Ανεβαίνω…

Κάπου εδώ φωλιάζουν και αναπαράγονται σπάνια είδη αρπακτικών πτηνών.

Το τοπίο ονειρικό. Ανακαλύπτεις βότανα, ιδιαίτερα φυτά και μύκητες.

Ο κόσμος από ψηλά είναι ομορφότερος και οι άνθρωποι μικρότεροι.

Κατεβαίνω…

Περπατώ ανάμεσα στις λεμονιές, μανταρινιές, πορτοκαλιές, ροδιές, μουριές, μηλιές … Βλέπω το πραγματικό ύψος των ανθρώπων.

Περνάω το ποταμάκι με το γάργαρο νερό. Ακούω το κελάρυσμα του.

Με ακουμπάει το θρόισμα των φύλλων και ο καθησυχαστικός ήχος των μουσικών των εποχών, των πουλιών, των τζιτζικιών.

Διαταράσσονται ισορροπίες, αφανίζονται οικοσυστήματα στις μολυσμένες με τα απόβλητά μας και υπεραλιευόμενες θάλασσες!

Τα βουνά μας αποψιλωμένα από τους εμπρησμούς, γεμίζουν αιολικά πάρκα και μπαζώνονται ποτάμια.

Ταξιδεύω ανάμεσα στον χώρο και στον χρόνο.

Ταξιδεύω στο απύθμενο γαλάζιο του βυθού, στην απέραντη ομορφιά του ουρανού.

Καλή χρονιά. Ειρηνική, με αγάπη για τον συνάνθρωπό μας.

Γιώργος Μακρίδης