Τα δίκτυα προσθέτουν αξία

Δεν μπορείς να κρύψεις τον θαυμασμό σου όταν βλέπεις την εξέλιξη έργων όπως η Ιόνια Οδός. Είναι τόσο καινοτόμο έργο και έχει τέτοια οφέλη, που δεν βρίσκεις τίποτα παραπάνω να σχολιάσεις. 
Μία φορά να οδηγήσεις στο Ιωάννινα – Αθήνα σήμερα, σου αρκεί για μία ζωή. Κι αν σε όλους τους άλλους εθνικούς δρόμους, η κίνηση μειώθηκε τα τελευταία χρόνια λόγω της τιμής της βενζίνης, σε αυτόν τον άξονα δεν θες να οδηγείς και λόγω ανασφάλειας. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί Ηπειρώτες επιλέγουν τη διαδρομή μέσω Τρικάλων για να φτάσουν Αθήνα- έμμεση απόδειξη και της αναγκαιότητας κατασκευής και του Ε65.

Δικτύωση

Ο Δήμαρχος Θωμάς Μπέγκας, κατά την παρουσίαση χτες των έργων της Ιόνιας, σημείωσε ότι υπάρχει ανάγκη να δημιουργηθούν συγκοινωνιακά δίκτυα και όχι απλώς να γίνουν τα μεγάλα έργα. Μέσα σε ένα τέτοιο δίκτυο, στο οποίο όλα θα λειτουργούν συμπληρωματικά, έχει νόημα η αναβάθμιση του αεροδρομίου Ιωαννίνων ώστε να δίδονται στον ταξιδιώτη, μία σειρά από επιλογές. Εμείς βέβαια στην Ήπειρο, που είμαστε αδικημένοι τόσες δεκαετίες και βλέπουμε τα τρένα της ανάπτυξης να περνούν από δίπλα (όπως και τα αληθινά τρένα, βέβαια), λέμε, καλή είναι και η Εγνατία, καλή και η Ιόνια, Μάθαμε να ικανοποιούμαστε με τα λίγα, με όσα γίνονται και όχι όσα θα μπορούσαν να γίνουν.

Αύξηση αξίας

Γι’ αυτό και είναι και σωστό το αίτημα του Περιφερειάρχη Αλ. Καχριμάνη, να βρεθούν πόροι για την κατασκευή του άξονα Ιωάννινα – Κακαβιά και Φιλιππιάδα – Πρέβεζα. Γιατί οι δρόμοι δημιουργούν κοινότητες, παράγουν αξία, μόνο όταν αυξάνουν τη δικτύωση. Και η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει χωρίς δίκτυα (μεταφορές, ενέργεια, γνώση). Έτσι γίνεται παντού στον κόσμο.
Προφανώς και είναι θέμα κόστους όλα αυτά. Από πού να βρεθούν όλοι οι αναγκαίοι πόροι; Το ερώτημα δεν έχει εύκολη απάντηση. Αλλά όσο θα αναζητούνται οι πόροι, θα πρέπει κι εμείς τοπικά και η Πολιτεία να δουλεύουμε πάνω σε ολοκληρωμένα σχέδια. Να προσθέτουμε κι όχι απλώς να παραθέτουμε έργα και σχέδια έργων. Να προσθέτουμε συνδέσεις, δίκτυα, συνεργασίες… 

Ας εστιάσουμε όντως σε κάτι που ξέρουμε

Μέσα στα επόμενα χρόνια πάνω από 640.000 Έλληνες εργαζόμενοι θα πρέπει να αλλάξουν δουλειά, καθώς τα δύο τρίτα των θέσεων εργασίας που χάνονται δεν αναμένεται να ανακτηθούν. Αυτό τόνισε, μιλώντας σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, ο Τζέιμς Καλέγια, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης (cedefop), του μόνο αυτόνομου ευρωπαϊκού οργανισμού που έχει έδρα την Ελλάδα.
Έχει ενδιαφέρον ένα στοιχείο που παρουσίασε (διαβάζουμε στην Ημερησία).
Η ανάπτυξη της απασχόλησης στην Ελλάδα προ κρίσης προήλθε κατά κύριο λόγο από τις μικρές επιχειρήσεις, με λιγότερους από εννέα εργαζόμενους. Οι μεγάλες επιχειρήσεις ενδέχεται να δημιούργησαν αξιοπρεπείς οργανωτικές και λειτουργικές δομές, αλλά μόνο το 22% αυτών επέδειξε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης της απασχόλησης στο διάστημα 2002-2009. 
Η κρίση όμως χτύπησε τελικά δυσανάλογα τους μικρούς της αγοράς, που έχασαν κατ' ανάγκη σημαντικά υψηλότερο αριθμό εργαζομένων, σε σχέση με τους μεγάλους.
Φαίνεται δε, ότι οι περισσότερες νέες θέσεις θα μπορούσαν να καλυφθούν μόνο μέσω της δημιουργίας 10.000 νέων επιχειρήσεων υψηλής ανάπτυξης, που θα έφταναν σταδιακά να απασχολούν 50 εργαζόμενους η κάθε μία.
Οι επιχειρήσεις των 50 εργαζομένων στην Ελλάδα θεωρούνται μεγάλες, αλλά δεν είναι. Είναι όμως κοντά στο μοντέλο της επιχειρηματικότητας που γνωρίζουμε να κάνουμε. 
Και πού θα μπορούσαμε να εστιάσουμε; Σε τομείς όπως η αγροτική επιχειρηματικότητα, τα τρόφιμα, ο τουρισμός, τα logistics ή οι τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών.
Ας ακούσουμε τους ειδικούς. Και κυρίως ας εστιάσουμε όντως σε κάτι που ξέρουμε και μπορούμε να κάνουμε. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr