Ο χειμώνας έρχεται, ήταν μια απειλή στο Game of Thrones αλλά είναι μία απειλή και για όλους όσοι δεν έχουν την άνεση να σηκώσουν τα βάρη της ακρίβειας. Τους περισσότερους δηλαδή. Και ακρίβεια είναι μία λέξη που περιλαμβάνει από το κόστος της σχολικής ζωής, μέχρι τα τρόφιμα, τα ανταλλακτικά για το αυτοκίνητο, τις μετακινήσεις, το πετρέλαιο ή τους λογαριασμούς του ρεύματος. Ο καθένας μας προσθέτει ό,τι μπορεί και τον απασχολεί. Τα πάντα. Αυτό είναι ο χειμώνας.

Είναι μία παράδοξη κατάσταση όλο αυτό γιατί την ίδια ώρα υπάρχουν νούμερα που δείχνουν ότι ένα μέρος της αγοράς και της οικονομίας πάει καλά. Πάνε καλά τα ακίνητα για παράδειγμα αν κρίνουμε από τις τιμές που ακούγονται. Πάει καλά και ο τουρισμός ακόμα και με τα σκαμπανεβάσματα που βλέπουμε. Πάνε καλά τα της ανάπτυξης αν ακούσουμε την κυβέρνηση. Όμως ο πολύς κόσμος δεν το νιώθει όλο αυτό. Γιατί στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ότι η αμοιβή της εργασίας είναι πολύ χαμηλή, αναντίστοιχη με την πρόοδο της οικονομίας και την αύξηση των εσόδων και των κερδών σε μεγάλο μέρος της αγοράς. Αυτό βιώνει ο κόσμος.

Αν όμως οι αμοιβές είναι χαμηλές, όχι μόνο επηρεάζεται σε μέσο χρόνο η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αυξάνει βαθμιαία και η δυσαρέσκεια των ανθρώπων. Είναι τελικά αυτό που λένε ότι η οικονομία είναι θέμα ψυχολογίας και η ψυχολογία γίνεται όλο και χειρότερη.

Οπότε και η ανησυχία για την ακρίβεια είναι υπαρκτή, μια πραγματικότητα και η δυσαρέσκεια χρωματίζει όλο και περισσότερο την κατάσταση.Όλο αυτό τελικά γίνεται ένα σπιράλ αρνητικό, προς τα κάτω, που το πρώτο που βυθίζει είναι οι προσδοκίες.

Είναι συνεπώς οι χαμηλές προσδοκίες που κάνουν πιο κρύες τις μέρες μας ακόμα και πριν έρθει το πραγματικό κρύο. Πόσο όμως θα αντέχονται αυτές οι μέρες των χαμηλών προσδοκιών; Αυτό είναι το βαθύτερο ερώτημα. Γιατί έτσι δημιουργείται από κάτω ένα λεπτό στρώμα πάγου που κινδυνεύσεις να το πατήσεις και να βρεθείς από κάτω. Έρθει δεν έρθει ο χειμώνας.