Το δίλημμα της Κεντροαριστεράς για τον εκλογικό νόμο

ΔΓιατί το Κέντρο έχει μπλοκάρει με την πρόταση για τον εκλογικό νόμο της κυβέρνησης; Αναφερόμαστε περισσότερο σε Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι και λιγότερο στη Κεντροδεξιά, όχι γιατί δεν έχουν ενδιαφέρον κι εκεί οι ζυμώσεις αλλά γιατί αυτός ο χώρος τείνει να συσπειρωθεί γύρω από τη Νέα Δημοκρατία και δεν προχωρά σε ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις. 
Επιστρέφοντας στην Κεντροαριστερά, είναι φανερό ότι το πρώτο πρόβλημα που έχει είναι ότι δεν είναι δική της η πρόταση και έρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θέλει δηλαδή να ταυτιστεί με την κυβέρνηση, φοβούμενη ότι θα χάσει χώρο στο γήπεδο της επιρροής.

ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι

Ειδικά το ΠΑΣΟΚ έχασε την ευκαιρία να κυριαρχήσει στις εξελίξεις, μετά το 2009 όταν και είχε ανοίξει τη συζήτηση για αλλαγές στο εκλογικό σύστημα βάσει του πλειοψηφικού μοντέλου της Γερμανίας. Ο συνδυασμός της ατολμίας που επιδείχθηκε με τις ραγδαίες εξελίξεις σε κεντρικό επίπεδο, οδήγησε στην απώλεια ενός πλεονεκτήματος. Παρ’ όλα αυτά, ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει ακόμα την απλή αναλογική και σήμερα βλέπει με ενδιαφέρον την κυβερνητική πρόταση. Επίσης, η συμμαχία με τη ΔΗΜΑΡ, όσο μικρό μέγεθος κι αν έχει το κόμμα της αριστεράς, πλουτίζει το σχετικό διάλογο στη βάση της συμπαράταξης με την αριστερή συμπάθεια προς την απλή αναλογική. Κατά συνέπεια το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι δεν έχει πια την επιρροή που είχε το 2010 ενώ έχει στην παράδοσή του το πνεύμα των αλλαγών που θέλει να φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο δεν θέλει όμως να έχει καμία σχέση. Αρκετές οι αντιφάσεις.
Το Ποτάμι, μοιάζει να εναντιώνεται συνολικά στην κυβερνητική πρόταση, εστιάζοντας κυρίως στο θέμα των ισχυρών κυβερνήσεων. Είναι όμως παράδοξο ένα κόμμα μικρό που χάνει έδρες από το ισχύων εκλογικό σύστημα, να μην ενδιαφέρεται για την απλή αναλογική. 

Στρατηγική και συμμαχίες

Το κύριο ερώτημα όμως που φαίνεται ότι αποφεύγει να απαντήσει η κεντροαριστερά είναι αν βλέπει ως πιθανό κυβερνητικό εταίρο τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιες μερίδες της, όχι τόσο στην ηγεσία των κομμάτων, αλλά με ισχυρή επιρροή, φαίνεται ότι το αποκλείουν, χωρίς να έχουν πρόβλημα για μία συμμαχία με τη ΝΔ. Υπάρχει συνεπώς ένα βαθύτερο πρόβλημα στρατηγικής για την Κεντροαριστερά, που δεν έχει αυτή τη στιγμή τουλάχιστον ένα βασικό πρόγραμμα πυλώνων που θα μπορούσε να προτείνει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι όσο δεν βλέπει αυτόν τον δρόμο, προφανώς θα αποφεύγει και τις συμμαχίες στα επιμέρους ζητήματα. Η πρόταση εκλογικού νόμου όμως έχει έντονο συμβολικό χαρακτήρα για το πολιτικό σύστημα, οπότε ας δούμε και τις εξελίξεις θα διαμορφώσει η συζήτηση στη Βουλή. 

Βαμμένοι στα χρώματα της ομάδας

Στα γήπεδα της Γαλλίας οι φίλαθλοι ντύνονται με τα εθνικά τους χρώματα, σηκώνουν τις σημαίες τους, βάφονται. Στην Ελλάδα έχουμε μία εμπλοκή με τη σημαία. Κάποιοι θεωρούν ότι το να σηκώνεις μια σημαία  είναι εθνικισμός. Κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι είναι εθνική υποχρέωση να σηκώνεις τη σημαία σου. Ως συνήθως μέση άκρη δεν βγάζουμε σε αυτόν τον τόπο. Όχι δεν είναι εθνικισμός να φορέσεις την μπλούζα της εθνικής σου ομάδας και να πας στο γήπεδο να την υποστηρίξεις. Μπάλα είναι απλώς…. Από την άλλη, η εθνική επέτειος δεν είναι μία σειρά από τελετές και τυπικά, εκδηλώσεις που αν δεν τα τηρήσεις δεν θα τιμηθεί ο αγώνας των προγόνων. Είναι πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα για τη μνήμη και την ιστορία.
Με άλλα λόγια, καλό είναι να βρούμε έναν τρόπο να ασχολούμαστε με τη ζωή, χωρίς να τη φορτώνουμε μονίμως με σύμβολα και μεγάλες ιδέες. Ειδικά στην μπάλα η απόσταση της νίκης από την ήττα είναι πολύ μικρή και δεν χωράει ανάμεσα κανένας άλλος συμβολισμός πλην της χαράς του αθλητισμού. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr