Το θέμα είναι το σταθερό περιβάλλον

Μία ακόμα κυβέρνηση επιχειρεί να απλουστεύει το νομοθετικό πλαίσιο ίδρυσης επιχειρήσεων. Η διαδικασία σε «ένα βήμα» όπως λέγονταν παλαιότερα, έχει εξαγγελθεί αρκετές φορές κι από αρκετές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια χωρίς κάτι να αλλάζει ριζικά. Με τα χρόνια η αδειοδότηση και οι start up επιχειρήσεις έγιναν κάτι σαν το κρυφό μυστικό για την έλευση της ανάπτυξης και την έξοδο από την κρίση της οικονομίας. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η γραφειοκρατία είναι εμπόδιο σε κάθετι σε αυτή τη χώρα- και επηρεάζει προφανώς, δυσανάλογα την αγορά. Παρ’ όλα αυτά, ας είμαστε ψύχραιμοι. Τα προβλήματα της οικονομίας μας είναι τόσο μεγάλα μέσα στην κρίση, που δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για να αλλάξει το κλίμα. 
Και επιπλέον, κάθε κίνηση που προτείνεται δεν είναι ουδέτερη ούτε αυτονόητα σωστή απλώς και μόνο επειδή αντιπαρατίθεται στο ισχύων καθεστώς. Πολλοί οπαδοί για παράδειγμα της ελεύθερης ίδρυσης επιχειρήσεων είναι και κατά των Δημοσίων υπηρεσιών, έχουν δηλαδή κι ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό προφίλ, αν και σπάνια το ονομάζουν έτσι.

Οι έλεγχοι μετά

Αυτό που συμβαίνει διεθνώς, στις προηγμένες οικονομίες, τις τελευταίες δεκαετίες, είναι μία αλλαγή κατεύθυνσης στο πλαίσιο ελέγχων. Πλέον προωθείται η ιδέα, οι περισσότεροι έλεγχοι να γίνονται αφού ιδρυθεί μία επιχείρηση σε αντίθεση με το παρελθόν, όταν και απαιτούνταν ολόκληρη σειρά εγγράφων και ελέγχων για να είναι όλα έτοιμα πριν από την ίδρυση της επιχείρησης. Δεν είναι κακή αυτή η αλλαγή πλεύσης. Ταιριάζει με τους νέους καιρούς που είναι γρήγοροι, έχει όμως και τις αδυναμίες της. Για παράδειγμα, στην ποιότητα ενός τροφίμου ένας εκ των υστέρων ελέγχος είναι άχρηστος αν το κακό έχει γίνει. Εξ ου και τα μεγάλα διατροφικά σκάνδαλα που σκάνε στο κέντρο της Ευρώπης.
Τέτοιες περιπτώσεις λύνονται με την πιστοποίηση των διαδικασιών. Η πιστοποίηση είναι πλέον συνυφασμένη με τη λειτουργία μιας επιχείρησης. 

Τι χρειάζεται

Γρήγορη αδειοδότηση, πιστοποίηση, περιορισμός των ελέγχων, είναι πλέον η ρουτίνα για την επιχειρηματικότητα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Από τη συνθήκη του Μάαστριχτ το ’90 φαινόταν ήδη αυτή η κατεύθυνση. Το κρίσιμο όμως στην περίπτωση της Ελλάδας ειδικά, είναι νομίζω η σταθερότητα του οικονομικού περιβάλλοντος. Ο επιχειρηματίας που θέλει να επενδύσει πχ στον τουρισμό θα το κάνει παρά τις όποιες γραφειοκρατικές ασχολίες που θα τον βρουν. Το δύσκολο γι’ αυτόν είναι να αλλάζει συχνά η φορολογία ή οι νόμοι. Εκεί νομίζω πρέπει να δοθεί βάρος. Και στην ποιότητα στη συνέχεια των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους που πρέπει να λειτουργεί επιτελικά στην αγορά προς όφελος πάντα του δημοσίου συμφέροντος. 

Οι έφηβοι στις οθόνες

Οι έφηβοι, διαβάζω που παίζουν διαδικτυακά παιχνίδια είναι πιθανότερο να έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο. Έρευνα του Βασιλικού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μελβούρνης (RMIT) σε περισσότερους από 12.000 μαθητές γυμνασίου, που δημοσιοποιήθηκε χτες και στον ελληνικό Τύπο, διαπίστωσε ότι εκείνοι που παίζουν διαδικτυακά παιχνίδια σε καθημερινή βάση, έχουν καλές επιδόσεις στα μαθηματικά, τις επιστήμες, αλλά και το διάβασμα.
Όπως εξήγησε ο ερευνητής του RMIT, Άλμπερτ Πόσο, «όταν παίζεις διαδικτυακά παιχνίδια, επιλύεις προβλήματα προκειμένου να μετακινηθείς στο επόμενο επίπεδο και αυτό σε υποχρεώνει να χρησιμοποιήσεις τόσο γενικές, όσο και μαθηματικές γνώσεις, αλλά και γνώσεις από την επιστήμη».
Προϋπόθεση, σημειώνεται, για τη βελτίωση των μαθητικών επιδόσεων, είναι να μην αφιερώνει κανείς όλον το χρόνο που διαθέτει στα video games, αλλά να ασχολείται και με τα μαθήματά του. Πάλι καλά…
Κατά τον ίδιο ερευνητή τέλος, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν συνεισφέρουν στη βελτίωση των επιδόσεων στο σχολείο, αποτελώντας «σπατάλη χρόνου».
Η σχετική έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «International Journal of Communication» για όποιον θέλει να την αναζητήσει.
Το κύριο ερώτημα που έχουν όλοι οι γονείς σχεδόν: Υπάρχει περίπτωση να εξαφανιστούν ως διά μαγείας τα games και τα παιχνίδια στο Δίκτυο; Όχι βέβαια. Σημασία έχει, το παιδί να μπορεί να καταλαβαίνει τις διαφορές και να είναι εντάξει στο σύνολο των υποχρεώσεών του. Επιπλέον να ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα από πολλαπλές πύλες και όχι μόνο αυτήν της οθόνης. Και βέβαια να δείχνει ενδιαφέρον για όλα εκείνα που μπορούν να του κάνουν τη ζωή πλούσια.
Κατά τα άλλα, η κάθε οικογένεια το παλεύει κι αυτό όσο μπορεί καλύτερα. Χωρίς φόβους μεγαλοποιημένους αλλά και χωρίς αφελείς εφησυχασμούς. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr