Σαφέστερος ο νέος διπολισμός

Η ολοκλήρωση της συζήτησης για τον εκλογικό νόμο και την απλή αναλογική και το άνοιγμα της συζήτησης για τη αναθεώρηση του Συντάγματος δεν αποτελούν στενά, θεσμικά ζητήματα, αντίθετα έχουν σαφείς πολιτικές προεκτάσεις και έχουν σημαντικό πολιτικό αντίκτυπο στη συγκυρία. Ας μην γελιόμαστε άλλωστε: Καμία κυβέρνηση δεν προχωρά σε τέτοιες κινήσεις αν δεν θέλει να επηρεάσει το πολιτικό σκηνικό και δεν επιδιώξει να κυριαρχήσει με τις θέσεις της. Ως προς το γενικό πλαίσιο των παρεμβάσεων άλλωστε, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εκδηλώσει τις προθέσεις του έστω κι αν δεν έμπαινε σε λεπτομέρειες και επιμέρους θέματα που εκ των υστέρων κρίνονται σημαντικά.

Επιπτώσεις

Η εφαρμογή της απλής αναλογικής, με τη διατήρηση του πλαφόν του 3% που την  κάνει βέβαια λιγότερο απλή αναλογική, είχε και έχει δύο επιπτώσεις. Η πρώτη κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το σχέδιο νόμου και η δεύτερη… στις ίδιες τις κάλπες αν εφαρμοστεί για την οποία επίπτωση όμως μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε σήμερα.
Κατά τη συζήτηση, δημιουργήθηκαν δύο μέτωπα, κυρίως γύρω από την απλή αναλογική χωρίς μπόνους για το πρώτο κόμμα αλλά και για την ψήφο των 17χρονων. Το ένα μέτωπο είναι αυτό γύρω από τα κυβερνητικά κόμματα και το άλλο με την αντιπολίτευση, στην οποία κυριαρχεί η Νέα Δημοκρατία.
Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να φτιάξει ένα μέτωπο το οποίο υπερβαίνει τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ και τους Οικολόγους που είναι η συμμαχία του από το 2015. Αυτό είναι κέρδος όσο κι αν η αντιπολίτευση επέμεινε στην αποτυχία του να πιάσει τις 200 ψήφους.

Οριοθέτηση

Από την άλλη πλευρά η αντιπολίτευση έδειξε αντανακλαστικά στην αντιμετώπιση της πολιτικής επιθετικότητας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατάφερε να ακυρώσει τον σχεδιασμό του. Αντίθετα έδειξε και κάποιες ρωγμές στην περίπτωση του Ποταμιού, κυρίως και του ΠΑΣΟΚ κατά δεύτερον. Τα δύο μικρότερα κόμματα ειδικά φάνηκαν να μην μπορούν να φτιάξουν έναν ευδιάκριτο τρίτο πόλο στην πολιτική σκηνή.
Υπό αυτήν την έννοια, διαμορφώνεται ακόμα πιο έντονα ο νέος διπολισμός με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ να μην δείχνουν και τόσο… ενοχλημένοι γι’ αυτό. 

Παλιά ιστορία το μη γήπεδο

Το γήπεδο του ΠΑΣ Γιάννινα είναι μία παλιά ιστορία για την οποία έχουμε γράψει πολλές φορές με διάφορες αφορμές. Το να μην παίζει μια ομάδα στο γήπεδό της ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι είναι άδικο. Γι’ αυτό όμως θα έπρεπε εμείς στα Γιάννενα να είχαμε προετοιμαστεί πριν από πολλά χρόνια- άλλωστε κι άλλες φορές βρέθηκε η ομάδα ένα σκαλί πριν την έξοδο στην Ευρώπη. Από μισό να κάναμε τόσα χρόνια από τα ευρωπαϊκά κριτήρια, κάτι θα είχαμε καταφέρει. 
Από εκεί και πέρα ας θυμόμαστε ότι το επίπεδο του ποδοσφαίρου της χώρας μας δεν επιτρέπει να έχουμε πολλά ιδιόκτητα γήπεδα των ομάδων. Δεν είναι εύκολο να γίνουν ανταποδοτικές δομές. Γι’ αυτό και τα περισσότερα είναι κρατικά ή δημοτικά. Τα Γιάννενα έχασαν την ευκαιρία να αποκτήσουν ένα καλό γήπεδο το 2004 όταν επιλέχθηκε ο Βόλος, η Πάτρα και το Ηράκλειο για το ολυμπιακό τουρνουά. Να θυμίσω όμως ότι τότε χάσαμε την ευκαιρία και για να γίνουμε διεθνές κωπηλατικό κέντρο, όταν επιλέχθηκε ο Σχοινιάς. Σήμερα ξέρουμε ότι η λίμνη των Ιωαννίνων θα μπορούσε να γίνει ένα πραγματικό αθλητικό κέντρο. Πολύ κρίμα…
Η ευθύνη συνεπώς για την απουσία καλών αθλητικών εγκαταστάσεων στην Ήπειρο, είναι του κράτους που «ξέχασε» μία ολόκληρη περιφέρεια επί πολλά πολλά χρόνια. Τώρα αν καταφέρουμε να κινητοποιήσουμε στο μέλλον, αν φύγουμε από την κρίση, το κράτος που θα έχει διαθέσιμους κάποιους πόρους κι αν κινητοποιηθεί και η ιδιωτική οικονομία στο μοντέλο των παραχωρήσεων των οδικών αξόνων για παράδειγμα, είναι θέμα προς διερεύνηση. 

fkaramitsos@yahoo.gr