Στις 8 Ιουλίου του 1966 σφραγίστηκε με επίσημο τρόπο η ίδρυση της ομάδας του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, μετά την ιστορική απόφαση των τότε παραγόντων των ομάδων της πόλης, να συγχωνευτούν και να δημιουργήσουν μία και μοναδική ομάδα, που θα εκπροσωπεί την πόλη. 
Ο ΠΑΣ σήμερα, 50 χρόνια ακριβώς μετά την ίδρυσή του, θα εκπροσωπήσει την πόλη, αλλά και τη χώρα ολόκληρη, το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε μία ευρωπαϊκή διοργάνωση!
Ελάχιστοι το φανταζόταν τότε, ακόμη πιο λίγοι το πίστεψαν στην πορεία, το πλήρωμα του χρόνου όμως φτάνει πάντα και η ιστορία που δεν έχει μάθει μόνο να εκδικείται, αλλά και να δικαιώνει, επέλεξε τα 50στά γενέθλια του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ για να δώσει στους χιλιάδες φιλάθλους του «Άγιαξ της Ηπείρου» το μεγαλύτερο και καλύτερο δώρο γενεθλίων!
Στις 21.00 στη φυσική έδρα του ΠΑΣ, στο Εθνικό Στάδιο «Ζωσιμάδες», 
ο Σουηδός διαιτητής Γκλεν Νίμπεργκ θα σφυρίξει την έναρξη του αγώνα του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ με τη νορβηγική Οντ και η στιγμή εκείνη θα είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία του ΠΑΣ, μέχρι την επόμενη φυσικά.
Η σημερινή αναμέτρηση δεν είναι απλώς ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Σημαίνει πολλά περισσότερα προφανώς, για την ομάδα και τους χιλιάδες φιλάθλους της, που την ακολουθούν παντού και πάντα.
Σημαίνει όμως πολλά περισσότερα για την ίδια την πόλη, που μέσα από την επιτυχία του ΠΑΣ, προβάλλεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη. 
Αν και είναι πολύ νωρίς, να γίνει μία τέτοια συζήτηση, οι προοπτικές για τον ΠΑΣ είναι ευοίωνες, ώστε να γράψει ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία τα επόμενα χρόνια. 
Για αυτό όμως, δεν αρκούν μόνον η θέληση της διοίκησης και οι επιτυχίες της ομάδας σε αγωνιστικό επίπεδο. Δεν είναι αρκετή ούτε καν η επιθυμία των φιλάθλων. Τα καλύτερα μπορούν να έρθουν μόνον εάν γίνει υπόθεση όλης της πόλης, σε διάφορα επίπεδα και ο καθένας από το δικό του μετερίζι.
Προς το παρόν όμως, ο λαός του ΠΑΣ έχει δικαίωμα να πανηγυρίζει και να γιορτάζει και να ετοιμάζεται για τη σημερινή βραδιά. Μία βραδιά που από μόνη της, ως ποδοσφαιρικό γεγονός, δε μπορεί να σβήσει το παραμικρό από τα «πέτρινα χρόνια» της ομάδας, σήμερα όμως, όλες αυτές οι δυσκολίες, οι πίκρες και οι στεναχώριες δε μπορεί παρά να αποτελούν μία γλυκιά ανάμνηση. 
Έτσι, για να επιβεβαιωθεί για μία ακόμη φορά το ότι ο δρόμος προς την κορυφή δεν είναι ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά μόνο με αγκάθια. 
Από το αγκάθι αυτό όμως βγαίνουν τα ρόδα και ένα τέτοιο είναι και το αποψινό, που θα ανθίσει στους «Ζωσιμάδες»!