Βλέπει το 2017 πια ο Τσίπρας

ΔΑυτό που πέτυχε η κυβέρνηση με την προσυμφωνία της Δευτέρας στο Eurogroup είναι να μεταθέσει τις «επικίνδυνες» αποφάσεις για το 2017. Είναι φανερό μέσα από τις δηλώσεις και τις ανακοινώσεις, ότι το κρίσιμο στάδιο θα είναι την άνοιξη του 2017 όταν και τα στοιχεία της Eurostat για την οικονομία και τον προϋπολογισμό του 2016 θα δείξουν αν θα χρειαστεί να λειτουργήσει ο λεγόμενος «κόφτης», ο προληπτικός μηχανισμός  δηλαδή για την εφαρμογή μέτρων που θα «επαναφέρουν» το πρόγραμμα μέτρων στα ίσια του. Τουλάχιστον έτσι όπως ορίζουν το ίσιο, οι θεσμοί…
Το γεγονός ότι η συμφωνία προβλέπει αυτόματη περικοπή μισθών του Δημοσίου και συντάξεων δείχνει και το πόσο κρίσιμες θα είναι εκείνες οι ημέρες.

Ανακούφιση

Η κυβέρνηση δείχνει ανακουφισμένη από το αποτέλεσμα της συνεδρίασης της Δευτέρας. Αλλά και η στάση των θεσμών δείχνει ότι το κλίμα ήταν διαφορετικό από ό,τι άλλες φορές. Μοιάζει σαν να έχουν αποδεχτεί όλοι το ρόλο τους πάνω στο τραπέζι. Από αυτή τη σκοπιά, η απειλή εκλογών ως αποτέλεσμα ήττας των κυβερνητικών σχεδιασμών απομακρύνεται και αποδεικνύεται ότι κακώς επένδυσαν σε αυτό το σενάριο κάποιες αντιπολιτευόμενες πλευρές. 
Η κυβέρνηση εκδηλώνει και μία κάποια αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, που μάλλον πρέπει να ανησυχούν την κοινωνία. Κι αυτό γιατί φαίνεται ότι η κυβέρνηση δείχνει πιο σίγουρη για τις μεθόδους που θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει για να τηρήσει το πρόγραμμα και τη συμφωνία. Το ότι δεν θα χρειαστεί να πέσει ο πέλεκυς του προληπτικού μηχανισμού, όπως αναφέρει ο πρωθυπουργός, σημαίνει ότι θα εφαρμοστούν τα μέτρα που αποφασίστηκαν και θα αποφασιστούν ενόψει της αξιολόγησης. Αν όμως εφαρμοστούν τα μέτρα των 5,4 δισ. ποιος θα έχει το κουράγιο να δει αν θα εφαρμοστούν και τα υπόλοιπα μέτρα των 3 δισ. ευρώ;

Κέρδος χρόνου

Και οι προηγούμενες κυβερνήσεις προσπάθησαν να μεταφέρουν στο μέλλον τα βαριά μέτρα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ασφαλιστικό. Σε γενικές γραμμές τα κατάφεραν αν υπολογίσει κάποιος ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κυβέρνησαν πέντε χρόνια με τα μνημόνια. Δεν απέφυγαν πάντως και αυτές οι κυβερνήσεις σοκαριστικά μέτρα όπως η περικοπή των μισθών του ιδιωτικού τομέα που δεν έγινε μέσα από την πολυθρύλητη ελεύθερη αγορά, αλλά με τον κλασσικό τρόπο των κρατικών νόμων- βλέπετε και η τρόικα θέλει την αγορά ελεύθερη με εντολή άνωθεν και διά των κρατών. Τέλος πάντων…
Η κυβέρνηση Τσίπρα μοιάζει να κερδίζει σε αυτή τη φάση πολύτιμο πολιτικό χρόνο. Μέχρι σήμερα φαίνεται ότι δεν τον αξιοποιεί ούτε προς όφελός της όπως δείχνουν τα ποσοστά επιρροής της, ούτε προς όφελος της κοινωνίας όπως δείχνουν οι συμφωνίες που υπογράφει από πέρυσι το καλοκαίρι. Αυτό είναι το συμπέρασμα ενός χρόνου διακυβέρνησης. Θα αλλάξει τίποτα στον επόμενο χρόνο;

Βιβλία σαν ένα χνούδι σκόνης

Μερικές φορές ψάχνεις να βρεις ένα βιβλίο και δεν το βρίσκεις. Κάπου θα το έχεις δανείσει, ή σε κάποιο κουτί στην αποθήκη θα το έχεις καταχωνιάσει. Κάποια στιγμή σου φάνηκε ότι δεν θα το χρειαστείς άλλο, ότι έπαιξε το ρόλο που είχε κληθεί να παίξει κι ότι δεν είναι αναγκαίο πια. Κι επειδή ο χώρος είναι χρήμα στις βιβλιοθήκες, βρήκε μία άλλη, πιο παράταιρη θέση. Αλλά τα βιβλία επιστρέφουν πάντα. Έχουν μυστικές ιδιότητες, θαυμαστές ικανότητες να στέλνουν νέα σήματα καπνού εκεί που νομίζεις ότι είχε σβήσει η φωτιά τους. Κι αυτό γιατί οι βιβλιοθήκες δεν γεμίζουν με βιβλία, αλλά χτίζονται με βιβλία. Σαν τα σπίτια. Ακόμα και μία βιβλιοθήκη δέκα βιβλίων σε ένα φοιτητικό δωμάτιο, αποκτά αξία αν στήθηκε με τη λογική της δόμησης ενός κόσμου. Τότε, κανένα κομμάτι της δεν είναι περιττό. Κι αν ακόμα αφαιρεθεί κάποια στιγμή αργότερα, όταν θα μεγαλώσει η βιβλιοθήκη και θα απειλεί το δωμάτιο με τον όγκο της, το κενό του βιβλίου που αφαίρεσες δεν θα καλυφθεί ποτέ ουσιαστικά. Ένα μικρό ίχνος παρουσίας παραμένει. Και σου προκύπτει κάποια στιγμή μπροστά σαν ένα χνούδι σκόνης που επιμένει να μην χάνεται στις δέλτους της αφαίρεσης που έχεις στο νου σου…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr