Πιάνοντας από την αρχή τα προβλήματα

Ένας από τους ασφαλέστερους δρόμους στην πολιτική, είναι να παίρνεις τα πράγματα με τη σειρά. Αρχή, μέση και τέλος αν καταφέρεις να φτάσεις, είναι ο δρόμος που μπορεί να φέρει και την επιτυχία. Η σημερινή κυβέρνηση χρειάστηκε αρκετό καιρό για το καταλάβει αυτό. Κυρίως τα στελέχη της που προέρχονταν από τον κομματικό μηχανισμό, που είδαν ότι ούτε μαγικές λύσεις υπάρχουν, ούτε εύκολες είναι οι «ρήξεις» που εξήγγειλαν προεκλογικά.
Η επίσκεψη του Πάνου Σκουρλέτη το Σάββατο και του Βαγγέλη Αποστόλου τη Δευτέρα- δύο υπουργών με χαμηλό προφίλ σε γενικές γραμμές- άφησε ένα θετικό απόηχο ακριβώς γιατί επικεντρώθηκαν σε θέματα που γνωρίζουν και μπόρεσαν να διατυπώσουν μία ολοκληρωμένη πρόταση. 

Το αποτέλεσμα

Το δύσκολο βέβαια με την πολιτική είναι να έχεις ένα αποτέλεσμα, να ολοκληρώσεις ένα εγχείρημα. Υπάρχουν χίλιοι δύο λόγοι που σε εμποδίζουν να το κάνεις κι ένας από αυτούς είναι ότι δύσκολα ικανοποιούνται όλες οι πλευρές, οπότε κάποιες από αυτές πιο εύκολα προχωράνε σε χρονοτριβή και καθυστερήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν στην αντιπολίτευση το είχε εύκολο να εξαγγέλλει την πλήρη ανατροπή του συστήματος και ριζικές αλλαγές. Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας κατάλαβε ότι αυτό δεν είναι εύκολο. Δεν είναι καν δόκιμο, γιατί στην πράξη σπάνια συμβαίνουν μεγάλες αλλαγές. Επιτυχία είναι να συμβούν έστω μικρές. Και δεν είναι δικαιολογία, ότι υπήρχε το πρόβλημα με τη συμφωνία και το μνημόνιο. Τίποτα δεν εμπόδιζε για παράδειγμα το υπουργείο Περιβάλλοντος να βρει λύση με τη διαχείριση των σκουπιδιών. Και το ότι καθυστερεί ακόμα, δείχνει ακριβώς ότι το θέμα είναι πολύ πιο πολύπλοκο από μία απλή αναφορά στην «κυκλική οικονομία».

Να βρεις το δρόμο

Θεσμικά ή νομικά θέματα όπως είναι το Προεδρικό Διάταγμα της λίμνης μετατρέποντας σε πολύ πιο ουσιαστικά στην πράξη, για να προχωρήσουν οι καταστάσεις κι αυτό φαίνεται ότι το αντιλαμβάνεται πια η ηγεσία του υπουργείου. Και οι τοπικοί φορείς άλλωστε έχασαν πολύ χρόνο, πιστεύοντας ότι μπορούν να περάσουν το μέγιστο της θέσης τους χωρίς να χρειαστούν συμβιβασμούς. 
Στην πράξη άλλωστε, αν έχεις ένα σχέδιο στο μυαλό σου και τη διάθεση να προχωρήσεις σε αλλαγές, πρέπει αρχικά να βρεις τουλάχιστον και το δρόμο και τους υποστηρικτές που θα σε βοηθήσουν στη διαδρομή. Χτυπώντας το κεφάλι σου στον τοίχο, δεν πας και πολύ μακριά.

Ακόμα στον σκοτεινό κύκλο είμαστε

Το μακελειό στο Ορλάντο της Φλόριντα είναι ένα από τα πιο σοκαριστικά γεγονότα των δικών μας καιρών. Το μίσος προς τη διαφορετικότητα, η ευκολία στη δολοφονία, η άνεση της χρήσης των όπλων, είναι σημεία που συνιστούν κάτι καινοφανές μπροστά σε αυτό που νομίζουμε ότι είναι η εποχή μας. Μιλάμε με τόση πίστη, για τον «προηγμένο» κόσμο μας, για την πρόοδο και τον ανθρωπισμό, που θα έλεγε κανείς ότι ζούμε στις καλύτερες μέρες του πολιτισμού μας. 
Ε, δεν ζούμε κι αυτό οφείλουμε κάποια στιγμή να το καταλάβουμε. Ακούγεται πολύ ρομαντικά αφελές, αλλά όσο ο φόνος και η βία διαμεσολαβούν στις κοινωνικές και ανθρώπινες σχέσεις, είναι ρεαλιστικό να παραδεχθούμε ότι δεν έχουμε εξελιχθεί και τόσο όσο νομίζουμε. Ωραία τα λέμε και για τον «Μεσαίωνα» και για τα ήθη των «αγρίων» φυλών και για το παρελθόν του θανάτου που αφήσαμε πίσω μας. Πουθενά δεν πήγαμε όμως. Γύρω από τον σκοτεινό κύκλο χορεύουμε ακόμα, με όσα ιδεολογικά πλουμίδια κι αν ντύνονται οι χορευτές. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr