Τα δύο βασικά  προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ

Ποια είναι τα δύο βασικά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα; Το πρώτο είναι η σύγχυση γύρω από την κεντρική γραμμή. Μέχρι το 2015 η αίσθηση που υπήρχε στην κοινή γνώμη ήταν ότι βρισκόταν σε πορεία σύγκρουσης με την τρόικα και θα έσκιζε τα μνημόνια. Αυτό άλλαξε όπως όλοι γνωρίζουμε, μετά τη συμφωνία του Φεβρουαρίου του 2015 και οριστικοποιήθηκε το καλοκαίρι με το νέο μνημόνιο.
Το δεύτερο είναι οι εσωτερικές διαδικασίες του κόμματος, η εσωτερική του δημοκρατία, θέμα που δεν απασχολεί ιδιαίτερα την κοινή γνώμη βέβαια, δεν είναι όμως ασήμαντο. Το πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις σε ένα κόμμα εξουσίας, επηρεάζει και την άσκηση εξουσίας όπως είναι λογικό.

Τομή πολιτική

Η αποδοχή ότι το μέλλον της χώρας περνάει μέσα από τη συμφωνία με την τρόικα, συνιστά σαφώς τομή στην πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Το σημείο είναι λεπτό βέβαια. Η αριστερά σε άλλες χώρες δεν ζητάει την έξοδο από την ΕΕ, διαφωνεί όμως με τα προγράμματα, τα μνημόνια που επιβάλλει η Ευρυζώνη στις χώρες του Νότου κυρίως, που έχουν μεγάλο χρέος. Αυτό μοιάζει λίγο με τη νέα θέση του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικό κόμμα. Δεν διαφωνεί με το πλαίσιο (Ευρωπαϊκή Ένωση), διαφωνεί σε επίπεδο αρχής με το περιεχόμενο όπως εκφράζεται στην περίπτωση της Ελλάδα (μνημόνιο), αλλά τελικά το εφαρμόζει ως τη μόνη δυνατή πολιτική πρόταση που υπάρχει στο τραπέζι και εγγυάται τη βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας.
Με τους παλιότερους όρους, που είχε σε ισχύ στην ελληνική αριστερά, αυτή είναι μία καθαρά σοσιαλδημοκρατική θέση. Μέσα στο ίδιο πλαίσιο βέβαια, όλη η ευρωπαϊκή αριστερά του αντίστοιχου ευρωπαϊκού κόμματος και της ευρωομάδας είναι σοσιαλδημοκρατική, αλλά προκύπτει και το ερώτημα ποιος θέτει τον ορισμό και δίνει τις απαντήσεις, αν υπάρχει μαζική εναλλακτική πρόταση και τι τελικά λέει η θεωρία και η ιστορική διαδρομή της αριστεράς. Μόνο που όταν ανοίγει τόσο η συζήτηση, απομακρύνεται κι από τα βασικά ζητούμενα της κοινωνίας, που είναι τι γίνεται σήμερα, πώς θα επέλθει η έξοδος από την κρίση, πώς θα προστατευθούν τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, όλων κι άντε πάλι από την αρχή.

Η εσωκομματική συζήτηση

Τέτοια ερωτήματα και απαντήσεις σε επίπεδο κόμματος θα μπορούσαν να προέλθουν από μια εσωτερική συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν βλέπουμε όμως και ιδιαίτερη κινητικότητα. Φαίνεται ότι θα ειπωθούν κάποια πράγματα στη διαδρομή προς το συνέδριο. Πρώην κεντρικά στελέχη τόσο του κόμματος όσο και της κυβέρνησης, αναφέρονται σε κάποια κείμενα ή συζητήσεις που δεν έγιναν γνωστές, αν και εμπλέκεται όπως είναι φυσικό και ο συναισθηματικός παράγοντας.
Πάντως, το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσαρμόσει τις πολιτικές του θέσεις πάνω στις κυβερνητικές επιλογές, μοιάζει αυτονόητο, αν θέλουμε να μιλάμε ακόμα σε ένα επίπεδο δημοκρατίας ριζωμένο στα όσα μέχρι σήμερα γνωρίζουμε από την πολιτική παράδοση. Μία εκτίμηση, πιο προσωπική είναι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετατραπεί σταδιακά σε ένα κόμμα που θα μοιάζει στα αντίστοιχα ευρωπαϊκά (κυρίως το γερμανικό, αλλά και το Ποδέμος που κι αυτό αναζητά πολιτική ταυτότητα) και θα συνδέει την κομματική του ταυτότητα με την πρόταση εξουσίας που θα έχει κάθε φορά. Είδομεν…

Να μη χρειάζεσαι να είσαι στην τσίτα συνέχεια

Μια από τις συνέπειες της περυσινής χρονιάς είναι ότι η νύχτα με βρίσκει περισσότερο σε αμηχανία, αποκαμωμένο και χωρίς διάθεση, παρά διαθέσιμο για περισσότερο και καλύτερο προσωπικό χρόνο. Εκείνο το δύσκολο εξάμηνο που κάθε βράδυ έπεφταν σαν βροχή οι ειδήσεις και καμία από αυτές δεν ήταν καλή και αισιόδοξη, μια κατάσταση που έφτασε τελικά ως τον Οκτώβριο με τις εκλογές, έφτιαξαν μία πολύ άβολη κατάσταση. Σαν να μην ξέρεις από πού σου έρχεται.
Είναι λογικό λόγω του επαγγέλματος να πρέπει να περιμένεις να δεις τι θα γίνει. Έχω και μία προσωπική εμμονή να θέλω να έχω και τη δική μου εικόνα, να μην περιορίζομαι από τις αναλύσεις των άλλων ακόμα και όταν τους εμπιστεύομαι. Είναι αλλιώς να βλέπεις τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών στις 3 το πρωί μετά από κάποιο γιούρογκρουπ ή τη νύχτα του δημοψηφίσματος.
Βέβαια, αντικειμενικά μιλώντας θα έπρεπε να είχε υποχωρήσει αυτή η ανησυχία και κάπως να έχουν αποκατασταθεί τα πράγματα. Να μη χρειάζεσαι να είσαι στην τσίτα συνέχεια. Αν και το πρωί που ξυπνήσαμε με brexit απέδειξε ότι η νύχτα είναι εγκυμονούσα. Παρ’ όλα αυτά και με επίγνωση του βάρους που μας έχει συσσωρεύσει αυτή η εξαετία και βάλε της κρίσης, νομίζω ότι μας έχουν απαλλοτριώσει πια και τα βράδια μας. Ότι δεν μας έχουν αφήσει προσωπικό χρόνο πια αλώβητο…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr