Σκεφτόμαστε, συμπονούμε και καταλαβαίνουμε – σε ένα βαθμό – όλους εκείνους τους τίμιους αγωνιστές της Αριστεράς που εκφράστηκαν τα προηγούμενα χρόνια μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ και παρέμειναν πιστοί στο κόμμα μέχρι και σήμερα…

Για αύριο δεν ξέρουμε, γιατί το βασικό ερώτημα στο εξής είναι αν θα υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ αλλά και αν ακόμη η απάντηση είναι καταφατική, ποιος ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αυτός…

Αλλά όλοι εκείνοι που έβαλαν το «εγώ» τους κάτω από τη συλλογική προσπάθεια, εκείνοι που αγωνίστηκαν για να μείνουν ζωντανές οι ιδέες και οι θέσεις της Αριστεράς, εκείνοι που δεν αποσκίρτησαν στην πρώτη δυσκολία και δεν ακολούθησαν τις «νέες» επιλογές, αλλά περίμεναν να σταθεί όρθιο το κόμμα, λογικά, θα έχουν πάθει ένα νευρικό κλονισμό…

Όσο αδιανόητα ήταν όλα εκείνα που γινόταν το διάστημα της ηγεσίας Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ, άλλο τόσο κι ακόμη περισσότερο είναι αυτά που έγιναν αυτό το διάστημα από τη συνεδρίαση της Κ.Ε και την πρόταση μομφής μέχρι το συνέδριο…

Ωχριούν οι πρακτικές Στάλιν στην πάλαι ποτέ Σοβιετία, μπροστά στον «παρακομματικό» μηχανισμό που έστησαν οι παλιοσειρές του ΣΥΡΙΖΑ για να ξεφορτωθούν από το κόμμα τον Κασσελάκη…

Και μη νομίζετε, ότι οι αγνοί Αριστεροί ήθελαν τον Κασσελάκη να μείνει στο κόμμα… Το αντίθετο. Να φύγει, ήθελαν κι αυτοί…

Αλλά επειδή οι πράξεις είναι αυτές που καθορίζουν το «είναι» του καθενός, ο τρόπος με τον οποίο στήθηκε όλο αυτό το συνέδριο για να επικυρώσει ότι ο Κασσελάκης δε θα είναι καν υποψήφιος – γιατί θα τους κέρδιζε και πάλι – δεν άρεσε σε κανέναν…

Και τολμούμε να πούμε πως το αμέσως επόμενο διάστημα, το μεγαλύτερο πρόβλημα και η μεγαλύτερη πρόκληση που θα έχει να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο νέος πρόεδρός του είναι, να πείσει το κομματικό ακροατήριο που έχει απομείνει πιστό, ότι όλα έγιναν για το καλό του κόμματος και της Αριστεράς…

Και δεν έγιναν για την κρατική χρηματοδότηση με το βασικό επίδικο να είναι να μην καταλήξει στα χέρια της ηγεσίας Κασσελάκη, αλλά σε αυτούς…

Διαβάσαμε με μεγάλη προσοχή την επιστολή της Διευθύντριας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ιωαννίνων κας Γιαννακού προς τον δήμαρχο Θωμά Μπέγκα για το πρόβλημα καθίζησης και των ρωγμών στο 1ο Δημοτικό Ανατολής…

Καταρχάς να πούμε, ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό για όλους, να έχουμε υπηρεσίες που επιδεικνύουν άμεσα αντανακλαστικά ειδικά σε περιπτώσεις όπου διακυβεύεται η ασφάλεια των παιδιών μας και όχι μόνο…

Ως εκ τούτου, τα εύσημα πηγαίνουν πρώτα στη διεύθυνση του σχολείου που ενεργοποιήθηκε, όταν είδε το πρόβλημα και στη συνέχεια της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης…

Όμως, από το σημείο της επισήμανσης του προβλήματος που διαπιστώνουν, μέχρι την έκδοση πορίσματος, η απόσταση είναι τεράστια…

Και κυρίως το πόρισμα δε μπορεί να εξάγεται από μη ειδικούς, όπως στην περίπτωση της επιστολής, στην οποία υποβάλλεται το αίτημα μεταφοράς των μαθητών σε άλλο σχολείο μέχρι να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στατικότητας…

Κάτι που δεν έχει διαπιστωθεί όμως από τους καθ’ ύλην αρμόδιους, ότι υπάρχει πρόβλημα στατικότητας δηλαδή και άρα θα πρέπει άμεσα να μεταφερθούν οι μαθητές σε άλλο σχολείο…

Το ίδιο ισχύει από την ανάποδη και για την Τεχνική Υπηρεσία του δήμου που δε μπορεί να απαντά σε ένα τέτοιο αίτημα, ότι επειδή το κτίριο δεν έχει οικοδομική άδεια, δεν υπάρχουν τα σχέδια κ.λπ δεν τεκμαίρεται ότι υπάρχει πρόβλημα, χωρίς να έχουν πάει καν στο κτίριο να δουν τι ακριβώς γίνεται…

Η κοινωνία, γενικά μιλώντας, χρειάζεται λιγότερους ευθυνόφοβους στον υπηρεσιακό μηχανισμό…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ