεντρώθηκαν για μία ακόμα φορά στο Νησί και παρακολούθησαν ένα πλούσιο πρόγραμμα γύρω από την ποίηση και τον πολιτισμό. 
Στα ιδιαίτερα σημεία της φετινής διοργάνωσης τα αποκαλυπτήρια του έργου του γνωστού Γιαννιώτη γλύπτη Θόδωρου Παπαγιάννη με τίτλο «Η στήλη της ποίησης». Ακολούθησε η παρουσίαση του έργου ποιητών της Μεσογείου, της Ισπανίδας Αουρόρα Λούκε και της Ρουμάνας Μόνικα Σαβουλέσκου – Βουδούρη, του Ιταλού νομπελίστα Εουτζένιο Μοντάλε (1896-1981), του Σύρου Νιζάρ Καμπάνι (1923-1998) και του Παλαιστίνιου που διαμένει στην Πρέβεζα Χάλεντ Καμπάνι ενώ απονεμέθηκαν και τα βραβεία και οι έπαινοι στους νικητές του φετινού Διαγωνισμού ποίησης. 
Στον χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Ιωαννίνων, Θωμάς Μπέγκας ανέφερε:
«Θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλους τους ποιητές που μας τιμούν με τη συμμετοχή τους στη Λυρική Παμβώτιδα, να καλωσορίσω στα Γιάννενα και να ευχαριστήσω για την ανταπόκριση τους στην πρόσκλησή μας, τις ποιήτριες Αουρόρα Λούκε από την Ισπανία και Μόνικα Σαβουλέσκου από τη Ρουμανία.
Να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον γλύπτη Θεόδωρο Παπαγιάννη που φιλοτέχνησε και δώρισε ειδικά για τη Λυρική Παμβώτιδα τη «στήλη της ποίησης». 
Και φυσικά να ευχαριστήσω κι όλους εσάς που συμμετέχετε στην εκδήλωση σε αυτό το ειδυλλιακό – για να «στεγάζει» την ποίηση – τοπίο του Νησιού». 
«Στη 10η χρονιά της η «Λυρική Παμβώτις»  αποτελεί έναν σπουδαίο πολιτιστικό θεσμό. Έναν ισχυρό θεσμό γιατί στηρίζεται στους ίδιους τους ποιητές. Δίνει τη δυνατότητα προβολής της σύγχρονης Ηπειρωτικής ποίησης, αναδεικνύοντας ότι έχει παρόν και μέλλον. 
Μάλιστα  έχοντας καταξιωθεί στη συνείδηση των Ηπειρωτών, φέτος ο θεσμός  βάζει τις βάσεις και κάνει το πρώτο βήμα για να εξελιχθεί σε ένα ευρωπαϊκό γεγονός για την ποίηση και τους ποιητές.
Δύσκολο να ορίσεις τι είναι ποίηση. «Έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα», όπως είπε ο Σεφέρης. 
Η ποίηση είναι το αρχαιότερο λογοτεχνικό είδος. Είναι έκφραση και συναίσθημα. Είναι «η μουσική της ψυχής και προ πάντων ψυχών μεγάλων και αισθαντικών», όπως έγραψε ο Βολταίρος.
Σε καιρούς σκληρούς, σε καιρούς αντι-ποιητικούς, η ποίηση και γενικά η τέχνη είναι ένα στήριγμα για τον άνθρωπο. Κάνει τον κόσμο καλύτερο. 
Είναι  ένας άλλος τρόπος να βλέπουμε τα πράγματα, σε έναν κόσμο όπου το κυρίαρχο ζητούμενο είναι τα υλικά αγαθά κι όχι η τροφή του πνεύματος.
Σε καιρούς αγριότητα η ποίηση είναι το μέσο για να βγάζουμε στην επιφάνεια την ομορφιά και την αρετή που κρύβει η ανθρώπινη φύση. 
Ο Οδυσσέας Ελύτης θέλοντας να τονίσει τη μεγάλη αξία που έχει η ποίηση στη ζωή των ανθρώπων είπε: «Δεν λυπάμαι τους ποιητές που έμειναν χωρίς κοινό, λυπάμαι το κοινό που έμεινε χωρίς ποιητές», ανέφερε κλείνοντας τον χαιρετισμό του.