Σε εκτίμηση, δεν την είχαμε για να πούμε την αλήθεια την κα Κατριβάνου, από αυτά που έλεγε κατά καιρούς στη Βουλή…

Όμως, από το βράδυ της Κυριακής ανέβηκε στην εκτίμησή μας και για την επιχειρηματολογία της αναφορικά με την παραίτησή της, αλλά κυρίως για το ότι φέρθηκε αντρίκεια!

Και αντρίκειο δεν είναι να κλαψουρίζεις από το βήμα της Βουλής, λέγοντας «τι κακό είν’ αυτό που μας βρήκε» και «πόσα πολλά δάκρυα είμαι έτοιμος να χύσω εάν…» και στο τέλος να ψηφίζεις…

Αντρίκειο είναι να δηλώνεις την αντίθεσή σου και να παραιτείσαι, αφού έχεις εκλεγεί με το συγκεκριμένο κόμμα, για να υπηρετήσεις όσα έταξες…

Αν καλείσαι να υπηρετήσεις τα αντίθετα, η ανεξαρτητοποίηση δεν έχει κανένα νόημα…

Η παραίτηση από την άλλη είναι μία κορυφαία πολιτική ενέργεια, γιατί αποδεικνύεις, ότι δεν είσαι εκεί για την καρέκλα και το μισθό…

Απλά πράγματα και όποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν έχει ιδέα από αξιοπρέπεια…

Από την άλλη, για να λέμε και όλη την αλήθεια, το τίμημα για να κλείσει η αξιολόγηση, είναι μεν βαρύ, όμως και το αντάλλαγμα δεν είναι και λίγο…

Και η όποια ελάφρυνση χρέους αποφασιστεί, καθιστώντας βιώσιμο το χρέος της χώρας και ανοίγοντας το δρόμο για την ανάπτυξη, είναι κάτι που φέρει τη σφραγίδα της κυβέρνησης και κανενός άλλου…

Την Κυριακή βρεθήκαμε στην εκδήλωση των Ποντιακών Σωματείων στην Ανατολή για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού και ακούσαμε τον καθηγητή κ. Μαλκίδη στην ομιλία του…

Συγκλονιστικός, απλά… Το γεγονός πως στην Ελλάδα δε μιλάμε για την αναγνώριση της Γενοκτονίας είναι γεγονός αναντίρρητο, που έχει και πολιτική και ιστορική και παιδαγωγική, εκπαιδευτική εξήγηση…

Είναι όμως και κάτι άλλο σημαντικό και το κρατάμε από την ομιλία του κ. Μαλκίδη…

Είναι και ο τρόπος με τον οποίο τιμούμε τις Ημέρες Μνήμης…

Είπε λοιπόν και συμφωνούμε απόλυτα, ότι σε πολλές περιπτώσεις, οι Ημέρες Μνήμης έχουν γελοιοποιηθεί και είναι αλήθεια…

Τί σχέση μπορεί να έχει η εκδήλωση μνήμης με χορούς και πανηγύρια;

Προφανώς καμία… Αντιγράφουμε από την ομιλία του λοιπόν…

«Ποιός κάνει κηδεία στο σπίτι του με τραγούδια και χορούς; Ποιός πηγαίνει σε μνημόσυνα, γελώντας και τραγουδώντας; Αυτή είναι η γελοιοποίηση των εκδηλώσεων»…

Και όχι μόνον αυτό, θα προσθέταμε εμείς. Εκτός από τη γελοιοποίηση, είναι και κάτι που αποδυναμώνει την προσπάθεια της αναγνώρισης…

Του Αλέξανδρου Παπαδόπουλου