Η κίνηση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας να ανακοινώσει το άμεσο κλείσιμο στρατοπέδων ανά τη χώρα, μεταξύ των οποίων και αυτό του Βελισσαρίου στα Γιάννενα, σαφώς και δημιουργεί νέα δεδομένα στα ζητήματα της πόλης των Ιωαννίνων και τις προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει. Γιατί η αξιοποίηση ενός τέτοιου χώρου σαν αυτόν που καταλαμβάνει το στρατόπεδο δεν είναι απλώς ένα χρόνιο αίτημα που απασχολεί την τοπική κοινωνία και την τοπική πολιτική σκηνή. Είναι μία αληθινή πρόκληση, ένα ερώτημα που καλείται να απαντήσει η πόλη αν θέλει να αποκτήσει ένα μέλλον βιώσιμης ανάπτυξης.

Αυτό καθ΄ αυτό το θέμα έχει κουράσει μάλλον τα Γιάννενα, γιατί επαναλαμβάνεται πολλά χρόνια τώρα, χωρίς να οδηγεί πουθενά και χωρίς να αποκτά κάποια υπόσταση. Το αίτημα για παραχώρηση του στρατοπέδου βρίσκεται σε κατάσταση κόπωσης πλέον γιατί από μόνο του δεν προκαλεί καμία κίνηση, δεν ζωογονεί τη συζήτηση και τις προσδοκίες για ένα καλύτερο μέλλον.

Κι αυτό οφείλεται στην αδυναμία των τοπικών φορέων, κυρίως του Δημαρχείου, αλλά και της Περιφέρειας, και άλλων θεσμικών φορέων να αντιμετωπίσουν την πρόκληση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ανακοίνωση για κλείσιμο του στρατοπέδου αντιμετωπίστηκε με σιωπή και προκάλεσε έκπληξη. Γιατί είναι φανερό ότι η πόλη πιάστηκε αδιάβαστη.

Ενώ είχε δύο δεκαετίες να περάσει από τα λόγια, στην πράξη έχοντας έτοιμη μία μελέτη και ένα κοστολόγιο για το τι θέλει από μία τέτοια έκταση, στην καρδιά σχεδόν του αστικού ιστού, δεν το κατάφερε. Ακόμα και το σχήμα «Μητροπολιτικό Πάρκο και Διοικητικό Κέντρο» που έχει ειπωθεί πολλές φορές, αν είχε δουλευτεί θα μπορούσε να είχε δώσει και αποτελέσματα.

Τι γίνεται αν μία πόλη δεν έχει συγκεκριμένο και βιώσιμο σχέδιο για το μέλλον της; Αποφασίζουν άλλοι για αυτήν. Και είναι πιθανόν η κυβέρνηση, τα υπουργεία ή και ιδιώτες επενδυτές να παρουσιάσουν άλλους σχεδιασμούς που ίσως να μην είναι και τόσο συμβατοί με τις επιθυμίες της τοπικής κοινωνίας, έστω με τον τρόπο που αυτές έχουν εκφραστεί τόσα χρόνια. Θα φανεί…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr