Υπάρχει κοινό έδαφος για συνάντηση των βουλευτών

Μία αδικία που πρέπει να αποκαταστήσουν οι βουλευτές της σημερινής κυβέρνησης είναι η κατεδαφιστική κριτική που ασκούσαν στους βουλευτές των προηγούμενων κυβερνήσεων. Γιατί σήμερα ψηφίζονται σε πολλές περιπτώσεις πιο επώδυνα μέτρα από παλιότερα, αλλά και γιατί και οι παλιότεροι βουλευτές είχαν τα δικά τους δίκια και είχαν δώσει τους δικούς τους αγώνες για να μειωθούν οι επιπτώσεις από νόμους των τότε μνημονίων. Και ο Μιχάλης Κασσής έδωσε τις δικές του μάχες για το φρέσκο γάλα και ο Σταύρος Καλογιάννης για τα διόδια στους οδικούς άξονες και όλοι οι βουλευτές της πλειοψηφίας ως το 2015 μετείχαν του δημόσιου διαλόγου όπως κάνουν και οι βουλευτές μετά το 2015 και τη νίκη του Αλέξη Τσίπρα.

Τα προβλήματα

Αλλά το θέμα δεν είναι να αποδοθούν εύσημα ή να υπάρξουν δικαιώσεις. Το θέμα είναι να βρούμε έναν γόνιμο τρόπο που θα φέρνει αποτέλεσματα για μείζονα προβλήματα του τόπου αξιοποιώντας την εμπειρία όλων όσων μπορούν να συμβάλλουν. Την πρόταση αυτήν την είχαμε κάνει και για την αξιοποίηση της εμπειρίας των προηγούμενων δημάρχων της πόλης, αλλά έπεσε στο κενό, όπως και περιμέναμε άλλωστε. Στην τοπική αυτοδιοίκηση ενώ φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι τα προβλήματα είναι πιο βατά, πιο εύκολα στην προσέγγιση, στην πράξη στα δημοτικά συμβούλια εκφράζονται πολύ μεγάλες διαφωνίες μεταξύ των παρατάξεων.
Αντίθετα στην πολιτική ενώ οι αντιπαραθέσεις είναι πολύ έντονες, ακραίες συχνά, στην πραγματικότητα τα προβλήματα μοιάζουν και είναι κοινά πολλές φορές, αφού προέρχονται από ευρύτερες πολιτικές συνέχειες μέσα στο χρόνο και αφορούν μείζονα γεγονότα που υπερβαίνουν συχνά τις κομματικές διαφορές. Άλλο που δεν θέλουν να το παραδεχθούν τα κόμματα, αυτό.

Από τα κάτω

Το κρίσιμο δεν είναι όμως να ηθικολογούμε περί συνεργασίας, αλλά να βρίσκουμε δόκιμους τρόπους για να την επιτυγχάνουμε. Το πολιτικό σύστημα αλλά και η Δημόσια Διοίκηση δείχνουν ότι δεν θα διαθέτουν τέτοια εργαλεία. Ο κρατικός μηχανισμός για παράδειγμα αλλάζει συνέχεια ανάλογα με το ποιο κόμμα καταλαμβάνει την εξουσία. Η κοινή γνώμη όμως ήδη ακούει με ενδιαφέρον την πρόταση για διοικήσεις φορέων που θα εργάζονται ανεξάρτητα του ποιος κυβερνά.
Πάλι όμως είμαστε πολύ πίσω. Ίσως να χρειάζονται περισσότερες κατ΄ ιδίαν συναντήσεις σε μικρή κλίμακα. Όπως .φάνηκε στην περίπτωση των συναντήσεων για το αεροδρόμιο στο Δημαρχείο, τέτοιες κοινές συσκέψεις έχουν αποτέλεσμα ακόμα και όταν καταγράφουν διαφορές. Ίσως μία κίνηση από τα κάτω προς τα πάνω να δώσει διέξοδο. 

Παλιά δεν είχαμε κινητά

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχουμε σκεφτεί κάποια στιγμή πώς ζούσαμε χωρίς κινητά τηλέφωνα στο παρελθόν. Κι όμως ζούσαμε. Και ραντεβού δίναμε και τίποτα δεν χάναμε στην επικοινωνία. Ίσως… Το 1998 που ήμουν στρατιώτης σε ένα βουνό στον Έβρο δεν είχα κινητό γιατί το θεωρούσα ακριβό αξεσουάρ τότε. Μιλούσα όμως όποτε ήθελα από καρτοτηλέφωνα.
Τι νέο έφεραν τα κινητά; Την ευκολία σίγουρα, την άμεση αντιμετώπιση κάθε ανάγκης. Ας παραδεχθούμε όμως ότι όντως κάτι άλλαξε μέσα στο χρόνο. Η ζωή μας έγινε πιο πολύπλοκη, πιο δύσκολη. Και αποστάσεις μεταξύ μας έγιναν πιο πολύπλοκες ώστε να χρειάζονται και μία διαφορετική επικοινωνία. Και μόνο το ίντερνετ να σκεφτεί κανείς που αποτελεί πια δομικό κομμάτι τόσο της επικοινωνίας όσο και της ζωής μας ολόκληρης καταλαβαίνει πόσο διαφορετικό είναι πια αυτό που βιώνουμε ως καθημερινότητα. Στην ουσία το κινητό τηλέφωνο είναι κομμάτι αυτού του πολύπλοκου κόσμου, προέκταση των αναγκών και των επιθυμιών μας. Και υπό κάποια έννοια έχει μέσα του τη λύση: Αν θέλουμε να ησυχάσουμε, αν βρούμε αυτήν την πολυτέλεια της απομόνωσης μπορούμε απλώς να το σβήσουμε. 
Δεν είναι συνεπώς ότι ζούσαμε καλύτερα παλιότερα χωρίς κινητά. Ζούσαμε διαφορετικά.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr